Mamas Mama's online magazine voor moeder, kind en werk. Werkende moeders, vrije tijd en opvoeden
door: Manon Moret, www.moretpartners.com.
5 jaar geleden werd ik moeder
Mijn zoon wordt alweer bijna 5. Het is dus alweer bijna 5 jaar geleden dat ik moeder werd. Het is ook alweer 5 jaar geleden dat ik in het diepste gat viel waar ik maar in kon vallen. Het is tijd voor reflectie. Enerzijds vind ik het zelf prettig om hier iets van op papier te zetten, anderzijds hoop ik andere vrouwen te inspireren het heft in eigen hand te nemen en uit hun depressie te kruipen. Er is een uitweg en als jij je depressie aangrijpt als ‘het’ moment om je leven drastisch om te gooien kan het zomaar gebeuren dat jij jezelf verbaasd doet staan.
Ik ben een depressieve moeder geweest
Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik een depressieve moeder ben geweest. Het is tenslotte de basis geweest van waaruit ik mijn praktijk ben gestart. Het zegt ook iets over mij. Ik heb de kracht gevonden mijzelf beet te pakken en stapje voor stapje te veranderen. Als ik dat kan, dan kan ieder ander het ook. Als ik daarbij nog degene mag zijn om andere vrouwen te helpen bij het aanboren van hun eigen kracht, dan ben ik een gezegend mens.
Depressief na je bevalling
Als je depressief raakt na je bevalling weet je niet wat je overkomt. Rationeel gezien weet je dat je iets prachtigs is overkomen en dat het een wonder is dat in je armen ligt. Gevoelsmatig ben je echter zo dichtgeklapt dat er helemaal geen ruimte is voor dat nieuwe mensje in je leven. Je weet niet eens meer wie je zelf ook alweer bent, laat staan dat je er voor een ander kan zijn!
De eerste periode met onze Dominique werd gekenmerkt door extreme slapeloosheid, paniek en angst. Er is een moment geweest dat ik mijzelf heb aangemeld bij de crisisdienst van de GGZ. Ik heb daar aangegeven opgenomen te willen worden. Ik wist het niet meer… Mijn therapeut raadde mij dit echter af. Hij schetste mij een helder beeld van een periode van opname. Hij wist mij ervan te overtuigen dat ik (in letterlijke en figuurlijke zin) verder van huis raakte als ik dit zou doen. Ik geloofde hem en keerde terug naar huis, naar mijn gezin dat niet als mijn gezin voelde maar als vreemden in mijn leven.
Jouw baby..de spiegel van je ziel
Wat ik in deze periode heb geleerd, maar ook de afgelopen jaren heb herkend bij cliënten is, dat een postpartum depressie nooit op zichzelf staat. De depressieve gevoelens lijken te worden veroorzaakt door de komst van het nieuwe kindje, maar dit is slechts de ‘trigger’. Je eigen baby raakt je en komt zo dichtbij, dat je wordt geconfronteerd met jezelf. De door mij vaak genoemde ‘spiegel’.
Natuurlijk doen hormonen een duit in het zakje. Je kunt volledig labiel worden van de enorme hormoonschommelingen in je lijf. Hormonen herstellen echter wel weer (eventueel met behulp van een hormoonbehandeling en voedingssupplementen). Je ‘mind’ herstelt echter niet vanzelf. Je kunt de geestelijke pijn die je voelt wel weer afdekken, maar de pijn zit ergens. Het gaat vaak om oude pijn die naar boven komt drijven als je moeder wordt.
Angst voor oude pijn
Inhoudelijk hoef ik hier niet in te gaan op mijn eigen oude pijn. Het gaat mij erom dat ik het besluit heb genomen er naar te kijken. Het te benoemen om vervolgens eigen verantwoording te nemen voor deze pijn. Veel mensen zijn bang om naar hun verleden te kijken. Ze zijn bang om nog meer pijn op te lopen als zaken naar boven komen. Oud zeer doet echter het meeste pijn als het wordt afgedekt. Als je doet alsof je in orde bent. Als je doet alsof je geen verdriet hebt van dingen uit je verleden of boos bent op mensen.
Als je de moed kunt opbrengen om naar jezelf te kijken en de emoties te voelen die daarbij horen leg je een basis voor echte verandering.
Terug naar je eigen kracht
Ik ben als mens veranderd. Eigenlijk zou ik moeten zeggen, ik heb mijzelf weer teruggevonden. Als je zegt dat je bent veranderd lijkt het of je jezelf een nieuw trucje hebt aangeleerd en dat is nu net niet de bedoeling. Wat ik bedoel is, dat ik laagjes pijn heb afgepeld, waardoor ik weer beter weet waar mijn kracht ligt, wat ik wil in mijn leven, welke mensen belangrijk voor mij zijn en waar ik mijn energie aan wil uitgeven.
Ik weet het, ik klink als een therapeut. Therapeuten gebruiken vage begrippen als ‘laagjes pijn afpellen’ en ‘verwerking van oud zeer’. Dat kunnen we gewoon niet laten…
Waar het allemaal op neer komt is niet gecompliceerd; pak jezelf beet, zoek een goed persoon die jou kan begeleiden en ga samen met die persoon kijken naar je gedachten en je gedrag in het hier en nu, maar ook naar je verleden, waar je misschien wel pijn hebt opgelopen.
Mijn leven nu…jouw leven straks…..
Mijn leven nu voelt goed. Ik begeleid vrouwen in periode van depressie, onzekerheid of angst en dat is geweldig dankbaar werk. Onze zoon Dominique is het meest heerlijke kind dat ik mij kon wensen. Ik ben hem zo dankbaar dat hij in ons leven is gekomen. Hij is voor mij de aanleiding geweest om mijzelf eens goed in de spiegel aan te kijken. Iedere dag leer ik weer van hem en hij van mij. Ik hoop dat er steeds meer vrouwen zullen zijn die hun depressie durven te erkennen. Het uitspreken ‘ik ben depressief’ en vervolgens goede hulpverlening zoeken zijn de eerste twee stappen die je voor jezelf kunt zetten.
Je zult verbaast staan van de kracht die jij als mens in je hebt.
