Mamas Mama's online magazine voor moeder, kind en werk. Werkende moeders, vrije tijd en opvoeden
door: Astrid Geel, www.spiegeltueel.nl.
We zijn nog steeds bezig met de werkzaamheden in ons huis en het tv programma Klus je Rijk. Inmiddels ben ik ook bijna elke dag wel actief met mijn weblog geelenduurzaam.wordpress.com, waarmee ik mensen wil informeren over duurzaam leven in de breedste zin des woords. Voor mij valt consumeren of eigenlijk consuminderen ook onder duurzaamheid. Ik kom net terug van een week Beijing. Een plek waar je 24 uur per dag kunt winkelen en ook echt werkelijk alles kunt kopen wat je maar wil. Natuurlijk is het een sport om op de speciale markten zoveel mogelijk spullen voor zo laag mogelijke prijzen te kopen. Wij kwamen ook met een extra koffer thuis. Wie ben ik dus eigenlijk om te praten over consuminderen, zou je kunnen zeggen.
Toch denk ik dat ik wel degelijk het een en ander te vertellen heb. Vroeger was ik nl. een enorme shopaholic. De koffer die we dan extra hadden gekocht zou vele malen groter zijn geweest, om het simpele feit dat ik me niet had kunnen inhouden en inderdaad zoveel mogelijk had gekocht. Nu was ik er op enig moment klaar mee. De mooiste herinnering die ik mee naar huis nam kon ik niet in een koffer stoppen, het was nl. niet iets materieels, maar een gevoel.
Ik kocht vroeger om de leegte te vullen. Een leegte in mijn hart. Nu weet ik dat ik een hele eenzame en beschadigde vrouw was. Van kopen kreeg ik een goed gevoel, maar dat gevoel duurde maar even. Ik wist wel dat het niet goed was, maar kon niet anders. Ik had niemand om mee te praten. Gelukkig is dat nu geheel anders. Ik merk ook dat ik niet steeds meer iets nodig heb om de leegte te vullen, die leegte heb ik nl. gevuld met gelukkig zijn. En daardoor heb ik minder nodig. Een erg duurzame oplossing.
Het heeft me heel wat geld gekost, dat wel. Aan boeken op het gebied van persoonlijke ontwikkelingen, workhops, lezingen. Therapieën, behandelingen om het zelfherstellend vermogen van mijn lichaam in werking te zetten, waarvan er slechts een aantal door mijn verzekering werden vergoed. Spijt heb ik nog geen dag. Ik gun het iedereen die het gevoel van leegte kent. En weet hoe lastig het is om echt stil te zijn. Zonder afleiding. Dan komt de leegte nl. extra hard binnen. En ga je shoppen, drinken, of op andere manieren afleiding zoeken om maar niet te hoeven voelen.
Ik bracht in Beijing één dag door op een afgelegen plek, zonder de afleiding van tv, radio, winkels en mensen om mee te praten. Toen merkte ik dat mijn leegte was gevuld. Het was nl. zo lekker om helemaal niets te hoeven doen, er enkel te mogen zijn. Precies zoals Eckhart Tolle in zijn boeken beschrijft. De leegte was heerlijk.
Ik heb eenmaal thuis genoten van het uitpakken van de koffers. De gekochte hoedjes, winterjas, tas en kleren voor de jongens kom ik hier niet tegen. Daar hou ik van, originele kleding en accessoires. Missie geslaagd dus. Ook de kinderen waren blij met hun kado’s, net als opa en oma die hadden opgepast. Volgens mij is er niets mis met jezelf en je omgeving zo af en toe lekker te verwennen. Zonder te overdrijven dan. En daarin schuilt volgens mij het mooie van consuminderen.
De feest dagen zijn alweer achter de rug. Dagen die steeds meer lijken te draaien om kado’s en heel veel eten. Ik probeer onze kinderen mee te geven dat het niet gaat om de hoeveelheid, of de grootte, maar om het gevoel. Herinneringen opbouwen aan het samenzijn met mensen die nog leven en het belangrijk vinden om gezellig en ontspannen bij elkaar te zijn. Een kado krijgen dat met liefde voor je is gekocht. Dat gevoel kan je twintig jaar later nog een goed gevoel geven, dat is blijvend. In plaats van dat je een kado krijgt omdat er een kado gegeven moet worden. Snel via internet besteld, wat misschien na de feestdagen via marktplaats weer wordt aangeboden.
Tegenwoordig geef ik steeds vaker iets kleins kado, iets van een kringloopwinkel, of een goed doel, zoals bv. Return to Sender, of iets van mezelf. Niet uit zuinigheid, maar uit duurzaamheid, of omdat ik heb gemerkt dat ik er iemand echt blij mee kan maken. Waarom zou ik alles bewaren voor mezelf, terwijl het op zolder ligt of al jaren in de kast staat. Ook al is dat misschien een beetje vreemd of anders. Ik vraag in ieder geval voor mijn volgende verjaardag een persoonlijk kado. Iets wat ze kunnen missen en goed bij mij past. Ik kan me er nu al op verheugen.
Astrid Geel
www.spiegeltueel.nl
