Klus je rijk, deel drie, zijn we groen genoeg?

Op de terugweg van twee weken vakantie schrijf ik deze column. In een auto met airco, niet erg milieuvriendelijk, maar wel fijn met temperaturen rond de 35 ⁰C. Dat we in onze gehuurde tent stroom hadden vond ik ook een voordeel, zo kon ik zo af en toe wat mail checken en aan de website van Spiegeltueel werken. Het dagelijkse afwasritueel vond ik geen enkel probleem, net als het wassen van kleren met de hand. Het was juist heerlijk om met mijn handen bezig te zijn.

Morgen staat het gewone dagelijkse leven weer  op ons te wachten, net als de verbouwingswerkzaamheden in ons huis en het tv programma Klus je Rijk. Tijd om de balans op te maken, ga ik verder nog wat aan ons gedrag veranderen, of hebben we zo wel genoeg gedaan. Kortom vind ik ons groen genoeg?

We hebben de nodige aanpassingen in huis gedaan. Overal HR++ glas met kunststof kozijnen. Maar ja, zijn kunststof kozijnen nu wel of niet milieu vriendelijk? We gaan een houtkachel nemen, ook daar lees ik dubbele berichten over op internet. Het dak is geheel geïsoleerd en aangezien we nogal een groot stuk plat dak hebben zullen we daar denk ik toch deze winter wat aan moeten gaan merken.  Op verschillende plekken in dat platte dak hebben we lichtkanonnen aangebracht, wat zo’n prachtig licht naar binnen brengt dat ik nog steeds elke dag blij ben dat we daarvoor hebben gekozen.  Maar het meest benieuwd ben ik toch wel naar het effect van de zonneboiler die we hebben gekocht.

Omdat we toch aan het verbouwen waren hebben we ook de badkamer aangepakt en een droom van mijn man komt uit nu we daar een stoomcabine annex whirlpool krijgen. Geheel niet goed voor onze energie rekening! Gelukkig zullen we toch iets profijt hebben van die zonneboiler, dat maakt het een beetje minder slecht, toch? Alhoewel de tuinverlichting die we hebben laten aanbrengen ook wel weer wat invloed op de energierekening zal hebben. Die stond ook al zó lang op het verlanglijstje. Groen zijn is best lastig aangezien we ook bepaalde dromen hebben op materieel gebied.

Maar wie zegt dat we niet langzaam groener mogen worden. Ik gun ons de weg ernaar toe, het bewustwordingsproces. Net als van onze kinderen. De televisie hebben ze niet echt gemist, de Nintendo’s werden misschien soms iets te veel gebruikt. Op die terugreis bespreken we dan ook mijn verlangen naar minder tv-uren. Al zo lang wil ik het patroon doorbreken dat ’s morgens vroeg meteen die televisie aanstaat. Maar ja, het is dan ook rustiger in huis. Zo voel ik me niet bezwaard tegen over de buren die geen kinderen hebben. Ik realiseer het mezelf goed dat ik moet veranderen willen zij veranderen.

Een volgend project wordt een nog groenere tuin. We hebben al veel bomen en struiken en de tijd van een zwembadje op het gras is voorbij. Een ideale plek om groenten te gaan verbouwen. Geïnspireerd door het verlies van twintig kilo heeft mijn man zijn eetpatroon zo veranderd dat ons eetpatroon ook is veranderd. De behoefte aan vers en onbespoten groeit, ik weet nog niet waar dat eindigen gaat. Ik voel ook de behoefte om meer vegetarisch te gaan koken.

Net als de behoefte om nu eindelijk eens de bomen in een bos in Marokko op te gaan zoeken die ter ere van de geboorte van onze oudste is geplant. In februari 2000 vroegen we op de babyborrel in Casablanca, waar we toentertijd woonden, in plaats van kado’s, de gasten één of meerdere bomen te kopen en zo iets zinnigs voor het land te doen. Het leverde een mooi bosje sinaasappebomen op. Dat bosje zou ik graag met eigen ogen bewonderen.

Ik realiseer me goed dat we in de ogen van veel echt groene mensen nog lang niet groen genoeg zijn. We houden nl. best van een comfortabel leven. Maar tegelijkertijd voelen we ook de verantwoordelijkheid om iets te veranderen aan ons gedrag en consumptiepatroon. Terwijl we door het Duitse landschap rijden zien we om ons heen zo veel huizen waarvan de daken vol gebouwd zijn met zonnepanelen. Ik vraag me af waarom dat bij ons zo anders is. Ondertussen kletsen we heel wat af over het milieu en consumptie in het algemeen. Waarbij de kinderen zo af en toe gek worden van mijn groene zoektocht.  “We worden toch geen Tofu’s, roept er eentje boos”. Voor diegene die ze niet kennen, het is een erg groene strip familie in een tv programma op Nickelodeon.

Kortom groen bezig zijn is bij onze kinderen vooral niet hip en cool. En dat willen de meeste kinderen toch zijn, vooral als ze richting pubertijd gaan. Wij leven in een normale, doorsnee woonwijk in een grote stad, waarbij ze weinig milieuvriendelijke rolmodellen hebben. Toch gun ik ze ze wel. Maar dan wel een beetje modern en interactief. Voor kinderen van deze tijd. Die ze duidelijk kan maken dat zuiniger leven met energie ook goed is voor hun eigen energie. Dat zou ik een mooie groene beweging vinden, waar ik zelf eigenlijk al een beetje mee bezig ben.

Astrid Geel

www.spiegeltueel.nl