Positief denken

Mijn vriend en ik deden die dag voor de lol een oefening in hoe het is om negatief te denken, waarbij we op een zo negatief mogelijke manier de dag beschreven. Het was bijna hilarisch.

Toen we in Marmaris arriveerden begon alle ellende. De lucht betrok en al snel daalde de druilerige regen op ons neer. Een paraplu hadden we niet en accommodatie hadden we niet geboekt. Al zoekende naar een hotel werden we kletsnat. Het zat ons niet mee. De hotels waren ongezellig en duur, lagen aan drukke straten, of er werd nog volop verbouwd. Na lang zoeken kwamen we in de haven aan, waar een zogenaamd vrolijke ober ons een naar verhouding peperdure cappuccino verkocht. In de omgeving van de haven was geen hotel of pension te bekennen. Uiteindelijk vonden we een appartement, maar dat lag notabene aan de andere kant van de stad. Dat betekende iedere dag een half uur lopen naar een leuk restaurant of een dure taxi bestellen. We waren de enige gasten dus het was er supersaai. Ontbijt werd niet geserveerd…

Willen jullie nog meer negatieve ellende horen? Wij merkten dat op deze manier praten over de dag, sombere gevoelens bij ons opwekte. De waarheid was namelijk ook, dat het een hartstikke leuke dag was. Het werd dus tijd voor een positieve beschrijving. Zo begonnen we aan de oefening positief denken waarbij we vertelden over de dag op een positieve manier. Het was even omschakelen, en al doende werd het steeds leuker.

In Marmaris aangekomen kwam eindelijk de voorspelde regen. Alle tijd dus voor een echte en overheerlijke donerkebap. Daarna gingen we op zoek naar een hotel. Dat duurde even, want we wilden graag iets leuks voor de rest van onze vakantie. In de haven aangekomen kwamen we erachter dat ze tegenwoordig in Turkije zelfs echte cappuccino hadden. We genoten ervan. De ober was in een opperbeste stemming en maakte alle gasten aan het lachen. Er was geen hotel te bekennen in de omgeving. Gelukkig voor ons regelde de ober iemand die ons gratis met haar auto naar de andere kant van de stad bracht waar we in een appartement terecht konden. Het lag lekker rustig en op loopafstand van het strand zodat we iedere dag een strandwandeling konden maken en de benodigde lichaamsbeweging kregen, ter compensatie van al dat lekkere eten…

Onlangs las ik dat of je positief of negatief in het leven staat, slechts voor 20% bepaald wordt door je genen, en dat je voor 80% zelf invloed kunt uitoefenen hoe je naar het leven kijkt. Daarmee boffen we. Want door je gedachten te beïnvloeden kun je grotendeels zelf bepalen of je naar een half-vol of half-leeg glas kijkt. Daarbij helpt het als je de focus legt op de dingen die goed gaan of die wel leuk zijn.

Zelf ben ik een enorme positivist. Dat heb ik niet van huis uit meegekregen, maar geleerd in de loop der jaren. Op dit moment is het even wat minder druk in mijn praktijk. Veel cliënten hebben hun traject afgesloten en nieuwe klanten komen mondjesmaat binnen. Ik kan er op twee manieren naar kijken: negatief of positief. Als ik denk vanuit angst, word ik nerveus en heb ik binnenkort slapeloze nachten. Als ik denk vanuit liefde en vertrouwen, ben ik blij met de extra vrije tijd die ik nu heb. Deze kan ik nu mooi besteden aan het boek over de liefde dat ik samen met Stephan Wik schrijf. De uitgever heeft positief gereageerd op de eerste hoofdstukken, en sindsdien zijn er al weer twee bijgekomen. We hebben stormachtige ideeën om meer te doen met onze ervaring en schrijftalent om mensen te ondersteunen in de liefde en in hun (open) relatie(s). Stiekem hoop ik zelfs dat het nog even rustig blijft…

En jij, hoe kijk jij naar het leven? Zie je de donkere wolken of het zonlicht?