Mamas Mama's online magazine voor moeder, kind en werk. Werkende moeders, vrije tijd en opvoeden
Zo’n half jaar geleden vertelde ik over het manegepaard Spirit (lees verder en bekijk het filmpje!). Zij was klaar voor de slacht. Kon niet meer goed lopen. We lieten een second opinion doen. Er was één man in België die zei dat hij haar beter kon maken. Door mijn kinderen te leren haar anders te berijden. Ik kocht haar en sindsdien zijn we elke dag met haar bezig. ‘Wat een idiote actie! Waar begin je aan?’ Was wat veel mensen mij vroegen. ‘Wat een heldendaad!’ Zeiden anderen. Nu gaat het heel goed met haar. En elke dag bedenk ik me dat ik vaker mijn gevoel moet volgen. Het vertrouwen en het geloof dat we haar konden redden en beter maken zat diep van binnen. Wij geloofden in een wonder.
En het werd werkelijkheid. Mijn dochters berijden Spirit dagelijks. We knuffelen, spelen en verzorgen haar. En ik vond binnen twee weken een stal met weide. Op loopafstand van ons huis. Mijn dochter Rosa (12) was begonnen een recalcitrante puber te worden. Daar hield ze onmiddellijk mee op, toen haar lievelingspaard in de familie kwam. Ze is tevreden. Hangt nooit meer rond. Ze is drie keer per week bij haar paard en staat de rest van de dagen op het hockeyveld. Net als haar zusje Julia (10) Haar huiswerk doet ze tussendoor. En ze scoort voldoendes. Zo trots ben ik daarop!
Het lijkt erop dat we een gouden beslissing maakten. Spirit liep binnen twee maanden erg goed en heeft nog steeds elke dag plezier met haar bazinnetjes. Vriendinnetjes genieten volop mee. Papa Michel heeft plezier in een deel van de verzorging. En ik. Ik loop af en toe met tranen van geluk en trots van de stal naar de wei. Ik geef aanwijzingen tijdens het rijden en knuffel ons paardje stevig. Onlangs werd ze zelfs gevraagd om op te treden als het paard van Sinterklaas. Dat was wel een eer, maar we sloegen het nog even af. We willen haar niet te zwaar belasten. We genieten met volle teugen!
Wanneer deed jij voor het laatst iets volkomen idioots? Gewoon omdat jouw wezen erom schreeuwde? En hoe voelde dat?
Vivienne Westerhoud
SUPER Vivienne. Ik weet nog dat je het mij vertelde. Het paard en jouw dochters zien er heel gelukkig uit met elkaar. Echt heel mooi!
Wat een prachtig verhaal!
Mijn dwaze daad van de laatste tijd? Ik heb mijn baan opgezegd! Gewoon omdat elke vezel van mijn lichaam daarom vroeg. Ik ben uitgeput van de combinatie werk en kinderen. Ik ga tijdelijk terug naar rust, reinheid en regelmaat. Omdat ik het zelf nodig heb, maar vooral ook voor mijn kinderen. Ze alle tijd en liefde geven, en leuke dingen doen. En weet je…. dit voelt zo ontzettend goed! Nog 2 maanden wachten…
hartelijke groeten,
Esther
Wat een goede beslissing! Dat deed ik ook zodra mijn eerste kwam. Ik heb er geen dag spijt van gehad. En het werk? Dat heeft zich er netjes omheen gevormd. In de tijd die er overbleef. Een manier van leven die mij zeer goed bevalt! Heel veel geluk met je nieuwe leven!! Groetjes, Vivienne
Je hebt helemaal gelijk, positief denken doet wonderen. Lang leve de optimisten!
Groetjes uit Madagascar!
Susanne
Prachtig! Ik zie ons nog aan de thee zitten, je was toen nog op zoek naar de stal met weide! X
Viev, wat ben jij een coole moeder!
Wat een mooi verhaal Vivienne! Ik heb zelf ook een paard, dus begrijp jullie gevoel helemaal. Wat een mooie, gevoelige, inteligente en dankbare dieren.. Ik vind jullie helden!
Geniet van elkaar!
Groetjes Martine.
WAT IS ZE MOOI .