Jet volgt haar hart en heeft een onthaastingsoord op een Indonesisch eiland

Bijna 10 jaar geleden spreekt ze haar wens al eens uit:
Een plek creëren waar mensen tot zichzelf kunnen komen.
De tijd gaat door; de wens blijft.
En inmiddels heeft ze het gewoon gedaan!
Jet heeft een ‘onthaastingsoord’ op een eiland nabij Lombok.
Voor iedereen die de kunst van het nietsdoen wil ervaren.

Jet Kellner (1952) probeert al een jaar lang een afspraak met me te maken. Ze heeft me een keer op de radio gehoord en dat prikkelde haar enorm. Elke keer komt het er niet van. Maar ze is volhardend en dat is misschien wel haar grootste kracht. Eind april 2008 treffen we elkaar op een zonnig terras in Utrecht, net voordat ze weer naar Indonesië vertrekt. Ze vertelt vol passie en enthousiasme haar verhaal, dat eigenlijk te mooi is om bondig samen te vatten!

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: hoe ben je op het idee gekomen om een ‘onthaastingsplek’ in Indonesie te beginnen? “Eigenlijk liggen de ‘roots’ van het idee al jaren geleden. Een jaar of 10 geleden waren er verschillende omstandigheden waardoor ik niet meer kon genieten: ik was mijn passie en bezieling kwijtgeraakt. Ik kreeg toen een loopbaantraject aangeboden. Ik bleek heel wat te kunnen bedenken me mijn hoofd, maar eigenlijk liep ik niet echt ergens warm voor. “Eigenlijk zou ik alleen maar een lange tijd op een tropisch eiland willen genieten, veel lezen, schrijven en verder gewoon niets doen…”, dacht ik. En na enige tijd besloot ik het te doen. Ik nam ontslag om een helemaal lege ruimte te realiseren en vertrok in 2000 voor 2 maanden naar Bali. En het deed me goed: 3 maanden later was ik weer volop bezig.”

“Mijn dochter herinnerde me onlangs aan een brief die ik haar had gestuurd tijdens mijn sabbatical op Bali:
Lieve mensen
Hierbij een bericht uit Bali. Bali is een feest voor alle zintuigen. Ik was werkelijk vergeten hoe heerlijk het hier echt is. Ik heb wel vaak het gevoel in dit solo avontuur… dit zouden die en die en die en die ook moeten zien, ervaren, horen, proeven, voelen….ik zou het graag willen delen en niet alleen op papier. Ik kom hier zoveel mooie en goedkope plekken tegen. Ik krijg dan de neiging om dan het hele guesthouse af te huren en jullie heel even allemaal te laten overkomen. De bloemen vieren hier uitbundig feest, het eten is zalig, de aandacht en energie en kunstzinnigheid laat zich van alle kanten gelden, en het tempo is zeer ontspannend. Een burn out training op Bali of een reisburootje… helemaal geen gek idee.”

“Ik merkte dat ik eigenlijk helemaal geen zin meer had in een vaste baan bij een organisatie.”

Teruggekomen van haar sabbatical gaat Jet – na jaren diverse functies in opbouwwerk en sociaal cultureel werk gehad te hebben – vol energie weer in diverse maatschappelijke functies werken. Ook organiseert ze een cultureel eethuis aan huis, want ze vindt het heerlijk om te koken voor grote groepen. Daarnaast doet ze diverse trainings- en coachingsopleidingen. “Na 7 jaar was de tijd weer rijp om iets anders te doen. Mijn project liep ten einde en ik kreeg een WW-uitkering. Mijn toenmalige partner en ik verkochten ons huis en gingen 4 maanden reizen en ik merkte dat ik eigenlijk helemaal geen zin meer had in een vaste baan bij een organisatie…”

Jet krijgt weer de kans om een soort loopbaantraject te volgen vanuit de uitkeringsinstantie. “Aan het eind van het kennismakingsgesprek met mijn coach zei hij: “Heb je wel eens gedacht aan een burn-outcentrum op Bali?” Dit was augustus 2006. De ‘creatiespiraal’ was in beweging gezet! Een burn-out-centrum vond ik een te groot woord en dat is ook niet wat ik ambieer. Wel een plaats waar je tot rust en verdieping kan komen, gesteund door allerlei activiteiten en gesprekken als je dat wilt. En dat daar behoefte aan is bleek in de gesprekken die ik hierover voerde.”

“Het is een impulsarme locatie waar je niet wordt afgeleid door de snelheid van het leven in Nederland.”

Hoe heb je het toen allemaal aangepakt? “In november ben ik op zoektocht gegaan en ik vond mijn eiland nabij Lombok, Indonesie: Gili Gede. Een eiland zonder verkeer, zonder massatoerisme, ongerept met een paar vissersdorpjes, prachtige stranden en helder blauw water. Ik heb er grond gekocht en heb er mooie hutten laten bouwen. Dat is overigens niet allemaal zonder kleerscheuren gegaan, maar het staat er. En inmiddels kan ik de eerste gasten ontvangen in mijn guesthouse! Een plek waar juist ‘tijd en regeldingen’ niet aan de orde zijn en de gasten kunnen genieten van: niets doen. Een impulsarme locatie waar je niet wordt afgeleid door de snelheid van het leven in Nederland. Docenten en coaches die wat te bieden hebben zijn welkom met een gratis verblijf als zij zich inzetten voor de gasten. En uiteraard kunnen ze met hun eigen deelnemers komen.

Jouw guesthouse heet ‘ViaVacare’. Waar komt de naam vandaan? “‘Via’ staat voor ‘het pad’ en ‘Vacare’ staat voor vakantie plus, vakantie anders, een lege ruimte, een tijd vrij zijn van, en weer vrij worden voor nieuwe dingen. Ik noemde het in 2000 ‘de kunst van het nietsdoen’. Via vacare is een visuele metafoor van de berg of golf. Het gaat erom mee te bewegen en niet te verdrinken, of niet van de bergtop te vallen, maar juist gebruik te maken van de beweging en mee te bewegen.”

Het nut en de ervaring van vacare heeft volgens Jet vier invalshoeken:
1. produceren, presteren en belonen,
2. opgaan, blinken en verzinken,
3. drie betekenissen van passie: 1. passie als bevlogenheid/enthousiasme, 2. passie als lijden, tekort, 3. passie als compassie
4. tijd nemen, leegte, inspiratie.

Ze lijken verschillend, maar hebben ook veel gemeen. Bij de eerste invalshoek staat het arbeidzame leven centraal, bij de tweede staat het ‘ik’ centraal, bij de derde invalshoek staat de beleving naar zelf en anderen centraal, en ten slotte bij de vierde invalshoek staat de kwaliteit van leven centraal.

Waarom is ‘vacare’ volgens jou zo van belang? “Ik heb gemerkt hoe moeilijk ik dat vind, hoe slecht ik dat kan en hoe belangrijk het is. Soms moet je echt gas terugnemen om weer kwaliteit terug te kunnen vinden. Misschien wordt dat sterker als je ouder (en wijzer) wordt of misschien komt het door hoe we leven in deze wereld of hoe deze wereld ons leeft. Niets doen brengt weer ruimte voor nieuwe waarden en inzicht.”

Welke belemmeringen zijn er op je pad gekomen? “Best een hoop, maar ik ga ze aan! Bijvoorbeeld het alleen moeten ondernemen, omdat mijn partner er niets voor voelde. Kan ik er mijn kost mee verdienen, heb ik er genoeg geld voor? Kan ik Nederland en mijn kinderen voor langere tijd missen? Ben ik er toe in staat, is het echt wat voor mij? Dat soort gedachten.”

En onderweg zit ook niet altijd alles mee. “Afgelopen januari 2008 zouden we ViaVacare feestelijk openen. Mijn vader en kinderen met partners waren op bezoek en ik zou ook de eerste gasten ontvangen. Helaas was de aannemer nog lang niet zo ver met de bouw en om de haverklap gebeurden er dingen die niemand van tevoren had kunnen bedenken. Een zeldzame zware storm had een deel van het talud langs het land weggeslagen en het watersysteem wat we zouden aanleggen werkte bij nader inzien toch niet. Alles was uiteindelijk toch ook een stuk duurder. Gelukkig houd ik aan het eind van mijn budget vertrouwen over.”

“Het is afwachten of ik er van kan leven, maar ik er al zoveel moois aan beleefd!”

Wat heb je gedaan om je belemmeringen en beren op de weg te overwinnen? “Ik heb gekeken wat mijn relatie voor me betekende en heb besloten om de moeizame relatie te verbreken. Ook heb ik de moeite genomen om me te herinneren en te begrijpen waar mijn leven tot nu toe toe heeft geleid. Ik heb veel met anderen gepraat, met vrienden, familie, met een coach en merkte hoeveel steun, stimulans en feedback ik daardoor kreeg. Belangrijk was ook mijn oriëntatiebezoek aan Indonesië om te voelen of het mijn besluit werkelijk aansluiting had. Daarnaast heb ik veel yoga en meditatie gedaan en mooie dromen en inzichten gekregen. En natuurlijk heb ik ook aandacht besteed aan de ondernemingskanten van de zaak: marktonderzoek doen door mensen te spreken met vergelijkbare initiatieven, te lezen en te surfen op internet en ik heb een businessplan gemaakt.”

Ben je tevreden met je passievolle inspanningen tot nu toe? “Ja, ik ben zeker tevreden ben ik met wat ik tot nu toe heb bereikt. Het is afwachten of Via Vacare succesvol zal zijn en ik er van kan leven, maar ik er al zoveel moois aan beleefd. Het afgelopen jaar heeft ze veel enthousiaste mensen ontmoet, is mijn visie gegroeid en is ook de prachtige locatie van Via Vacare tot stand gekomen. Dit zijn allemaal overwinningen. Het past bij me, met mijn liefde voor avontuur, reizen, de tropen, gastvrijheid, bezinning/meditatie, iets willen betekenen voor anderen. Mijn kinderen zijn zelfstandig, er is geen partner (meer) die me bindt. Ook heeft verkoop van mijn huis en aanbod te leven in prachtig monumentaal schoolgebouw als anti kraak wacht deze stap ook kunnen ondersteunen.”

Wat staat er het komende jaar op de planning? “Vooral ervaring opdoen met mijn bedrijf, een mooi team opbouwen, een eco-plan maken, nog meer enthousiaste reacties krijgen van mijn gasten, voldoende inkomen hebben en een geschikte (zaken) partner vinden. Ik kijk uit naar wat er allemaal nog gaat komen!”

Je kunt het avontuur van Jet volgen www.jetkellner.waarbenjij.nu. Op viavacare.com kun je meer lezen over haar droom.