Moederdag

Als ik denk aan Moederdag, denk ik onmiddellijk aan de tijd waarin ik moeder werd. Het lijkt alweer zo lang geleden. Mijn dochters Rosa en Julia zijn alweer 12 en 10 jaar. Ik was 12 jaar geleden in één klap eigenlijk alleen nog maar moeder. Ik ging er volledig in op. Dat vond ik heerlijk. Ik had mijn baby’s hele dagen vast. Aan de borst of in een draagzak. En als ze sliepen? Dan douchte ik snel even of ruimde mijn huis op. En ik werkte in de tuin. Mijn tuin is nooit zo mooi geweest als toen.

Ik voelde me verbonden met moeder aarde. En door met mijn handen letterlijk in de aarde te wroeten, versterkte ik dat gevoel. Langzaam maakten mijn baby’s zich van mij los. Dat voelde natuurlijk voor mij. Ik wilde ze daarin niet pushen. Elk jaar kwam er weer een stukje van mijzelf tevoorschijn. Ze gingen kruipen, lopen, praten en afspreken met vriendinnen. Nu realiseer ik me dat ik er weer bijna helemaal ben. Maar nog steeds is mijn favoriete rol, die van moeder. Ik ben heel dankbaar dat ik die rol mag spelen. Hij is soms moeilijk, soms grappig, maar altijd heb ik het intense gevoel dat ik ‘leef’ en dat ik ‘ertoe doe’.

Ik vul mijn leven weer meer met werk en feestjes zonder hen. Ik geniet van die vrijheid. Maar heb zeker geen spijt van die tijd, waarin ik er even alleen voor hen was. Ook al irriteerde het me soms, benauwde het me af en toe. Mijn leven had een hoger doel. Ik ben er als mens van gegroeid. Omdat ik goed gekeken heb in de spiegel die zij mij voorhielden. En dat doen zij nog elke dag. Het zijn wijze wezens die kinderen. Ik voel me zielsgelukkig dat ze mij kozen als hun moeder.

Durf te leven!

Vivienne Westerhoud
Oprichtster www.mamas.nl