Vervolg Klus je Rijk vanuit India, een realiteitscheck

In mijn vorige column schreef ik over de maatregelen die wij gingen nemen om ons huis energie zuiniger te maken. Terwijl de werkzaamheden vol in gang waren, besloot ik alles in de handen van mijn schoonouders achter te laten en met mijn man mee op zakenreis naar India te gaan. Geen slecht besluit. De blik verleggen, vooral naar zo’n ander continent, relativeert enorm. Dat we op dezelfde aarde, maar in verschillende werelden leven is lastig te accepteren, maar wel realiteit. Armoede versus rijkdom. Vervuiling versus ecologische bewustwording. Lopen we hier voorop of te hard van stapel?

Ik moest vooral in Delhi, met 30 miljoen inwoners,  enorm om mezelf lachen. Zoals ik vorige keer al schreef valt er het meeste te verdienen aan je eigen gebruik. Wat ik in de afgelopen weken verdiend heb, heb ik overigens al weer ruimschoots uitgegeven aan fantastische Indiase jurken en sieraden, maar dat terzijde.  Geïnspireerd door het tv programma “Klus je Rijk” besloot ik onze airco niet te laten repareren  en afscheid te nemen van talloze elektrische apparaten, waaronder de droger en de waterkoker. Die slurpen nl. stroom. Maar ja, nu zit ik hier in India. En zie ik de hele dag niets anders dan airco’s om me heen. Elk hotel, elk winkelcentrum (en ze zijn groot) draait de hele dag en tot laat in de avond op airco.

Dan vraag ik me toch wel af wat mijn bewuste poging tot energie zuiniger leven voor zin heeft, mag het? Of het apart inzamelen van plastic. Bergen afval liggen er op straat, laat staan dat plastic apart ingezameld wordt. Er rijden zoveel auto’s, brommers en ….. Ze staan ook vaker stil dan dat ze rijden en produceren zoveel CO2. In het geheel niet goed voor het milieu. Daar helpt het groene dak dat we van plan zijn te gaan leggen echt helemaal niets tegen. Het weegt niet tegen elkaar op.

Toch zet ik mijn bewustwordingsproces op het gebied van energie zuinig leven gewoon door. Alleen wel op een andere, meer ontspannen manier. Mijn doel is duidelijk geworden. Ik wil onze kinderen duidelijk maken niet op de automatische piloot te leven. Als ik terug denk aan het verleden,  kochten wij volkomen impulsief diverse apparaten. Waardoor onze keukenkast vol staat, net als de meeste keukenkasten in Nederland overigens denk ik. Al vaker schoot het door mijn hoofd dat we onze levensstijl moesten veranderen, maar het kwam er niet van. Vooral op momenten dat we een huisje huurden en onze kinderen vroegen of het een ouderwets huisje was, omdat er geen afwasmachine aanwezig was.

Was dat de manier waarop ik ze groot wilde brengen? Was het nodig dat zij voor hun gevoel moesten starten met een huis of kamer vol apparatuur als ze op zichzelf gingen wonen? Niet dus. Daarom ben ik blij dat we het nu anders aanpakken. Ook gesterkt door de resultaten. Terwijl we nog maar een paar weken bezig zijn. Mijn man is door het zien van de tv beelden eindelijk op dieet gegaan en twintig kilo afgevallen. Door het eetpatroon te veranderen zijn ook onze kinderen anders gaan eten. We hebben geen vriezer meer en kunnen op momenten dat we moe zijn dan ook niet meer terugvallen op de frietpan. Ons energieverbruik is naar beneden gegaan. Maar het belangrijkste is nog wel dat ik uit een sneltrein ben gestapt. Ik neem meer tijd voor de boodschappen en de was. En dat merk ik terug aan mijn eigen energieniveau.

Die kapotte airco? Die laat ik zeker repareren na mijn bezoek aan India. Eentje meer of minder doet er echt niet toe op wereldniveau. Een beetje koele slaapkamer tijdens een hittegolf is heel wat waard. En mijn plastic blijf ik trouw apart inzamelen. Al is het maar omdat het zoveel ruimte scheelt in de container.