Verdriet, wat moet je ermee?

Ik heb er niet meer dagelijks last van, maar ik draag een intens groot verdriet met mij mee. Toch geef ik mijn leven zeker een 9, om het simpele feit dat ik er ben, dat ik leef en daar elke dag dankbaar voor wil zijn. Als ik een oude vrouw ben wil ik terug kijken op een gelukkig leven, met een klein randje van verdriet. Waarin ik een voorbeeld kan zijn voor mijn eigen kinderen hoe zij met hun momenten van verdriet om zullen gaan. Want niemand zal een leven kennen zonder keerzijde. Het is hoe je ermee omgaat wat telt.

Ook ik wist lange tijd niet hoe ik met verdriet om moest gaan. Ik kon het niet eens voelen. Een haptonoom heeft me daarbij geholpen. In de tijd dat de kinderen klein waren ontkende ik mijn pijn, ik zette door, niet zeuren, het valt wel mee. Toch zal het verdriet op mijn gezicht af te lezen zijn geweest. Wat jammer eigenlijk dat ik het niet kon delen, op de school van de kinderen, bij het consultatiebureau. Nu realiseer ik me dat ik wellicht niet de juiste mensen tegenover me heb gehad om het mee te delen, maar dat ik ook niet bij machte was om het te delen. Ik was gewend om het zelf te doen. Mijn oplossing was het weg te stoppen en gewoon door te gaan. Een paar dagen ziek en ik kon er weer tegen.

Inmiddels kan ik het heel goed voelen als ik verdrietig ben, ik schrik er niet meer van en neem de ruimte om mijn verdriet te uiten door heel hard te huilen en het daarna van me af te schrijven of te schilderen. Er komt dan zo’n energie vrij van teleurstelling, pijn en onmacht. Waarom is de grote vraag? Wat is de reden waarom ik zo’n verdriet moet meedragen. Het is niet eerlijk.

Maar al snel kan ik het weer ombuigen en klim ik uit het dal omhoog. Daarvoor heb ik een heel proces doorgemaakt. Vele boeken, workshops, mezelf met reiki behandeld, inzichten. Maar het werkt. Ik wil niet blijven hangen in teleurstelling, boosheid, rancune over wat er gisteren of ver daarvoor is gebeurd. Daar voel ik me niet beter door en ook zeker ons gezin niet. Ik wil me richten op wat wel goed gaat, de warmte die ik bij mijn kinderen, man en vriendinnen voel. Het is pure liefde en het komt allemaal naar me toe. Voor niets, alleen maar omdat ik er ben. Heel bewust vaak vanuit liefde, daardoor krijg ik het ook terug.

Heb jij ook wel eens last van verdriet en vind je, overigens vast volledig terecht, dat het niet eerlijk is realiseer je dan dat wat de oorzaak van je verdriet is je niet kunt veranderen. Maar of je in verdriet blijft hangen of eruit komt heb jij in de hand. Alleen jij! En gun jezelf die momenten van verdriet, ze zijn zo belangrijk voor de ontspanning van je lichaam. Verdriet dat vast blijft zitten maakt je ziek. En kun je het niet alleen, vraag dan om hulp. Die is er echt. Het leven is te mooi om alleen met verdriet bezig te zijn. Maar neem daarvoor wel de tijd. Over dit inzicht heb ik zelf zes jaar gedaan.

Astrid Geel

Spiritueel coach

www.spiegeltueel.nl