Van de wereld

Door: Leonie Linssen,

Op het moment ben ik zoals dat heet: geveld door de griep. Helemaal waar is dat niet. Want ik heb in ieder geval genoeg energie om nu deze nieuwsbrief te tikken. En dat was van de week wel anders.

In het begin kon ik echt helemaal niks. Slapen, lang en veel slapen. Wakker worden, een glas water drinken en weer verder slapen. Me ellendig voelen. Alles in mijn lijf deed pijn. Koorts. Ik was misselijk. Mijn hoofd bonkte. Niets maar dan ook niets interesseerde me. Waar was die enthousiaste Leonie nu gebleven? Die vrouw die alleen maar leuke dingen doet en er van geniet? Ik herkende mezelf niet meer. Ik was compleet van de wereld.

In die staat belde mijn liefje me op. Hoe het ging. Ik hield mijn klaagzang. ‘Maar het afgelopen weekend was het toch leuk?’ Nee, zei ik. ‘Op dit moment vind ik zelfs het afgelopen weekend niet leuk.’ En zo voelde het ook. En dat, terwijl ik een fantastisch leuk weekend had gehad, met een bruiloft, een mooie lesdag en daarna lekker camperen aan de Maas.

Ik vind het iedere keer weer verwonderlijk hoe groot de invloed op mijn gemoed en welzijn is als ik me echt ziek voel. Dan lijkt het wel alsof ik van de rest van de wereld ben afgesloten. Dan interesseert me niets en kan het leven me gestolen worden. Dan wil ik alleen maar dat dat nare ellendige gevoel ophoudt. Met of desnoods zonder mij. Gezond zijn en lekker in mijn vel zitten is dus een voorwaarde om het leven te kunnen waarderen.

Ik denk even terug aan de afgelopen weken. Ze waren druk, met erg lange dagen en 6 ‘werk’dagen per week. Wellicht toch net iets te veel van het goede. Zelfs voor iemand die ‘alleen maar leuke dingen doet’.

Op dit moment geef ik er maar even aan toe: het ziek zijn. Niets moet en moeilijke mails kunnen wel even wachten. Het schrijven van die beloofde offerte stel ik uit en de lesdag laat ik over aan mijn co-trainer. Ik luister naar mijn lijf en trek me weer terug. Lekker op de bank niks doen. Met het voornemen om de komende periode wat beter voor mezelf te zorgen. Wat meer rustmomenten, en minder snoepen. Mediteren aan het begin van de dag. Weer regelmatiger sporten.

Voorkomen is beter dan genezen. Want echt ziek zijn, is er niet zijn voor jezelf en anderen. En dat is eigenlijk zonde van dit mooie leven… En wat fijn dat we deze nare momenten weer snel vergeten als we ons weer goed voelen. Totdat het ons weer overkomt. De waarschuwer.

Ik neem hem deze keer echt ter harte.

En jij, luister jij op tijd naar de signalen van je lijf?