Column: moeder van een peuter en het ‘wonderbankje’

door: Nancy Peeters, psycholoog en moeder van een zoontje van drie.
Er zijn dagen dat ik het even niet zo fijn vind om met een protesterende peuter door een winkel te lopen. Elke moeder herkent dit: slecht geslapen, kind hongerig en tóch nieuwe schoenen voor hem moeten kopen: het is gewoon geen gouden combinatie. Hoe hard je het ook wilt, het gaat niet gebeuren. Ik word er dol van: hij rent weg als hij schoenen moet passen, de meneer van de winkel vindt hij eng en de mooiste schoenen passen niet. Ik loop door naar de volgende schoenenzaak en bedenk me al lopend dat 24 uur in een dag te veel is voor één mens.

Precies op zo’n moment kom ik langs het bankje waar ik het besluit nam om minder te werken om meer met de kleine man te kunnen doen. Daar zaten we dan: net terug van de muziekles, boterham in dat kleine knuistje en lekker tegen me aangekropen. Wat kan dat heerlijk zijn, gewoon een beetje kletsen over waarom iemand met een rollator loopt en mensen kijken in het winkelcentrum. Voordoen hoe je uit een waterflesje drinkt zonder rietje. Samen lachen om een gevallen kruimeltje dat net op je vinger blijft liggen. Ik verwonder me iedere keer weer over hoe dichtbij je kind kan voelen. En het ontroert me. Ik weet weer waarom ik deze keuze heb gemaakt: de essentie van het leven is liefde.

Ik kijk nog eens naar mijn dreinende drammer. Die schoenen komen een andere keer wel. Laten we het leuk houden. Eerst maar eens eten en slapen. Dan kan  mama meteen een middagdutje doen. Die schoenen komen wel een andere keer.

Meer weten over hoe je gelukkiger kunt worden? Nancy Peeters is psycholoog en moeder van een zoontje van drie. Ze schrijft en blogt over geluk voor druk bezette mensen. Meld je aan als volger van haar blog op www.nancypeeters.wordpress.com.