Trouwe hond

Behalve twee dochters heb ik sinds twee jaar ook een hond, hij heet Samu. Het is een zwarte labrador. Mensen die zeggen dat een hond opvoeden net zoiets is als een kind opvoeden, zijn niet helemaal lekker. Kinderen kunnen beter niet ‘zo gehoorzaam als een hond’ zijn. Dan kunnen ze geen eigen wil, smaak en mening ontwikkelen. Een hond moet je ‘de baas’ zijn. Bij een kind is de belangrijkste opdracht als ouder het steeds een beetje meer ‘los te laten’. Ik heb al door dat ‘de baas’ zijn veel gemakkelijker is dan ‘loslaten’. Dat is dus een ‘eitje’ zo’n hond erbij!?

Nou, ik kan je vertellen dat een hond makkelijker lijkt dan het is. Ja, ik heb zelfs wel eens spijt gehad. Onze Samu kwam hier aandoenlijk en schattig  binnen met 8 weken en ik ben sindsdien erg handig geworden in de meest smerige klusjes. Kots ruimen, poep oprapen, een druppelende hondenpiemel behandelen en nog veel meer kwijl, snot, modder en ondefinieerbare viezigheid. Wat een rotzooi! Maar gek genoeg, dwars door de vieze drek heen, ben ik wél van dat beest gaan houden. Hij heeft van die onschuldige hondenogen, ligt aan mijn voeten als ik zit te werken en hij is zo tevreden en blij als we samen door de natuur banjeren.

Het is een zachtaardig wezen, onze hond. Maakt nooit ruzie en is goede vrienden met ons konijn. Laatst was Samu jarig. Hij werd twee. Rosa en Julia hadden een feestje georganiseerd. Met uitnodigingen voor Samu’s beste vrienden. Honden én mensen kwamen er. Samen maakten we een lange wandeling. Hij kreeg een lekker bot, een nieuwe bal en een heleboel ballonnen. Hij was helemaal door het dolle. En dagen erna liep hij nog met een ballon in zijn bek. Hij pakt die ballonnen heel voorzichtig met zijn lippen beet en zet dan heel zachtjes zijn tanden op het knoopje. Ik vind dat zo knap en ook zo schattig! Nee, ik heb geen dag meer spijt.