Echt ontspannen

Heel eerlijk gezegd dacht ik dat ik mijn werk best goed los kon laten. Ik werk nauwelijks als mijn kinderen vakantie hebben en na drie uur ’s middags probeer ik zoveel mogelijk ontspannen aan de keukentafel -onder het genot van een kop kruidenthee- te luisteren naar hun verhalen. We doen een spelletje, ik rijd of fiets ze naar hun veelvuldige sportactiviteiten of ik oefen hun huiswerk of pianoles met ze. Oke, soms mislukt die aandacht weleens, doordat er een belangrijk telefoontje komt, ik nog snel een email moet beantwoorden of ik gevraagd ben nog vandaag een verhaal te schrijven voor de een of ander krant of tijdschrift. Maar over het algemeen ben ik er echt.

Juist omdat het vaak leuke dingen zijn die ik voor mijn werk moet doen, ben ik me er niet van bewust dat ik er in mijn hoofd altijd mee bezig ben. Ik had altijd veel hobby’s, maar die kan ik me eigenlijk al niet meer herinneren. Behalve aandacht voor mijn kinderen, veel sporten en vaak uit eten gaan met vriendinnen, doe ik niets anders dan werken.

Voor de afgelopen zomer had ik ook zo’n combinatie in mijn hoofd, maar dan met meer ontspanning en minder werk. Nou dat is gelukt! Ik werd ziek, belande in een ziekenhuis en heb meer dan een maand niet kunnen werken. Vreselijk vond ik het! Ik ben nu trouwens weer helemaal boven jan, maar het idee ziek te kunnen worden, was een nieuwe beleving. Daarmee krijg je toch definitief een andere kijk op leven.

Terugkijkend heb ik in geen jaren zoveel ontspannen uren doorgebracht als in dat ziekenhuis. Ik mocht even niets. Dacht totaal niet aan mijn werk en mijn dochters waren elke dag geruime tijd bij me. De rest van de dag mocht ik slapen, las ik tijdschriften en kreeg ik niet alleen ontbijt, maar ook lunch en diner op bed. Dat was pas echt ontspannen. Ik ben weer helemaal in de running, maar ik doe mijn best elke dag even te rusten. Een moment van echt ontspannen. Even nergens aan denken, in de vorm van meditatie of een klein dutje. En het bevalt me goed!

Durf te leven!