Volg je hart

Interview in Libelle bijlage ‘Vrouwen in Nederland’ dec 2004

‘Sinds ik doe wat ik zelf wil, krijg ik wel de waardering waar ik op hoopte’

Toen Vivienne Westerhoud (38) moeder werd, vond ze dat ze voor haar kinderen thuis moest blijven. Ze dacht dat ook haar omgeving dat van haar verwachtte. Toch was ze niet gelukkig met haar leven en ze besloot haar hart te volgen. Ze zet zich nu in om vrouwen te stimuleren hetzelfde te doen.

‘Ik heb het idee dat veel vrouwen zichzelf, soms onbewust, wegcijferen om dat ze het anderen naar de zin willen maken. Zelf had ik vroeger ook die neiging. Toen ik kinderen kreeg, stopte ik met mijn werk als bioloog bij een farmaceutisch bedrijf. Ik vond namelijk dat ik er voor honderd procent voor mijn dochters moest zijn. Bovendien dacht ik dat mijn omgeving dat van mij verwachtte. In ruil daarvoor hoopte ik op waardering. Het was voor mij een teleurstelling toen ik dat niet (genoeg) kreeg. Het heeft een tijd geduurd voordat ik doorhad dat ik eigenlijk niet deed wat ik zelf wilde Ik zat daardoor niet lekker in mijn vel en dat had ook z’n weerslag op mijn huwelijk. Uiteindelijk zijn mijn man en ik twee jaar geleden gescheiden. In de periode daarna ben ik veel over mezelf gaan nadenken en heb ik een aantal spirituele cursussen gevolgd. Ik kwam erachter dat als je je hart volgt, je niet alleen zelf gelukkig wordt, maar je omgeving ook. Want als kind heb je toch eigenlijk veel liever een vrolijke moeder die er af en toe niet is, dan een ongelukkige die altijd thuis is? En sinds ik meer doe wat ikzelf wil, krijg ik grappig genoeg wel de waardering en liefde waar ik eerder op hoopte, zomaar vanzelf. 
Na mijn scheiding heb ik eerst als telemarketeer en copywriter gewerkt, maar ik had al snel het idee om iets te doen voor vrouwen die in dezelfde situatie verkeren als waarin ik zat, waarbij de balans tussen tijd voor jezelf en dingen voor anderen doen, zoek is. Het resultaat is de website www.mamas.nl . Ik wil met deze site met name moeders stimuleren hun eigen keuzes te maken. Er staan artikelen en columns op over onderwerpen als moederschap, werk en vrije tijd en er is een forum waar vrouwen ervaringen kunnen uitwisselen. Zelf probeer ik te inventariseren wat vrouwen graag zouden willen en wat er moet veranderen om dat te bereiken. In het verlengde hiervan heb ik het project 9 tot 3 bedacht waarvoor ik subsidie heb aangevraagd bij de Europese Unie. Dat geld is bedoeld om bedrijven ervan te overtuigen dat veel banen met wat aanpassingen best van 9 tot 3 kunnen worden gedaan. Op die manier behouden ze meer vrouwelijke werknemers met kinderen. Want het is toch zonde dat er veel kennis en ervaring verloren gaat omdat het voor moeders vaak onmogelijk is om werk en zorg te combineren. Het is overigens niet zo dat ik vind dat je per se moet werken om gelukkig te kunnen zijn. Het gaat er vooral om dat je de mogelijkheid hebt om zelf die keuze te maken. Ik ben ervan overtuigd dat als we het echt willen, we gezamenlijk de wereld best een beetje kunnen veranderen.’