door: Vivienne Westerhoud.
Het afgelopen jaar verloor ik 18 kilo aan lichaamsgewicht. Dat zijn bijna alle kilo’s die ik er twaalf jaar geleden bij gekregen heb, toen ik in verwachting was van Rosa. Eerlijk gezegd heb ik al die jaren nooit een serieuze poging gedaan mijn overgewicht kwijt te raken. Omdat ik niet op dieet wilde. Ik ben niet zo gedisciplineerd namelijk. Ik stond wel vaak voor de spiegel en dacht dan: ‘onder deze zachte beschermlaag aan vetweefsel zit nog steeds een lichaam dat er best wezen mag’. Ik vroeg me vaak af wanneer en hoe ik bereid zou zijn dit omhulsel van overtolligheid af te gooien. Steeds geloofde ik wel dat het een keer ‘vanzelf’ zou gebeuren. Gewoon als ik eraan toe was. Zonder dat het me al te veel moeite zou kosten. En dat gebeurde.
Ik snoepte erg veel chocolade. ’s Avonds op de bank als de kinderen sliepen, hele repen. Uitgeput na een lange dag werken en zorgen vond ik dat ik dat wel verdiend had. Het was een troost, die ik niet kon missen dacht ik. Ik sportte vier keer per week en was verbaasd dat ik niet afviel. Ik werd ook best moe van al dat sporten. Afgelopen jaar ben ik minder gaan sporten en meer gaan slapen. Ik ben wel vijf keer per week gaan wandelen met een vriend van zes tot zeven uur ’s ochtends, met onze honden. Terwijl we lopen bespreken we de dag en alles wat ons bezig houdt. Daarmee verloor ik mijn eerste kilo’s. Moeiteloos, want van wandelen word je niet moe en het was nog gezellig ook.
Ik ben vervolgens een klein beetje gaan letten op mijn inname aan koolhydraten. Ik eet ’s avonds een lichte maaltijd en geen borden vol pasta meer. Mijn ontbijt en lunch zijn stevig. En mijn behoefte aan chocolade verdween langzaam, doordat ik minder trek kreeg tussendoor. Ik richt me op fruit. Geniet van een sinaasappel, banaan of appel. Ik heb nooit het idee gehad dat ik op dieet ging. Ik ging vooral beter voelen wat welk eten met me deed. Het gevoel van een opgezette buik wilde ik niet meer. En ik voelde steeds beter hoe moe ik werd van suiker. Door te luisteren naar mijn lichaam eet ik nu blijkbaar precies wat goed voor me is. Ik geloof dat dat voor elk mens weer wat anders is.
Daarbij heb ik wat emotionele problemen werkelijk aangekeken. Ik praat al jaren met allerlei coaches en wellicht is het kwartje gevallen. Kan ik opgekropte emoties nu eindelijk loslaten. Die zaten opgeslagen in mijn buikvet. Dat hoorde ik de afgelopen jaren steeds vaker. Het loslaten van gewicht heeft daarom denk ik ook echt te maken met het loslaten van emoties, verdriet of frustraties. Daarom voelt het dubbel goed. Ik voel me fitter, en niet alleen lichter in gewicht maar ook in mijn gevoelsleven. Ik pak mezelf gemakkelijker weer op als het eens flink tegen zit. Mijn advies is dus: ga niet op dieet, ga voelen! Voelen van welk eten jij je lekker voelt. Voelen wat je los kunt laten. Loslaten vereist geen actie. Het is ‘laten gaan’. Je hoeft er dus fysiek niet hard voor te werken. En als je dan met liefde naar jezelf luistert wat jij nodig hebt, dan volgt je lijf vanzelf!
Deze week hebben we een nieuwe rubriek over gezond eten. Verschillende columnisten laten zien hoe gezond eten juist heel lekker kan zijn!
Durf te leven!
Vivienne Westerhoud
Hoofdredactrice Mamas.nl
ik ben nu twee maanden na mijn bevalling en ik vind deze post geweldig interessant, daarvoor bedankt. Maar ik heb bang dat ik extra vet van de zwangerschap nooit meer kwijt ga geraken. Ik heb hulp nodig Dit is ontzettend vervelend
Super, gefeliciteerd! Wederom een mooi eigen verhaal van jou.
geweldig Viv! ik ben ook echt een emotie vreter!
Prachtig! En herkenbaar…… Emoties, vet, loslaten, voelen……
En gewoon toch knap gedaan!
Prachtig! En herkenbaar…… Emoties, vet, loslaten, voelen……
Knap gedaan!
Klinkt goed, ook alsof je gedestressed bent.
Gefeliciteerd met dit mooie resultaat!
Prachtig, hoe lichaam en geest met elkaar verbonden zijn.
Mooi gezegd en helemaal waar! Van sporten krijg je spieren, van slecht eten vet. Van goed eten krijg je energie en van wandelen krijg je weer ideeën. Volg dit ‘dieet’ ook al geruime tijd.. Hier zouden ze een keer een boek over moeten schrijven 🙂
Dank je!:)
Super Viv!
Ben trots op je.