Ja zeggen?…..nee bedoelen!

Het ‘ja’ syndroom
Volgens mij is het een typische vrouwenkwaal. Altijd maar ja zeggen op alles.
Ik noem het hier voor het gemak het ‘ja’ syndroom.
“Natuurlijk, ik ben er bij op je afscheidsborrel”,
“ja hoor, je zoontje mag wel met ons mee na school”,
“Natuurlijk, ik werk vanavond ook wel over om die deadline te halen”.
Dagelijks worden we bestookt met allerlei vragen en daardoor met tientallen keuzemomenten. Hoeveel keer zeggen wij ja als we eigenlijk nee bedoelen?

Een vrouwending
Ik noem het een vrouwenkwaal, omdat ik er zoveel vrouwen over hoor klagen. Misschien hebben mannen er ook wel last van maar klagen ze er minder over. Ik weet niet precies hoe het zit en kan het dan ook niet wetenschappelijk onderbouwen. Toch durf ik te beweren dat het een ‘ding’ van vrouwen is, iets waar wij aan moeten werken als we het anders willen. Iets dat dus niet vanzelf over gaat, zoals een griepje maar ons achtervolgt totdat we het hebben onderzocht.

Nee verkopen aan jezelf
Het meest vreemde aan het ‘ja’ syndroom is toch wel, dat vrouwen over het hoofd zien dat zij totaal geen moeite hebben met ‘nee’ zeggen tegen zichzelf en tegen hun lichaam. Iedere keer dat je iets tegen je zin in doet (en dus ja hebt gezegd terwijl je nee bedoelde) negeer je je eigen gevoel en zeg je dus keihard nee tegen jezelf. Dat is vreemd. We zijn dus niet bang voor een conflict met onszelf! Blijkbaar vergeten we gemakkelijk de gevolgen van een conflict in onszelf. Stressklachten, vermoeidheid, prikkelbaarheid en ik kan het rijtje nog wel eventjes aanvullen.

Loskomen van het ‘ja’ syndroom
Waarom laten wij ons zo gemakkelijk verleiden om direct een toezegging te doen naar aanleiding van een vraag? Hoe komt het dat ‘nee’ in de basis niet in onze vocabulaire voorkomt of in ieder geval lastig over de tong glijdt? Is het iets dat wij in de opvoeding hebben meegekregen of is het misschien aangeboren? Kunnen wij loskomen van het ‘ja’ syndroom of zijn wij gedoemd voor het leven?

Aanleren van een nieuw trucje
Naar mijn idee kunnen vrouwen wel degelijk losraken van het ‘ja’ syndroom, mits zij hebben achterhaald wat hen ertoe heeft gebracht om het zo lang mee te dragen in hun leven.
Ik geloof niet in het aanleren van een nieuw trucje, zoals zoveel vrouwen trachten te doen door middel van een assertiviteitscursus. Je merkt vaak aan deze cursisten dat ze volkomen doorslaan en een verschrikkelijk allergisch gedrag gaan vertonen naar anderen. Voor mij is hier één ding heel helder. Er wordt vaak niet gekeken naar het hoe en waarom van het ‘ja’ syndroom.

Onderzoek je eigen gedrag
In ieder gedrag (hoe negatief het gedrag ook lijkt) zit een voordeel, anders zou je het wel anders doen. Vrouwen die in mijn praktijk komen met de worsteling met ‘nee’ zeggen, vertellen mij vaak bang te zijn voor conflict.
Met ‘ja’ zeggen voorkom je in ieder geval dat iemand negatief op je reageert.
Met ‘ja’ zeggen denken veel vrouwen ook aardiger gevonden te worden. Helaas is aardig gevonden worden door anderen voor veel vrouwen een voorwaarde om zichzelf aardig te vinden.
Wat ook absoluut meespeelt is het prachtige plaatje dat wij met z’n allen hoog willen houden voor de buitenwereld. Bij ons kan alles. Mijn gezin loopt op rolletjes. Ik ben een multi tasking moeder en o wee, als anderen de indruk krijgen dat het dikwijls in de soep loopt thuis.

Adempauze
Misschien heb jij jouw ‘ja’ syndroom al onderzocht maar vind je de overgang van ‘ja’ naar ‘nee’ soms toch te rigoureus. Gun jezelf dan eerst eens een adempauze tijdens een keuzemoment. Waarom zeg je niet gewoon “ik weet het nog niet en kom er straks bij je op terug” als iemand je iets vraagt? Dat zou al een boel onvrede en stress schelen.