Mamas Mama's online magazine voor moeder, kind en werk. Werkende moeders, vrije tijd en opvoeden
door: Vivienne Westerhoud.
Op Valentijnsdag is de vader van mijn kinderen jarig. Ook al zijn we al bijna twaalf jaar uit elkaar, elk jaar op 14 februari gaan we samen eten. Papa Michel, de kinderen en ik. De kinderen vinden het natuurlijk geweldig en het is altijd gezellig. En dit jaar gaat voor het eerst ook de vriendin van Michel mee, Marjan.
Marjan is al zes jaar de vriendin van de vader van mijn kinderen. En in de loop van de jaren heb ik haar slechts enkele keren ontmoet. Ze wonen niet samen. Zij heeft ook kinderen en woont in het Oosten van het land, vlakbij de vader van haar kinderen. Maar ook al ken ik haar niet zo goed, zij is een bijzonder fijn mens in mijn leven.
Michel en ik hebben over onze kinderen wel eens discussies. Over de aanpak van een puberende dochter. Over algemene opvoedkwesties. Het is een paar keer gebeurd dat onze gesprekken daarover niet zo soepel liepen. Meer dan eens liep het zo hoog op dat we wegliepen of de telefoon op de haak hingen. Uit pure frustratie dat we het maar niet eens konden worden over een gezamenlijk beleid.
Zonder uitzondering belde Michel mij dan korte tijd later terug. ‘Ik heb het even met Marjan besproken’ zei hij dan. ‘En zij vindt dat jij gelijk hebt’. De eerste keer viel mijn mond open. De vriendin van je ex, dat hoort toch een soort ‘stokende heks’ te zijn?! Maar die van mij dus blijkbaar niet! Ik weet dat ik op deze vrouw kan vertrouwen. Dat zij het beste met iedereen voor heeft. En dat vind ik zo mooi aan haar. Zij is pedagoge en weet theoretisch wat goed is voor kinderen. En ook al kennen wij elkaar nauwelijks, zij heeft mij de afgelopen jaren enorm gesteund.
Vanavond gaat zij voor het eerst mee eten op de verjaardag van Michel. Er werd zelfs aan mij gevraagd, of ik dat geen probleem vond. In tegendeel! Ik ben juist blij dat ík er al die jaren nog steeds bij mocht zijn. En dat zij daar nooit een probleem van maakte. En vanavond neem ik een roos mee voor Marjan. En ga ik haar zeggen hoe blij ik met haar ben!
Durf te leven!
Vivienne Westerhoud
Hoofdredacteur mamas.nl
Zeker een mooi verhaal. Ik ben sinds ’98 gescheiden en heb altijd getracht een goede relatie te onderhouden met mijn ex en zijn vriendin en dat is ons gelukt. Ik dacht direct vanaf het begin; als zij voor mijn kinderen gaat zorgen, kan ik de realtie maar het beste liefdevol benaderen. Wij zitten ook veelal op een lijn als zal mijn ex dat nooit hardop uitspreken over de telefoon ….. Je kunt niet alles hebben 😉
Zo, wat een prachtig verhaal! Ik ben er een beetje stil van… Hier zouden een heleboel ruziënde ex-en en partners van ex-en en al die onvolwassen mensen die schitteren in een slepende vechtscheiding een voorbeeld aan kunnen nemen! Ik wens jullie een liefdevolle avond! Groetjes Saskia
Dank je wel Saskia. Ik ben er ook heel gelukkig mee! Ik wens dat ook alle ouders en kinderen van gescheiden ouders. Ook al is het soms hard werken, een liefdevolle scheiding bestaat echt. En dat is het enige wat je je kinderen (en jezelf) kunt geven als de dingen niet lopen zoals je gehoopt had…
Inspirerende woorden.