Sinterklaas kado idee

Het is alweer over vier weken: Sinterklaas! Ik heb het altijd een heerlijk feest gevonden. Als kind al vond ik het natuurlijk leuk om kado’s te krijgen. En van die grote harten van suikergoed in mijn schoen. Later kocht ik voor mijn ouders en mijn broer ook een kado. Ik herinner me nog hoe leuk ik dat vond. Ook als we hadden afgesproken dat we het een keer niet zouden vieren. Die verrassing als dan toch de Pieten op de voordeur sloegen. We deden altijd gedichten. Geen surprises. We zeiden elkaar eens per jaar flink de waarheid. In rijm. Want dan komt het vriendelijk en grappig aan.

Mijn kinderen geloven niet meer. Al een tijdje niet natuurlijk want ze zijn 10 en 12 jaar. Eerst waren ze verontwaardigd en een beetje boos dat ik er over gelogen had. Maar toen ze doorhadden dat dat ook betekende dat zij dus al die jaren die prachtige kado’s van mij hadden gekregen, werden ze milder. Dit jaar is er iets anders aan de hand. Ze zijn ronduit onbescheiden met hun wensen. Waar ze de Sint dat niet durfden vragen, omdat hij nog een paar miljoen andere kado’s kopen moest, vinden ze dat ik wel uit mag pakken voor mijn twee oogappels. Ze willen dus nieuwe Uggs en een iPad. Hoe naar is dat!

Ik ga er niet op in. Heb gedaan of ik het niet gehoord heb. Moet het gesprek nog even aangaan. Of niet. Wat zal ik zeggen? Zal ik ze een nostalgisch verhaal vertellen van vroeger? Of een realistisch verhaal over kinderen in verre landen? Als ik over vroeger begin, en dan sla ik een generatie over en vertel glashard over oma’s jeugd alsof ik zelf de oorlog meemaakte, dan rollen ze meestal met hun ogen. ‘Daar gaat ze weer!’ roepen ze dan. Ik wil ze dit jaar laten zien dat het vooral om de gezelligheid gaat. En daarna pas de kado’s. Hun vader en zijn vader, hun moeder en haar moeder zijn er allemaal bij. We hebben geen gedichten nodig om elkaar de waarheid te vertellen. Dus doen we een spelletje en eten marsepein. En we zingen en dansen voor een mooi kado. Want dat hoort er natuurlijk wel bij!