Mamas Mama's online magazine voor moeder, kind en werk. Werkende moeders, vrije tijd en opvoeden
door: Marina van der Wal, www.mamaweetalles.nl.
Boven mijn bureau hangt al een aantal weken een krantenknipsel. Nu doen wel meer mensen dit; een artikel wat hen aanspreekt uitknippen. Zo hebben wij een cartoon van Fokke en Sukke op het toilet hangen; over wie deze week de taak heeft om de wc door te trekken.
‘Opstandige puber al jaren in trek bij programmamakers’ De introductie van family matters.
Niets mis mee natuurlijk, en het programma waar het over gaat heb ik zelf met open mond gevolgd. Dus waarom nu, op een zondagmorgen een beetje boos en verontwaardigd zitten wezen?
Het lijkt wel of uitwassen de norm aan het worden zijn. Niet alleen als het over opvoeden gaat, maar eigenlijk met alle onderdelen van het menselijk leven. Klussen, verhuizen, nieuws; alles lijkt uitvergroot te moeten worden voordat wij het kunnen mediaconsumeren. En zo ook het opvoeden van kinderen.
Wist u dat het met 85% van de pubers in Nederland goed gaat? En met goed bedoelen we dan dat pubers redelijk gelukkig zijn, redelijk evenwichtig opgroeien en hun ouders – omdat dit hoort – op een redelijke wijze het bloed onder de nagels vandaan halen.
De ouders van deze grote groep, waar het dus bewezen, ik zeg het nog maar een keer: waar het bewézen goed mee gaat, moeten zich spiegelen aan de ervaringen van ouders met kinderen waar het niet goed mee gaat.
Nu ben ik er van overtuigd dat het prima kan werken; leren van de fouten van anderen. Wat me boos én verontwaardigd maakt, is het feit dat deze uitwassen meer en meer als norm worden gezien van pubergedrag en opvoedingsvraagstukken.
En als de norm totale uitwassen – scheldpartijen, agressie, druggebruik en ander ongewenst gedrag – gaat worden, waar liggen dan de grenzen?
Uit ervaring kan ik vertellen dat het grootste gedeelte van ouders zich regelmatig afvraagt hoe andere ouders omgaan met ‘gewone’ huis, tuin en keuken opvoedingsvraagstukken.
Deze opgefokte manier van puber-opvoedperikelen voor het voetlicht te brengen helpt ons geen steek: het is normvervagend, het houdt ouders tegen om op basale vragen antwoorden te zoeken, buiten het veilige plekje achter hun bureau, achter de computer, op internet.
