Mamas Mama's online magazine voor moeder, kind en werk. Werkende moeders, vrije tijd en opvoeden
Mijn dochters rijden paard. Ze houden van die beesten. En in het bijzonder van eentje. Een schimmel arabier Picasso genaamd. Het is een meisje, grote pony en kijkt lief uit haar ogen. Vorige week kregen we bericht dat ze kreupel was en zij van de manege naar het slachthuis zou verhuizen. Toen gebeurde er iets in mij. Een stem riep vanuit de diepte van mijn ziel: ‘NEEEE!!’
Ik zocht op internet en vond een man uit België die veel kreupele paarden beter kan maken. Ik belde de manege-eigenaar en hij was bereid mij te helpen om Picasso nog een kans te geven. Om dat voor elkaar te krijgen, moest ik toezeggen haar te kopen voor de slachtprijs. De Belg die kan toveren met kreupele paarden was toevallig in Nederland en kon tijd maken voor Picasso. Door wat trucjes liet hij haar binnen tien minuten recht lopen. Niet kreupel dus!
foto: Picasso in haar nieuwe weide met Rosa en Julia.
Ze zal training nodig hebben, die ze op een manege niet kan krijgen. Ik vond een stichting in de buurt, waar ze voorlopig in elk geval kan staan. Ik haalde bix, hooi en stro en harkte met de kinderen haar weitje schoon. En we scheppen met heel veel liefde haar grote paardedrollen op. Drie dagen na het vreselijke bericht zijn wij eigenaar van een paard! De één gaat heel hard lachen als ik het vertel en noemt me een dwaas. ‘Waar begin je aan!’ De ander vindt mij de held van het jaar. Ik denk maar zo, als je nooit iets geks doet, zal je leven heel gewoon zijn.
En wat voel ík eigenlijk? Ik zou nooit een paard hebben gekocht. Geen haar op mijn hoofd. Hoe gek ik zelf ook op paarden was vroeger. En hoe gelukkig die kinderen er ook mee zouden zijn. Picasso kan naar een weiland in Drenthe. Daar wordt ze vast gelukkig. Toch zoek ik nog naar mogelijkheden om haar te houden. Ik droom er ‘s nachts van en twijfel bij momenten sterk. Maar het overheersende gevoel is dat van geluk. Een leven gered. Een gevoel volop te leven zoals het op mijn pad komt. Picasso kwam op ons pad en raakte ons in het hart. Ik redde een paard. Held of dwaas? Misschien moet je wel een dwaas zijn om een held te kunnen zijn. Het voelt in elk geval geweldig!
Lieve viev, niet dwaas gewoon een heldinnendaad. Mijn dochter kent Picasso en dacht dat hij dood was. Ik ga haar nu het fantastische nieuws vertellen HearHear♥
Het heeft ook inderdaad de eerste dag op de site gestaan dat Picasso ingeslapen zou laten worden. Ik heb daar dus gelijk op gereageerd. Het voelt nog steeds heel goed! Zij staat nu bij een boer langs het kanaal, hier in Leusden 5 minuten van ons huis en het gaat heel goed met haar! Vertel maar snel aan je dochter! En als ze haar een keer wil zien, bel me maar even! Liefs, Vivienne
ik kan er wel van grienen!!!!!!! dit moet je een goed gevoel geven, en als ik moet of mag helpen, geweldig, dit zegt toch wat over hoe je in het leven staat, en zolang het kan laten leven ! ik hoop dat jullie veel van haar kunnen genieten dat zal wederzijds zijn, mijn buren zijn dieren helden!!!!!!
Geweldig! Je doet wat je hart je ingeeft. Dat maakt je een prachtig mens.. Blijf vooral van die dwaze heldendingen doen als je hart dat vraagt!
Go girl! Tegen zo’n gevoel kan niets op! Geniet ervan, van ervan overtuigd dat Picasso er net zo over denkt.
Je bent een dwaas en daarom ook een held.
En, als held kan je ook een dwaas zijn.
Kortom: je bent een mens! Gefeliciteeerd!