door: Anne-Marijn Küthe
Vandaag was Anita Janssen hier, verslaggever voor TV-West. Om te praten over de combinatie thuiswerken en carrière maken. Opnieuw viel het me op dat het makkelijker is om de nadelen van thuiswerken uit te leggen -gebrek aan status, er alleen voor staan als de computer het begeeft, versnippering van aandacht- dan de voordelen, terwijl die toch echt veel zwaarder doorwegen. Ik zal daar nog verder aan moeten werken.
In je eigen cocon werken
Het is immers zalig om in je eigen sfeer, in je eigen cocon de kost te verdienen, om in je oude kloffie te zitten als dat zo uitkomt, om je werk aan je kind(eren) aan te kunnen passen, om de mogelijkheid te hebben op rare tijden te werken. Vroege ochtend, late avond… Om geen tijd en geld kwijt te zijn aan reizen. Zelf heb ik dubbel geluk, vind ik, omdat ik vanuit huis werk en voor mezelf werk. Nou ja, voor mezelf. Zo heet dat dan. In de praktijk werk ik uiteraard voor opdrachtgevers. Maar wel als zelfstandige. De vrijheid is ronduit louterend te noemen. Vrijheid in welke klussen ik aanneem, vrijheid in de wijze waarop ik het werk vervolgens uitvoer.
Thuiswerkmoeders
Deze vorm van werken stelt me in staat om te beantwoorden aan behoeften die leven bij mijn zoon Thomas, bij mijn opdrachtgevers en, last but not least, bij mezelf. Het is dan ook mede daarom dat ik tijd en energie steek in mijn verhalen over thuiswerkmoeders. Ik gun het andere moeders om ook oplossingen te vinden om moederschap en carrière te combineren. Natuurlijk is vanuit huis freelancen niet voor iedereen de geschikte oplossing, maar als een handjevol moeders inspiratie of moed kan putten uit mijn site ben ik al in mijn opzet geslaagd.
Moe maar voldaan
De laatste tijd bruis ik van de energie. Nieuwe projecten vragen mijn aandacht en confronteren me met mijn valkuilen, maar bezorgen me ook vreugde. Zo ben ik bezig met het opzetten van een Engelstalige site over werk en ouderschap, om ook buiten de landsgrenzen te opereren. [deze website bestaat inmiddels niet meer, red 2019]. Ook naast mijn werk ben ik gelukkig. Qua moederschap. Qua vriendschappen. Qua familie. Qua persoonlijke ontwikkeling. En het is een weinig populair standpunt in deze periode waarin jeugd zo wordt verheerlijkt, maar ik geniet oprecht van het ouder worden. De scherpe kantjes zijn er grotendeels af en ik accepteer mezelf in al mijn onvolmaaktheid en onbeholpenheid. En sinds ik dat doe ervaar ik nog meer warmte van de mensen om me heen. Ik ben nog niet helemaal waar ik wil zijn, maar ik ben wel wie ik wil zijn.