Mamas Mama's online magazine voor moeder, kind en werk. Werkende moeders, vrije tijd en opvoeden
Supermarkt missionaris door: Susanne van Lieshout
Het is niet goed gesteld met het milieu in Sri Lanka. Natuurlijk weet ik dat Westerse landen verreweg de meeste vervuiling voor hun rekening nemen, maar als je dagelijks ademhaalt in een wolk van uitlaatgassen, struikelend over vuilnis en over rode klodders uitgespuugde kauwtabak.
Dat voelt anders dan in Nederland. Ik ben geen milieufanaat; ik rijd in een grote dieselauto, gooi mijn lege flessen in de vuilnisbak en heb welgeteld 1 spaarlamp uit Nederland geimporteerd. Ik heb één specifieke missie hier. Mijn strijd voor een schoner milieu in Sri Lanka voer ik wekelijks in de supermarkt.
Elke zaterdag beveelt een strenge dame in uniform me: Tas achterlaten, Madam, Mijn missie om geen plastic zakjes te gebruiken moet ik bevechten. Bij de ingang mag ik mijn eigen boodschappenmand niet meenemen. Bij de fruitafdeling wil de weegjongen de prijssticker niet rechtstreeks op de tros bananen plakken, en de kassameisjes doen elk stuk zeep of bakje yoghurt in een apart zakje. Ik blijf echter volhouden, niet alleen eis ik dat ik zelf mijn boodschappen in mn eigen tassen mag doen, ook mag ik graag preken tegen de kassieres. Dan preek dat het honderd jaar duurt eer een plastic zak is verteerd. En dat er dagelijks vissen en geiten doodgaan vanwege plastic in hun maag. Ze knikken altijd vriendelijk en voor de volgende klant gebruiken ze gewoon weer twintig zakjes. Laat die buitenlander maar praten…
Onlangs stond Nisha achter de kassa. Ze kent me nog van vorige missies. Ze wijst naar een bordje Spaar het milieu, met daaronder een stapel stoffen tassen die de supermarkt voor een zacht prijsje aanbiedt. Nu kan ik andere klanten vertellen dat ze geen plastic moeten gebruiken, lacht Nisha.
