Midlife experience

Kinderen, fulltime werken, sporten, schoolcommissie, atletiek trainingen geven, columns schrijven, vrienden niet verwaarlozen. Een heleboel moeders worden al moe bij het idee, maar deze mama niet. Er zitten een heleboel uren in een dag en ik zal ze benutten ook. Daarom heb ik onlangs besloten nog een volgende bezigheid aan mijn overvolle agenda toe te voegen. Ik ga mijn motorrijbewijs halen en ben al driftig met lessen begonnen.

‘Mens, hoe doe je het?’ vraagt een vriendin, als we na het sporten uitpuffen in de sauna. ‘Waar haal je de tijd vandaan? Je doet al zo veel!’
‘Tja, ik vind het gewoon leuk om te doen, altijd al gevonden. Beetje stuntelen op twee wielen, pylonen omver rijden waar je eigenlijk omheen moet. Het is ook keihard werken hoor, met wind tegen over een dijkweg. Of wat dacht je van ouderwets theorie in je hoofd stampen? Ik kan geen verkeersbord zien, of ik vraag mij af: U wilt hier rechtsaf. Moet u de fietser voor laten gaan? Maar aan het letterlijke einde van de rit is je hoofd helemaal leeg gewaaid en kun je weer relaxed verder. Al die andere dingen doen!’
Ik zie een grijns op het gezicht van mijn vriendin verschijnen.
‘Midlife crisis!’ oordeelt ze, ‘als je na je veertigste dit soort dingen gaat doen, zit je midden in een midlife crisis!’
Even ben ik uit het veld geslagen. O jee, ik zit in een crisis en dan nog wel halverwege mijn leven ook. Ik krijg spontaan opvliegers, hoewel ik die meteen aan de hitte van de sauna wijt.
Hoezo midlife crisis? Ik vind crisis een naar woord.
Op Wikipedia wordt crisis beschreven als een zware noodsituatie waarbij het functioneren van een stelsel (van welke aard dan ook) ernstig verstoord raakt.
Mijn stelsel functioneert juist prima en van een noodsituatie is geen sprake. De definitie midlife crisis is hier domweg niet van toepassing. Waarom zou je na je veertigste niet nieuwe ervaringen op mogen doen? Of wat misschien nog wel meer geldt: waarom zou je als moeder naast kinderen en werk niet nog volop tijd over kunnen houden voor andere leuke dingen? 

Ik heb het gewoon heel goed georganiseerd; de voordelen van een lang geleden gevolgde cursus Timemanagement. Bovendien sluiten een heleboel dingen naadloos op elkaar aan. Positieve feedback geven werkt zowel bij het trainen van atleten, het opvoeden van kinderen als het leidinggeven aan een team. De uitvoering is alleen wat anders; ik denk niet dat ik met stickers ver kom op het werk. Tja, en alles wat ik doe geeft gewoon energie. Kwestie van positief naar blijven kijken. En positief blijven is wellicht de sterkste kracht om het allemaal te realiseren. Daarom weet ik ook zeker, dat ik al die leuke dingen naast elkaar zal blijven doen. En, dat motorrijbewijs ga ik halen!

Midlife crisis zou ook beter worden omgedoopt in midlife experience. Want waarom zou je na je veertigste verstandig moeten zijn en niet meer mogen experimenteren?
Als kind leer je immers met vallen en opstaan; tijdens je pubertijd word je geacht door schade en schande wijs te worden. En zijn we daar met zijn allen slechter van geworden? Nee dus, het bepaalt waar je nu staat en leidt hooguit tot een goed verhaal op een verjaardagsfeest: ‘Weet je nog wel, toen hij tiener was, geen lieverdje hoor. Wat die allemaal uitspookte! Met geen pen te beschrijven, maar uiteindelijk is hij toch goed terecht gekomen.’ Meestal gaat het dan over één van de ouders van een kind, dat even onhandelbaar lijkt omdat het zijn grenzen aan het verkennen is. En die als conclusie heeft getrokken, dat al dat leren achteraf wel ‘de beste tijd van zijn leven’ is geweest.

Mijn conclusie kan dan alleen maar zijn, dat ontdekken moet. Veel dingen gelijktijdig ontdekken en daaruit leren. Ik word er als persoon niet slechter van, eerder beter. Hoe ouder hoe gekker is mijn levensmotto geworden evenals Je bent nooit te oud om te leren. En op mijn zestigste verjaardag vertel ik mijn dan inmiddels volwassen kinderen: ‘Weet je nog wel? Toen mama veertig was. Wat ging ze gekke dingen doen en wat was ze recalcitrant! Alles moest tegelijkertijd. Je zou haast zeggen dat het onmogelijk was, maar ze heeft het wel geflikt. Ze heeft haar midlife experience glansrijk doorstaan en rijdt soepel weg op de motor.’
Op naar mijn pensioen! Ik kan niet wachten om terug te blikken op alles wat ik de komende jaren nog allemaal ga doen!