Sinterklaas bestaat!

Dit jaar is het zover. Mijn beide dochters geloven niet langer in Sinterklaas. Aan de ene kant een onvermijdelijke mijlpaal. Aan de andere kant eeuwig zonde. Het was een leuk spel. En dat is uit. Tenminste dat dacht ik.

Voor zowel school als het hockeyteam moeten de meiden een surprise maken. Leuk dacht ik: ‘we gaan samen op stap voor cadeautjes!’ We zitten in de auto en ik ben supervrolijk. Maar er zitten twee meisjes ontevreden voor zich uit te staren. Ik zet een Sinterklaasliedje in. ‘Zie de maan schijnt door de booohomen..’. ‘Mam, doe niet zo stom!’ roept Rosa van de achterbank. ‘Hij bestaat niet!’

We zoeken wat cadeautjes uit en sip zitten we terug in de auto. Thuisgekomen maken Rosa en Julia flink ruzie over het pakpapier voor de surprise. Stampend komt Julia de trap af. ‘Mam, we hebben pakpapiercrisis!’ Ik loop mee naar boven, lever nog een rol aan en zwijgend maken ze de eenvoudige surprises af.

‘Wat is er eigenlijk aan de hand?’ vraag ik dan een beetje geïrriteerd. ‘Snap je dat dan niet mam, er is niets meer aan nu we weten dat Sinterklaas niet bestaat’. Ik weet dat Rosa twee jaar lang net gedaan heeft alsof ze geloofde. En Julia was een beetje boos toen ze er achter kwam. Ik kan me voorstellen dat het Sinterklaasfeest een hele andere wending krijgt zodra je zelf voor Sinterklaas moet gaan spelen. Misschien zijn ze nog helemaal niet toe aan die verantwoordelijkheid. Ze vinden er in elk geval helemaal niks aan.

Ik vertel ze dat ik begrijp wat ze bedoelen. ‘Weet je meiden’ zeg ik langzaam ‘we hebben heel lang in Sinterklaas geloofd, terwijl hij niet bestond. En ook al bestaat hij nu nog steeds niet, we kunnen natuurlijk wel doen alsóf hij bestaat.’ Hun gezichten klaren op. ‘Ja!, dat doen we, we gaan gewoon weer geloven!’ roepen ze. Op dat moment nemen we met z’n drieën het besluit: Sinterklaas bestaat!

Durf te leven!
Tot ziens op www.mamas.nl

Hartelijke groet, Vivienne Westerhoud