door Anne-Marijn Küthe
Soms vraag ik me mismoedig af waarom kinderen geen aan- en uitknop hebben. Het zou zo handig zijn om ze af en toe op stand-by te zetten. Of om het volume aan te kunnen passen. Ook voor thuiswerkmoeders zou zo’n knop welkom zijn. Hoewel de buitenwereld pleegt te denken dat thuiswerkers eigenlijk niet echt werken. Het zijn juist de thuiswerkers die zich regelmatig over de kop werken.
Het werk is er immers altijd, niet zelden onder handbereik. Ik weet er alles van. Is Thomas lief aan het spelen in zijn kamer? Hup, daar gaat de computer weer aan en ga ik verder met een vertaling. Gaat Thomas spelen bij een vriendje? Dan ga ik een stukje schrijven. Komt er hier een vriendje spelen? Dan doe ik de administratie of check ik de mails. Komt er op mijn vrije woensdagmiddag een fax binnen? Dan kan ik het soms niet nalaten om te kijken of de fax werkgerelateerd is.
De grens tussen werk en prive
De grenzen tussen werk en privé lopen voor veel thuiswerkmoeders regelmatig door elkaar. Dat hoeft niet erg te zijn, maar het onderwerp behoeft aandacht. Laatst zag ik op televisie hoe nanny Jo Frost twee radeloze ouders toesprak. De ouders in kwestie waren dag in dag uit, de hele dag met hun eigen zaak bezig. De kinderen hingen er cru gezegd een beetje bij. Jo wees erop dat ook ouderschap een fulltime baan is. Het geeft rust om gebieden af te bakenen en grenzen te stellen in tijd en in ruimte. Daarom denk ik dat vrijwel elke thuiswerkmoeder baat heeft bij een eigen werkkamer en vooral ook bij een werkschema met werktijden-en dagen.
Zo ontstaat er een afbakening tussen wat werktijd is en wat niet. Uiteraard is zo’n schema heel persoonlijk en situatiegebonden. Is de thuiswerkmoeder in kwestie kostwinner of vormt haar inkomen een aanvulling op het gezinsinkomen? Heeft de moeder 1, 2, 3 of 4 kinderen? Hoe oud zijn de kinderen? Die vragen hebben invloed op werkdagen-en tijden. Bovendien leert de praktijk dat het schema om de haverklap moet worden omgegooid. Denk aan een ziek kind, spoedklussen of een familiecrisis.
Tips voor thuiswerkmoeders
Het volgende kan ik elke thuiswerkmoeder aanraden. Neem de tijd om een goed werkrooster voor jezelf uit te stippelen. Maak duidelijk aan je opdrachtgevers wanneer je wel en wanneer je niet beschikbaar bent. En, last but definitely not least, laat je kinderen voelen dat de tijd die je met hen doorbrengt je dierbaar is. Mijn zoon Thomas glundert helemaal als ik op woensdag werktelefoontjes negeer, om maar een voorbeeld te noemen.
Voor mezelf is het ook prettig om mijn energie niet al te veel te ‘versnipperen’. Niets zo vermoeiend als halfslachtigheid. Als ik de hele dag half met mijn werk en half met Thomas bezig ben geweest ben ik ’s avonds wel moe, maar niet voldaan. Helaas doe ik op zulke dagen niet alleen mezelf tekort. Het is maar zeer de vraag of Thomas veel plezier beleeft aan een moeder die af en toe iets mompelt vanaf haar vaste plek aan de computer. En hoe goed is de kwaliteit van mijn werk als ik voortdurend word afgeleid? Kortom: als het mogelijk is om als thuiswerkmoeder grenzen te stellen tussen werk en privé: doe het dan vooral. Draai af en toe de werkknop om en wees ‘gewoon’ moeder.