Verhalen voor ondernemers van een business coach.
Mijn vriend woont in een dorpje. Daar was enkele maanden geleden een nieuw terrasje geopend. Een wijnterras. Gisteravond was het heerlijk zwoel dus wij hadden wel zin in een koel wijntje op dat nieuwe terrasje. Komen wij daar zit er niemand! Met dat weer! Hoe kan dat nou?
Klaagzang
Maar goed wij gingen zitten en voordat we goed en wel zaten kwam de eigenaar en begon een hele klaagzang. Het dorp was niet klaar van een dergelijk terras, en de plaatselijke middenstand begreep het allemaal niet, “ik koop wel bij hun- want ik vind dat je elkaar moet steunen- maar hier zie je ze niet”, vertelde hij teleurgesteld. En de wethouders en de burgemeester waren ook nog niet geweest. Kortom, de beste man spuide al zijn ergernissen tegen ons. Het lag allemaal aan de anderen dat zijn terras niet liep.
Toen ik hem vroeg en wat doe jij er aan om het te laten lopen, kwam er weinig. Het zag er toch leuk uit en hij had de mooiste wijnen ..en Japans bier? Dan moest het toch goed gaan?
Lekkere dingen
Maar wij, Bourgondiërs, behoren precies de doelgroep waar hij op mikt, wisten niet dat hij zulke leuke, lekkere dingen verkoopt. Mooie koffie, prachtige wijnen, Italiaanse hapjes, mooie luxe sandwiches en meer. En mijn vriend is goed ingevoerd in de dorpse gemeenschap, spelt de plaatselijke blaadjes, leest altijd alle reclamefolders (ja soms is hij net een vrouw…) Als hij dit dus niet weet, dan doet deze ondernemer toch iets niet goed, zou je zeggen. Het is de fout van de zender. Maar daar wilde hij niets van weten. Het lag niet aan hem. Hij bleef maar gal spuwen.
Het was een monoloog en klaagzang. Vragen werden niet gesteld.
En dat is toch raar. Als ondernemer wil je toch je klanten leren kennen, stel je toch vragen? Wie bent je, waar woon je, hoe zou ik je kunnen bereiken en je vraagt op z’n minst hun e-mailadres, voor je nieuwsbrief. Om maar enkele punten te noemen.
Een paar dagen later hebben we weer daar geluncht, want aan de kwaliteit en entourage lag het niet. Het was er druk en gezellig. We konden het niet nalaten zijn echtgenote te vragen hoe het met haar man was. En we vertelde van de klaagzang. Dat moet hij niet doen, riep ze wijs en gaf ons het foldertje van het bedrijf. Maar nog steeds geen vragen.
Gebruik je man of vriend
Het moraal van dit verhaal; onbekend maakt onbemind. En die onbekendheid ligt altijd aan jou, aan de zender. Dat je je klanten moet willen kennen. Je stelt vragen. Dat geldt voor de persoonlijke contacten als in de horeca en detailhandel, maar als fabrikant of webwinkelier moet je willen weten wie je klanten zijn.
En als je een keer boos en gefrustreerd bent omdat het even niet gaat zoals je wil, laat dat nooit merken aan je klanten, gebruik daar je man of vriend voor, doe ik ook vaak. En dat lucht ook op.