Verplicht gelukkig: een tegenstrijdigheid

Geluk is maakbaar. In deze tijd is geluk maakbaar, althans zo doet de maatschappij het ons geloven. Het aantal zelfhulpboeken dat te koop is is schrikbarend hoog. Wie hier een keuze uit wil maken wordt van het onoverzichtelijke aanbod al depressief.

Natuurlijk heeft deze ontwikkeling een positieve kant aan zich. Het taboe rond het ‘niet lekker in je vel zitten’ of zelfs depressie wordt langzaam doorbroken. (Dit geldt overigens niet voor pas bevallen moeders. Die mogen nog steeds niet depressief zijn. Ik ben bang dat dit over twintig jaar nog steeds not done is. Werk aan de winkel dus).

Help jezelf!
Het is fantastisch dat je bij een winterdip of lichte depressie niet direct naar de GGZ hoeft te hollen. Je kunt binnen de veilige muren van je eigen huis bij bol.com een bestelling plaatsen en de volgende dag ligt het zelfhulpboek op je deurmat. Aan de slag maar, dat is toch geweldig zou je zeggen?

100% verantwoordelijk
Natuurlijk is het prettig dat je onafhankelijk kunt acteren in je leven en jezelf kunt redden in nood. Er zit echter een keerzijde aan dit verhaal. Door alle zelfhulpmethoden hebben wij onszelf een aantal dingen wijsgemaakt.
Allereerst denken wij met z’n allen dat wij 100% verantwoordelijk zijn voor alles dat wij voelen. Een logisch gevolg is, dat wij aannemen dat wij ook 100% verantwoordelijk zijn voor de oplossing. Dit betekent dat wij onszelf beter zouden moeten kunnen maken. Het gevolg is dat wij het onszelf kwalijk nemen als wij ons eens een keer down voelen of het even niet meer zien zitten. Er is tenslotte zoveel dat je zou kunnen doen aan jezelf, gewoon belachelijk dat je nog angst, boosheid of verdriet zou voelen!

Angst voor de angst
Bovenstaande klinkt uit mijn mond misschien een beetje vreemd, aangezien juist ik probeer vrouwen bewust te maken van hun eigen gedachten en gedrag. Dit brengt met zich mee dat ik hen wijs op hun eigen verantwoordelijkheid voor hun denken en voelen. Als mens en als therapeut ben ik er ook van overtuigd dat een mens in staat is zichzelf aan te pakken en te veranderen. Wanneer je als vrouw continue in dezelfde emotie terecht komt, is het handig om te bekijken wat je eigen rol is in dat geheel. Door je meer bewust te worden komt er weer ruimte in jezelf en in relaties. Dit betekent echter niet dat emoties als somberheid of angst er niet meer mogen zijn. Je gevoel is je graadmeter van wat er speelt in jezelf en van het groeiproces waarin je zit. Gevoel is dus onmisbaar. Het vertelt jou iets over jezelf en over waar je staat als persoon. Als we geen lastige emoties meer zouden ervaren zouden we stilstaan.
Ik merk echter dat veel vrouwen bang zijn voor sombere- of angstgevoelens. Het mag er niet zijn en daardoor is het vechten tegen deze emoties een probleem op zich geworden. Angst voor de angst.
Ik ben van mening dat dit gevecht wordt beinvloed door datgene ik hierboven heb beschreven. Het idee dat je als mens altijd happy moet zijn omdat geluk maakbaar is. Het idee dat je het zelf moet kunnen oplossen, omdat andere mensen dat toch ook lijken te doen.

Denken en voelen maakt één
Zoals bij alles in het leven geldt ook hier, het gaat om de balans. Ben je depressief of angstig, ga er dan mee aan de slag. Pak daarbij gerust een zelfhulpboek of ga af en toe praten met een therapeut. Kijk of je jezelf beter kunt leren kennen en wees kritisch naar jezelf. Probeer echter niet een gevecht aan te gaan met je emoties. De gedachten “ik mag niet somber zijn”, “die angst moet nu maar eens verdwijnen” of “ik ben een slappeling omdat ik mijzelf niet kan veranderen” zullen uiteindelijk tegen je gaan werken.
Probeer nu juist eens naar die lastige emoties toe te gaan om te kijken wat ze jou te zeggen hebben. Ga er eens voor zitten en laat het gewoon over je heen komen als een donderwolk. Het scheelt een hoop pijn als je jezelf ruimte geeft om te voelen. Een mens is een denkend wezen maar ook een voelend wezen. Het een hoort bij het ander. Jij bent één geheel. Door één aspect van jezelf te ontkennen, ontken jij eigenlijk jezelf.

Gun jezelf alle emoties
De eisen die aan ons worden gesteld worden almaar hoger en hoger, maar uiteindelijk doen wij dit onszelf aan. We zijn gaan geloven dat wij in deze consumptiemaatschappij altijd gelukkig zouden moeten zijn. We hebben toch alles wat ons hartje begeert en we hebben toch voldoende tools om onszelf happy te maken als we het per ongeluk eens niet zijn?
Laat je niet verleiden tot deze maatstaf. Neem verantwoording voor je eigen levenshouding door te bekijken wat je zoal denkt en doet en probeer op te merken welk gevoel hier bij hoort, zonder oordeel. Waarom zou je jezelf wel blijdschap en geluk gunnen maar geen somberheid, boosheid of angst? Het hoort bij ons menszijn. We worden er wijzer van. Stukje bij beetje leren wij onszelf kennen en vallen de puzzelstukjes op z’n plaats.