Rust, regelmaat en reinheid & Ruimte!

Rust, regelmaat en reinheid? Geef mij die vierde R maar, die van Ruimte! Rust in mijn nabijheid? Ik vraag me wel eens af of onze kinderen dat genoeg krijgen. Toch stralen ze denk ik meer rust uit dan dat ik kan zien, dus zal ik ze dat toch ook mee geven. Regelmaat? Als baby al sliepen ze op de bank of in de buggy in de gang. Hoe rustiger ik word hoe meer ik de regelmaat zie verschijnen in ons gezin. Toch gooi ik nog steeds op onverwachte momenten het programma volledig in de war. Flexibel, dat worden ze er wel van.

En ik doe zo mijn best om de reinheid in huis te krijgen, maar het valt me zwaar. Ik zou natuurlijk hulptroepen in kunnen schakelen, maar doe het liever zelf en leer mijn mannen tegelijk dat we het samen doen, dus helpen ze allemaal op hun manier mee.

Ik ben vooral van de vierde R, die van ruimte. Ruimte om jezelf te mogen zijn, je eigen vrienden en activiteiten te mogen kiezen. Naar links of rechts te schieten, om daarna met een volledig andere mening of zienswijze aan te komen. Of altijd het zelfde pad te willen belopen, als dat jou weg is.

Maar ook de ruimte om meer dan moeder te zijn. Ik ben nl. voornamelijk mens. Dat is veel meer dan vrouw, moeder, zelfstandig ondernemer, vriendin, (schoon-)dochter of zus. Als ik terug kijk zie ik dat dat wellicht wel het grootste gemis in mijn leven is geweest. Wat wil ik, wie ben ik. Waarom kreeg en nam ik niet meer ruimte. Terugkijken helpt, maar houdt op een gegeven moment op. Dan wordt het tijd om het te gaan doen. In het begin overdreef ik weleens, maar het heeft me wel geholpen om mijn leven zo in te richten zoals ik het wil. Er is een mooie balans ontstaan tussen geven en nemen.

Zo leren de kinderen ook dat ze vaak ruimte krijgen, maar op sommige momenten toch ook even moeten inbinden. Omdat ze zich bv. moeten gedragen als we ze ergens mee naar toe nemen. En of je naar een BBQ van familie of de voetbal gaat is toch anders dan naar een feestje van het werk. Wat ik belangrijk vind is dat binnen die ruimte ze zichzelf kunnen zijn, spontaan en ongeremd. Dat voel je nl. in je lichaam terug en in je geest. Anders wordt je vastgezet, omdat je altijd bezig bent met wat de ander van jou vindt en leef je door met een constant verlangen naar bevestiging.

Ik herinner me nog goed een moment in een bioscoop en onze oudste moest heel hard lachen. Meteen keek hij om zich heen. Dat was voor mij een moment waarop ik heel duidelijk wist nu ben ik te ver gegaan. In het sturen, het corrigeren. Blijkbaar trok ik me ook te veel aan van wat de omgeving van mij vond. Omdat mijn man het ook herkende en we er samen over in gesprek kwamen ontstond er iets nieuws. We spraken er over aan tafel, hoe lastig we het soms vonden om ons niets aan te trekken van je omgeving, maar dat we het ook belangrijk vonden dat je je wel netjes gedraagt. Dus spontaan lachen tijdens een film mag natuurlijk, maar de hele tijd lawaai maken kan toch echt niet.

De definitie van “netjes ” is ook niet altijd even duidelijk en vastomlijnd. De ruimte om de grenzen op te zoeken en grenzen aan te geven hoort naar mijn idee bij opvoeden. Dat kost tijd en heel veel energie, maar zo ontzettend leuk om te doen. Ja, die vierde R dat is echt mijn ding.