Mamas Mama's online magazine voor moeder, kind en werk. Werkende moeders, vrije tijd en opvoeden
door: Vivienne Westerhoud.
Mijn Rosa zit op de middelbare. Ze is het jaar goed begonnen met hoge cijfers. Ze moet elke dag drie kwartier fietsen om op school te komen. Daarnaast hockeyt ze drie keer en rijdt ze drie keer per week paard. Ook mest ze dan de stal van ons paardje Spirit uit en geeft ze haar voer. Dan komt ze snel naar huis fietsen en maakt ze haar huiswerk. Dat doet ze terwijl ze chat, whatsappt en skypet met haar vriendinnen. Huiswerk maken klinkt dan ook erg gezellig. ‘Kom je wel aan werken toe?’ vraag ik voorzichtig. ‘We hebben ook overleg over het huiswerk’ stelt ze me dan gerust.
Een paar maanden geleden haalde ze ineens voor al haar vakken een drie. Hoe dat kwam? Ze snapte het niet. ‘Is het te moeilijk?’vroeg ik haar. ‘Nee dat is het niet, het is gewoon zoveel wat ik allemaal moet. Ik dacht ik doe het even wat rustiger aan.’ Tja eigenlijk begreep ik wel dat haar schema haar af en toe te veel kan worden. Maar misschien moest ze toch haar prioriteiten anders kiezen. Nu rijdt ze nog maar twee keer paard per week. En zet ze de chat en Skype pas aan als het huiswerk klaar is. Dat scheelt.
De laatste tijd heeft ze een nieuwe hobby. Klieren in de klas. Soms staat ze een uurtje op de gang. Ze was in een van haar lessen vooraan gezet omdat ze steeds kletste met haar vriendinnetje. Toen klaagde de leerkracht dat Rosa voluit zat te schreeuwen in de klas. ‘Waarom doe je dat Rosa?’ Vroeg ik haar. ‘Omdat anders mijn vriendinnen me niet kunnen horen, want die zitten helemaal achterin de klas.’ Snap dat dan haha! Wat een logica.
Ze heeft er onlangs voor gezorgd dat één van haar vriendinnetjes gestopt is met roken. Ja, er zijn kinderen die met twaalf al aan de sigaretten gaan helaas! ‘Ik heb gezegd dat ik niet meer met haar af wil spreken als ze niet zou stoppen.’ Vertelde ze me met een serieus en vastberaden gezicht. En met succes. Het meisje raakt geen peuk meer aan. Ik ben trots. Gelukkig haalt ze nu ook weer goede cijfers. En haar humeur is goed. Het is maar heel af en toe dat ze stampt en schreeuwt tegen me. En ik las pas één keer op Twitter terug dat ik een rotmoeder ben. Volgens mij komen we zo de puberjaren wel door. Ik ben dik tevreden!
Durf te leven!
Hartelijke groeten,
Vivienne Westerhoud
Hoofdredactrice Mamas.nl
