Focussen op wat je wilt

Het lijkt heel voor de hand liggend om je gedachten te focussen op de dingen die je wilt. En toch lijken we een natuurlijke neiging te hebben het eerder te hebben over wat we niet willen. We hebben het met onze kinderen eerder over wat ze niet mogen dan wat ze wel mogen of we focussen op waar ze nog niet goed in zijn in plaats van op waar ze in uitblinken. We weten wel dat overtuigingen een grote invloed hebben op wat er in ons leven gebeurt en dat als je je concentreert op wat je wel wilt je dit ook zult aantrekken. In de praktijk lijkt het niet zo eenvoudig om te doen. Zeker niet als het onze kinderen betreft.

Rondom de opvoeding van onze kinderen hebben we allerlei gedachten en overtuigingen, persoonlijk, maar ook als maatschappij en samenleving. Als je de intentie hebt -en welke ouder heeft dat niet- om het kind zo goed en gelukkig mogelijk te laten opgroeien dan is het belangrijk om je bewust te zijn van je eigen overtuigingen.
Wat voor overtuigingen heb jij ten aanzien van je kind? Over het kind zelf, wat het kan of zou (al) moeten kunnen of wat het wel of niet mag? Ben jij je ervan bewust welke dit zijn? En zijn ze positief voor de ontwikkeling van jouw kind of zeggen ze iets over jou en vullen ze een behoefte in die jijzelf hebt.Uit de praktijk

Tijdens een van mijn workshops stelde ik de vraag: Mag je kind als het daarom vraagt op de grond slapen in plaats van keurig in zijn bed? Er ontstond een levendige discussie en de meningen lagen erg uit elkaar. Of moet ik zeggen overtuigingen. Sommige waren er heilig van overtuigd dat als je je kind dit een keer toe zou staan, hij het telkens zou willen en het hek van de dam zou zijn. Terwijl anderen zeiden Oh, hij komt er zelf wel achter dat een bed niet voor niets is uitgevonden. We gingen door op de vraag hoe het kwam dat we hier verschillend over dachten. Maar ook waar deze overtuigingen op gebaseerd waren en of hoe we zeker wisten dat ze waar zijn?
Een van de deelnemers kreeg ineens voor zichzelf een verhelderend inzicht en zei tegen mij: ik word me er ineens van bewust dat ik zelf heel flexibel ben en op mijn werk zoals jij ook als mogelijkheid aangeeft wel dingen uitprobeer en terugdraai als het niet werkt of blijkt schade berokkenen en naar mijn kind toe ben ik eigenlijk heel inflexibel. En ik ben er nu achter dat ik bang ben om de controle te verliezen terwijl mijn kind helemaal niet een kind is waarbij ik daar bang voor hoef te zijn. En dit komt voort uit mijn onzekerheid in mijn rol als moeder. Ik heb die controle nodig om me zeker te voelen, en dus het gevoel te hebben dat ik het goed doe.

Interessant he, zo’n bewustwording. Je doet dingen op basis van een overtuiging, je voelt heel sterk dat iets wel of niet goed is. Je bent je soms niet eens van bewust welke onderliggende overtuiging je nou drijft, laat staan of die echt waar is voor je en wel van jezelf is. Misschien is het wel een overtuiging van je ouders, je oma, jouw juf van de lagere school. Iets dat je ongemerkt hebt overgenomen omdat je ze zo vaak hebt gehoord dat je ze bent gaan geloven.

Zeker als het de opvoeding van onze kinderen betreft kunnen we er allerlei overtuigingen op na houden. Over onze rol als ouder, over het stellen van grenzen, over wat wel en niet mag en kan en over ons kind zelf. Belangrijk is dat we ons blijven realiseren dat hoe we het zien als ouder(s), een weerspiegeling is van onze eigen gedachten en overtuigingen. Als dingen niet zo gaan in het gezinsleven zoals we zouden willen is het van belang om eens stil te staan waar we van overtuigd zijn. Waarom, en voor wie houden we deze belemmerende overtuiging in stand en wat houdt ons tegen om het anders te gaan doen. En als we goed naar ons kind kijken is de overtuiging dan nog steeds waar, of heeft deze overtuiging alles met onszelf en wat we zelf nodig hebben te maken. Blijven kijken en voelen wat waar is voor jouw en je kind is van cruciaal belang.

Overtuigingen die je al heel lang hebt gehad zullen niet meteen van de ene dag op de andere verdwijnen, maar het begint met de keuze de gedachte niet meer te willen en geen ruimte meer te geven, en je te blijven focussen op wat je wel wilt en daarbij te blijven kijken naar je kind. Dat behoeft training, maar als je eenmaal voelt en ziet was het loslaten jou en je kind oplevert dan is het zeker de moeite waard.