Thuiswerken & Schoolvakanties

door: Anne-Marijn Küthe
Het is weer vakantie. Voor mijn zoon Thomas althans. Schoolvakanties wekken gemengde gevoelens bij me op: enerzijds vind ik het heel gezellig om Thomas de hele dag om me heen te hebben en is het bevrijdend om niet aan de dagelijkse sleur vast te zitten. Ook -en dat is heel belangrijk- merk ik aan Thomas en zijn vriendjes dat ze echt wel toe zijn aan die vakanties, dat ze genieten van het samen spelen en zelfs van ‘hangen’ of zich even vervelen.

Thuiswerken en schoolvakanties

Het enige nadeel is dat ik na zo’n vakantie zelf aan vakantie toe ben. Dat zit zo: mijn werk gaat nou eenmaal door. Het is voor mij -en allicht voor vele anderen- volstrekt onmogelijk om net zoveel vrij te nemen als Thomas. Hoewel ik ervoor probeer te zorgen dat ik tijdens schoolvakanties op een lager pitje werk zijn hier duidelijke grenzen aan verbonden: als kostwinner kan ik me eenvoudigweg geen al te laag ‘pitje’ veroorloven.

s’ nachts werken

Toen Thomas nog klein was bracht ik de hele dag met hem door en nam om negen uur ’s avonds plaats achter mijn bureau. Dan ging ik door tot een uur of drie ’s nachts. Slechte timing want om drie uur ’s nachts had hij zijn nachtelijke huiluurtje waardoor ik nauwelijks aan slapen toe kwam. Het is al bij al niet verwonderlijk dat er van mijn oude energiepeil bar weinig over is. Inmiddels is Thomas elf jaar oud en goed in staat zich een deel van de dag te vermaken, een verademing. Bovendien komen er constant vriendjes over de vloer die hem gezelschap houden. Dit betekent dat ik wat meer de handen vrij heb en een groot deel van mijn werk overdag kan doen.

Concentratie

De juiste concentratie opbrengen valt overigens niet mee als Thomas en zijn vriendjes als een kudde bisons door het huis denderen, om de tien minuten mijn werkkamer binnen lopen om te vragen waar de schaar/de lijm/de DVD van Shrek/de colablikjes zijn en als de telefoon en deurbel roodgloeiend staan. Het zinnetje “Is Thomas er?” komt langzamerhand mijn neus uit. Het feit dat Thomas een eigen mobieltje heeft mag helaas niet baten, hij zet het ding heel dikwijls uit – daarin lijkt hij dan weer op zijn moeder.

Structuur

Om de chaotische vakantiedagen toch iets van structuur te geven bouwen we ‘ankers’ in de dag: gemeenschappelijke wandelingen met de hondjes en ook de maaltijden die ik steevast met Thomas en co nuttig. Gisteren nog, met een vriendje dat Thomas nog kent van de crèche. Na de lunch trok ik een kast open en zocht in de fotoalbums.  En jawel, ik vond aandoenlijke foto’s van de twee jochies, 9 jaar eerder.

“Jij was mijn held” vertrouwde Thomas zijn vriendje toe “want je droeg bretels. En je ging eerder dan ik naar de basisschool.” De held in kwestie-al op weg naar de volwassenheid, met een lichte snor- lachte verlegen. “En ik schaamde me nog wel zo om die kleren.”  Op zulke momenten vergeet ik de stress over de geringe omzet, het gebrek aan productiviteit en de concentratiestoornissen die schoolvakanties met zich meebrengen. Jammer dat zulke momenten niet zo lang duren. Thuiswerken en schoolvakanties? Ook die zijn de moeite waard.