Mamas Mama's online magazine voor moeder, kind en werk. Werkende moeders, vrije tijd en opvoeden
Susanne van Lieshout interviewt vrouwen in Marokko. In elk land waar ik tot nu toe gewoond heb, ben ik wel zon bijzondere vrouw tegengekomen die direct een goede indruk maakt. Malika is zon vrouw die je vanaf het begin een warm gevoel geeft. Een wilde bos krullen en een guitige, open blik. Meteen worden er zoenen uitgewisseld, hoewel we elkaar niet eerder ontmoet hebben. Malika heeft een stichting opgericht, Mouasatta genaamd – wat zoiets als troost betekent – die de belangen van weduwen behartigt.Zelf is ze getrouwd met kinderen, maar ze heeft zich het lot aangetrokken van Marokkaanse vrouwen wiens man gestorven is waardoor ze in de problemen geraakt zijn. In het algemeen is de positie van weduwen niet goed geregeld in Marokko. Dat wil niet zeggen dat alle vrouwen die hun man verloren hebben, het slecht hebben. Er zijn er die zichzelf prima kunnen bedruipen of die door hun kinderen goed worden opgevangen. Maar anderen zijn als oud vuil aan de straat gezet. Volgens de traditionele wetten hier in Marokko heeft een vrouw nauwelijks erfrechten. Als haar man sterft, kan zijn familie haar het huis uitzetten en alle bezittingen afpakken. Behalve die voor het huwelijk al van haar waren, maar dat zijn er doorgaans maar weinig. Dit is overigens in veel niet-westerse landen zo, misschien was het bij ons vroeger ook zo?
Regelingen als weduwepensioen en dergelijke zijn niet van kracht hier, sowieso hebben maar weinig mensen een pensioenregeling. Onder de oude familiewet was het zelfs zo erg dat wanneer een weduwe opnieuw wilde trouwen, ze toestemming van haar kinderen (lees: zoons) nodig had. Stel je voor dat je als moeder aan je bloedeigen zoon, die je zelf op de wereld hebt gezet, goedkeuring zou moeten vragen. Dat is toch ronduit beledigend voor een vrouw, vindt Malika.
Malikas stichting onderscheidt drie categorieën weduwen:
1. Weduwen met kleine kinderen. De stichting helpt met scholing van de kinderen en opleiding voor de moeders zodat die zelfstandig een inkomen kunnen verdienen,
2. Jonge weduwen die wel een inkomen hebben maar in een sociaal isolement geraakt zijn vanwege het feit dat ze hun man verloren hebben. Ze hebben vaak last van seksuele intimidatie. Voor deze groep biedt de stichting een luisterend oor en voert campagnes om hun positie te verbeteren,
3. Alleenstaande oudere dames die door hun kinderen worden onderhouden maar die eenzaam zijn of zich vervelen. De stichting organiseert bezigheidstherapie, zoals plantenkweken en borduren.
Ook kan de stichting juridische hulp verlenen. Zoals bij het verkrijgen van de door de overleden man opgebouwde pensioengelden. Dat is volgens de nieuwe wet nu verplicht, maar veel bedrijven proberen zich ervan af te maken. Een jaar geleden is in Marokko een nieuwe wet aangenomen (de moudawana) waarin veel zaken ten aanzien van erf- en familierecht voor vrouwen beter geregeld zijn. Op papier tenminste, in de praktijk schort er nog heel wat aan de uitvoering van de wet. Maar het is een stap in de goede richting en Malikas stichting draagt haar steentje bij. Over deze nieuwe wet en de strijd van Marokkaanse vrouwen om hun positie te verbeteren, volgende keer meer.
