Weg met de winterdepressie

Na een lange herfst is het nu echt winter geworden. Ik houd meer van de lente en de zomer. Op blote voeten met de zon in mijn gezicht, voel ik me gelukkig. Ik weet dat veel mensen last hebben van een winterdepressie. Ook een paar van mijn liefste vriendinnen heeft er last van. En ook al probeer ik het altijd te ontkennen door breed te blijven lachen, ik heb er ook last van. Die kou, de korte dagen, het verval van de natuur. In de herfst als de blaadjes vallen, voel ik mezelf echt minder fijn. Al die moeite voor dat frisse groen, lijkt zo tevergeefs als het toch weer afsterft. De laatste dagen sneeuwde het zo mooi. De takken allemaal zorgvuldig bedekt met een maagdelijk wit laagje. Alsof alles in witte bloei staat. En vandaag zie ik het smelten. Langzaam laat de zon die mooie laagjes weer als water van de takken glijden. Zonde van alle moeite lijkt het. Toch heeft het ook iets moois als ik er goed naar kijk.

Net als de natuur heb ik soms het gevoel dat ik zo mijn best doe. En dat dingen stukvallen, zodra mijn energie wat minder is. Alsof ik alles dragen moet. Maar hoe erg is dat eigenlijk? Misschien moet ik eens wat minder perse willen. En beter kijken naar wat vanzelf naar me toekomt. Gewoon de dingen laten lopen zoals ze gaan. En kijken wat mij opvangt als ik alles even loslaat. Daar komt rust van. En een diep gevoel dat alles goed is zoals het is. Dat er geen paniek hoeft uit te breken als ik even nergens achteraan ren. Even rust.

De bomen lijken er ook geen probleem mee te hebben. Terwijl ze al hun bladeren van kleur zien veranderen en los moeten laten als ze op hun mooist zijn. Misschien omdat ze het gewoon accepteren. ‘Het is zo’. De natuur is in rust. Trekt even al haar pracht en praal terug om in het voorjaar weer vol tot bloei te komen. Met frisse moed. Met groene blaadjes. Zonder klagen, zonder zuchten. Het is niet zomaar overleven. Het is opnieuw beginnen met verse energie.

Dat zouden wij ook moeten doen. Ik neem me voor deze winter goed te rusten. En veel los te laten. Mijn pijn uit het verleden schoon te laten wassen. En goed te bedenken wat belangrijk is voor mij. Zodat ik in de lente daar profijt van zal hebben. De winter is eigenlijk de mooiste tijd voor bezinning. Opgekruld op de bank met een boek. Een warm bad en een kruik mee naar bed. Rust en naar binnen kijken. Want alles zit al in ons. Alles wat ons gelukkig kan maken, hoeven we alleen maar tot bloei te laten komen. Maak je niet te druk en maak je vooral geen zorgen. Ook deze winter gaat weer voorbij. Als we de winter goed zijn werk laten doen, komen we weer tot volle bloei in de lente. En plukken we er in de zomer de vruchten weer van. Laat jij ook los wat jouw geluk niet dient? En maak je deze winter in alle rust de keuze, welke vruchten jij komende zomer plukken wilt? En geniet je van het idee dat ook jij onderdeel bent van de natuur met haar seizoenen?