Vriendinnen

Mensen vragen me wel eens hoe ik het allemaal doe, zo in m’n eentje. Twee dochters, een hond, een konijn, een vis, af en toe een minnaar, een paar hobby’s en een fulltime job als ondernemer. En dan óók nog elke dag om drie uur klaarzitten met de thee. Dat lijkt een onmogelijke opgaaf en dat is het soms ook echt voor mij. Ik heb wel periodes dat het me teveel wordt. Dan ben ik te moe, trek ik me de dingen teveel aan en schreeuw ik de tent bij elkaar. Als ik dan weer kalm ben, bel of bezoek ik een vriendin om me aan te spiegelen. Wat ging er mis?

Afhankelijk van de aard van mijn probleem op dat moment kies ik dan welke vriendin. Ze reageren allemaal anders. De een is mild en troost me zacht, terwijl ze me met haar zwijgen laat weten hoe ze erover denkt. De ander maakt grappen en laat me weten dat ik alles niet te somber moet zien. Er is er een die analyseert wat er gebeurt en een mooie oplossing bedenkt, terwijl we praten. En weer een ander zegt dat ik niet zo moet zeuren en gewoon de positieve dingen moet zien. ‘Tel je zegeningen’!

Ze reageren allemaal anders, maar één ding hebben ze gemeen. Ze vertellen me wat ze ervan vinden. En ze vertellen het me eerlijk. Soms is dat slikken, maar vooral voelt dat veilig. Want in deze grote wereld, waar ik me af en toe doorheen gesleurd voel, zijn zij mijn bakens. Als ik onderuit ga, weet ik door hen waar ik thuishoor. Zij zetten me telkens weer op het goede spoor. Het spoor wat ik gekozen heb. En waar ik hen bij koos als referentie. Want ze kennen mij en mijn doelen als geen ander. Dus hoezo in m’n eentje? Ik heb steun van alle kanten. Mijn vriendinnen heb ik in gedachten altijd bij me. Wat wil een mens nog meer?