Mamas Mama's online magazine voor moeder, kind en werk. Werkende moeders, vrije tijd en opvoeden
door: Erna van ’t Westeinde.
Als ik vandaag de kinderen heb opgehaald van de opvang, rennen ze de tuin in om nog even te genieten van het mooie weer buiten. Mooi. Snel klap ik mijn laptop open, om mijn e-mails te checken, waar ik op kantoor niet meer aan toe kwam. Bovendien gaat het thuis een stuk sneller, als je relatief ongestoord kunt doorwerken.
Ik zie dan ook niet, dat Carmen enkele minuten later achter me staat mee te staren naar het scherm van mijn laptop.
Waarom werk je mama? vraagt ze belangstellend.
Dit moet eventjes af en dan ben ik klaar, antwoord ik. Het is een standaard antwoord.
Dat weet ik wel, gaat Carmen rustig door, maar, wáárom werk je dan?
Er zit meer diepgang in deze vraag, die ik voor een tweede keer afdoe met een cliché: Mama vindt werken leuk.
Carmen is vooralsnog blij met het antwoord en gaat verder spelen, maar in mijn hoofd duizelen de verschillende antwoorden die ik in de loop der jaren heb verzameld op de vraag waarom ik werk. Een herkenbaar rijtje antwoorden voor werkende moeders op de vraag: Waarom werk je? Omdat ik niet afhankelijk wil zijn, omdat ik niet voor niets heb gestudeerd, omdat ik geen betere moeder wordt als ik hele dagen thuis zit, omdat ik arbeidskansen mis als ik nu een paar jaar uit het proces stap, omdat .
Het is tijd om eten klaar te maken en zowel Carmen als Tristan staan erop te helpen. Ze dekken samen de tafel en hebben ruzie over de vraag wie rechts aan tafel mag zitten; de meest populaire plaats aan tafel om een reden die mij tot nu toe nog steeds onbekend is. Tijdens het eten stellen we elkaar dagelijks dezelfde vragen: wat heb je vandaag gedaan, wat vond je het leukste en wat was minder leuk vandaag. Enthousiast vertelt Tristan over zijn toets geschiedenis en Carmen kan niet wachten tot ze mag vertellen dat ze vandaag de schrijfletter f heeft geleerd. Je ziet hun ogen schitteren als ze vertellen en ik ben blij dat ze het zo naar hun zin hebben op school. Iedere dag is weer een nieuwe beleving en het gebeurt maar zelden, dat ze met negatieve verhalen thuiskomen. Tristan geeft nog een paar voorbeelden van sommen, die hij vandaag heeft geoefend. Carmen laat zien, dat ze al heel veel letters kan schrijven en kalkt een vel vol.
Nadat ze tot in detail alle overige perikelen van deze schooldag hebben verteld, kijken vier belangstellende ogen mij aan.
En wat heb jij vandaag gedaan, mama?
Ik heb gewerkt, antwoord ik geheel naar waarheid.
Wat moet je dan allemaal doen?
Ik heb eerst een vergadering gehad over allerlei plannen die we nog willen gaan doen. Daarna heb ik een verslag geschreven, over hoe het allemaal gaat met de zaak. Daarna had ik een afspraak met iemand over samenwerken. En tenslotte heb ik de rekeningen gecontroleerd en betaald.
Ik betrap mezelf erop, dat ik net zo passievol aan het vertellen ben als mijn eigen kinderen over hun schooldag.
En wat vond je het leukste vandaag?
Lastig, er waren een heleboel dingen leuk. Eigenlijk vindt mama wel, dat ze alleen maar leuke dingen doet op het werk.
En wat vond je minder leuk vandaag?
Tja, minder leuk is het dat ik nog een heleboel dingen meer had willen doen. En die dingen moet ik dan weer thuis of een andere keer gaan doen, want het moet wel af. Soms zitten er niet genoeg uren in een dag.
En dat doe je dan weer thuis, hè mama, concludeert Carmen. Als wij spelen of s avonds slapen kun jij dan nog eventjes werken.
Het klinkt alsof ik een enorme workaholic ben, maar ik werk nu eenmaal met heel veel plezier. Net zoals mama zijn, want als ik zo met mijn kinderen bezig ben, geeft het een enorme energie.
Eigenlijk heb ik twee fulltime banen naast elkaar, die soms dwars door elkaar heen lopen. Werkuren worden afgestemd op schooltijden, opvang wordt weer geregeld als het werk dat vereist. Soms moet het werk echt even af en kom ik pas laat thuis als de kinderen al slapen. Soms moet een afspraak echt afgebeld worden als een kind onverwacht ziek thuis is.
Werk en privé gescheiden houden is niet altijd mogelijk; ik neem mijn kinderen mee naar mijn werk en mijn werk mee naar huis. We want the best of both worlds, we like it slow and hot .
Waarom werk je mama? vraagt ze belangstellend.
Dit moet eventjes af en dan ben ik klaar, antwoord ik. Het is een standaard antwoord.
Dat weet ik wel, gaat Carmen rustig door, maar, wáárom werk je dan?
Er zit meer diepgang in deze vraag, die ik voor een tweede keer afdoe met een cliché: Mama vindt werken leuk.
Carmen is vooralsnog blij met het antwoord en gaat verder spelen, maar in mijn hoofd duizelen de verschillende antwoorden die ik in de loop der jaren heb verzameld op de vraag waarom ik werk. Een herkenbaar rijtje antwoorden voor werkende moeders op de vraag: Waarom werk je? Omdat ik niet afhankelijk wil zijn, omdat ik niet voor niets heb gestudeerd, omdat ik geen betere moeder wordt als ik hele dagen thuis zit, omdat ik arbeidskansen mis als ik nu een paar jaar uit het proces stap, omdat .
Het is tijd om eten klaar te maken en zowel Carmen als Tristan staan erop te helpen. Ze dekken samen de tafel en hebben ruzie over de vraag wie rechts aan tafel mag zitten; de meest populaire plaats aan tafel om een reden die mij tot nu toe nog steeds onbekend is. Tijdens het eten stellen we elkaar dagelijks dezelfde vragen: wat heb je vandaag gedaan, wat vond je het leukste en wat was minder leuk vandaag. Enthousiast vertelt Tristan over zijn toets geschiedenis en Carmen kan niet wachten tot ze mag vertellen dat ze vandaag de schrijfletter f heeft geleerd. Je ziet hun ogen schitteren als ze vertellen en ik ben blij dat ze het zo naar hun zin hebben op school. Iedere dag is weer een nieuwe beleving en het gebeurt maar zelden, dat ze met negatieve verhalen thuiskomen. Tristan geeft nog een paar voorbeelden van sommen, die hij vandaag heeft geoefend. Carmen laat zien, dat ze al heel veel letters kan schrijven en kalkt een vel vol.
Nadat ze tot in detail alle overige perikelen van deze schooldag hebben verteld, kijken vier belangstellende ogen mij aan.
En wat heb jij vandaag gedaan, mama?
Ik heb gewerkt, antwoord ik geheel naar waarheid.
Wat moet je dan allemaal doen?
Ik heb eerst een vergadering gehad over allerlei plannen die we nog willen gaan doen. Daarna heb ik een verslag geschreven, over hoe het allemaal gaat met de zaak. Daarna had ik een afspraak met iemand over samenwerken. En tenslotte heb ik de rekeningen gecontroleerd en betaald.
Ik betrap mezelf erop, dat ik net zo passievol aan het vertellen ben als mijn eigen kinderen over hun schooldag.
En wat vond je het leukste vandaag?
Lastig, er waren een heleboel dingen leuk. Eigenlijk vindt mama wel, dat ze alleen maar leuke dingen doet op het werk.
En wat vond je minder leuk vandaag?
Tja, minder leuk is het dat ik nog een heleboel dingen meer had willen doen. En die dingen moet ik dan weer thuis of een andere keer gaan doen, want het moet wel af. Soms zitten er niet genoeg uren in een dag.
En dat doe je dan weer thuis, hè mama, concludeert Carmen. Als wij spelen of s avonds slapen kun jij dan nog eventjes werken.
Het klinkt alsof ik een enorme workaholic ben, maar ik werk nu eenmaal met heel veel plezier. Net zoals mama zijn, want als ik zo met mijn kinderen bezig ben, geeft het een enorme energie.
Eigenlijk heb ik twee fulltime banen naast elkaar, die soms dwars door elkaar heen lopen. Werkuren worden afgestemd op schooltijden, opvang wordt weer geregeld als het werk dat vereist. Soms moet het werk echt even af en kom ik pas laat thuis als de kinderen al slapen. Soms moet een afspraak echt afgebeld worden als een kind onverwacht ziek thuis is.
Werk en privé gescheiden houden is niet altijd mogelijk; ik neem mijn kinderen mee naar mijn werk en mijn werk mee naar huis. We want the best of both worlds, we like it slow and hot .
