Trots

Ik heb al vaker over mijn dochters verhalen geschreven waaruit bleek dat ik vreselijk trots op ze ben. Net als elke moeder. Je eigen kind is altijd het meest wonderbaarlijk. Doordat een wezen, dat zo dicht bij jezelf voelt, toch echt een eigen mening, kleur en karakter heeft. Natuurlijk zijn die van mij niet altijd poeslief. Ze zitten elkaar behoorlijk in de haren. Vaak op momenten dat ik probeer snel tussendoor mijn tanden een keer te poetsen  of andere speciale acties alléén voor mijzelf.

Maar over het algemeen zijn ze vreselijk lief. Zo had ik laatst een griepje. Niet dé griep, maar een lichte variant. Toch zaten ze bezorgd te kijken toen ik vertelde dat ik een dagje in bed ging liggen. ‘Toch niet die mexicaanse hé mam? Nee, natuurlijk niet schatje!’ Die middag uit school wil Julia met een vriendinnetje even naar de winkels. Ze neemt haar spaargeld mee en mag wat kopen voor zichzelf. Als ze na een uurtje terugkomt heeft ze een kado voor mij meegenomen. In de wereldwinkel- ‘mooie winkel mam!’- kocht ze een kleine Boeddha. ‘Die zal je geluk brengen mama, dan ben je zó weer beter!’ Met tranen in mijnn ogen sluit ik mijn kleine kuiken in mijn armen.

Rosa kijkt beteuterd. ‘Ik had ook een kado voor je willen kopen! Dat hoeft niet schat, ik hou net zoveel van je, ook al koop je me nooit een kado.’ Na een knuffel verdwijnt ze naar boven. Als ze beneden komt zwaait ze triomfantelijk met een A4-tje. ‘Speciaal voor jou mama!’ Ze schreef een verhaal over mij. Een soort opstel over mijn initiatieven en waar ze voor staan. Feilloos schreef ze op met welk doel ik werk. En over hoe we samen leven met drie ‘meisjes’ en een zwarte labrador in een roze huis. Ze is nu tien en begint voorzichtig te puberen, daarom zijn haar slotwoorden extra bijzonder om te horen. Ze leest voor: ‘willen jullie meer weten? Lees dan nog beter. Ze is dit jaar ‘BISNIS’ MAMA van het jaar geworden en daarom zijn mijn zusje en ik zo trots op haar!’

Vivienne Westerhoud,
hoofdredactrice mamas.nl