door: Astrid Maria Boshuisen, www.mijngelukmaakikzelfwel.nl.
Vanuit het principe van yin en yang, ofwel de twee krachten die simpel gezegd bepalen wat er gebeurt wanneer twee op zichzelf staande elementen energie uitwisselen, kun je je bewust worden van de manier waarop je je energie inzet. Yin is te zien als de vrouwelijke kracht, die invloeden van buitenaf inneemt, er haar eigen kracht aan toevoegt en de energie van beiden verenigt in een vruchbaar resultaat. Yang is te verstaan als de activerende mannelijke kracht, die zich geconcentreerd en intens op één doel kan richten. Het is voor het gemak te vergelijken met een geboorteproces: zaadje bereikt eitje, baarmoeder brengt vrucht voort. Besef overigens wel dat yin en yang ook in onszelf bestaan, in een unieke individuele verhouding. Je bent dus niet yin of yang, maar kunt er wel mee werken. Zo’n op zichzelf staand element dat energie uitwisselt kan in principe alles en iedereen zijn dat energie bevat, maar om dit onderwerp wat dichterbij te halen kunnen we hier een voorbeeld gebruiken dat dicht bij onszelf ligt: de uitwisseling tussen mensen.
Verspilde energie
Er is een waarheid die we liever niet onder ogen zien als het gaat om de manier waarop we onze energie in relaties steken. Alle inspanningen om via listen, lagen, mopperen of stelselmatig dezelfde ruzie maken iets aan een relatie te veranderen, of deze eindelijk de invulling te geven die uitblijft omdat de ander nog éven het licht niet ziet, zijn onrealistisch en nutteloos. Vooral verspillen we energie in relatie tot onze geliefden, die we zo graag nét even anders zouden zien. We kunnen veel verspilde energie terugnemen door onszelf enkele vragen te stellen en de waarheidgetrouwe antwoorden aan te durven. Dan gaat het om vragen als de volgende. Hoe veel is er tot nu toe bereikt in deze relatie dankzij mijn inspanning? Hoe veel heeft dat resultaat mij gekost? Ben ik over het algemeen blij met deze interactie, of ben ik bitter, boos, gespannen of ontgoocheld? Vaak ontdekken we dat de kosten-batenanalyse van onze inspanningen met name ontnuchterend is als het gaat om onze stokpaardjes!
Het versleten aambeeld
Waarom hameren wij vrouwen zo veel op hetzelfde versleten aambeeld van de perfecte relatie met anderen? Vanouds houden we ons bezig met onze omgeving. Dat was onze taak en levensinvulling. Verstoting of harde actie dreigde als onze omgeving ons doen en laten onacceptabel vond. Relaties onderhouden kon letterlijk van levensbelang zijn. Anno nu is dat achterhaald. We zijn niet meer afhankelijk van onze sociale omgeving, maar kunnen genieten van ons eigen vermogen tot groeien en bloeien. Het toegeschoven takenpakket dat vrouwen nog vaak accepteren omvat meer dan ooit. Reden genoeg om de energie die we hebben, bewuster te verdelen. Dat begint ermee dat we onze energie eerst en vooral gebruiken om de bronnen in ons eigen innerlijk aan te boren. Niet alleen betekent dat, dat we bepaalde relaties minder of geen energie meer geven. Onze relaties zullen ook meeveranderen met onze innerlijke veranderingen. De signalen die wij zelf uitzenden nodigen uit om onze behoeftes en wensen te negeren of aan te vechten. Gaan wij waarachtiger met onszelf om, zijn we meer geijkt in onze ware essentie, dan zullen mensen waarachtiger met ons omgaan. Dat betekent niet dat onze relaties daardoor prompt volmaakt worden. Waarachtige omgang is een van de grootste en moeilijkste menselijke kunsten die we kunnen leren. Maar de beloning is groot, zelfs ongeacht het verloop van een specifieke relatie: we vinden ons ware zelf in relaties.
Toepassen van het principe van noodzakelijke interactie
Twee volwaardige partners moeten in interactie komen om resultaat te kunnen krijgen. Anders gezegd: wie zich uitput om een halsstarrige visie op een relatie realiteit te laten worden zonder medewerking van haar partner, richt zich alleen op het yang en werkt in strijd met de waarheid. De keerzijde van de medaille is net zo onwaarachtig. Wie vruchteloos klaagt, het bijltje erbij neerlegt en het allemaal maar laat gebeuren, is volgens het yin-principe overmatig aan het innemen en saboteert op deze manier de vruchtbare interactie. Bedenk daarbij dat slachtofferschap net zo nutteloos en energievretend is als daderschap. Een verkeerde situatie in stand houden kost per saldo altijd meer energie dan het veranderen van de situatie! Wie werkelijk in interactie treedt, geeft haar partner inbreng en verantwoordelijkheid. Door samen op een zuivere manier in interactie te zijn, baar je samen als het ware vrucht. Anders krijg je een verwrongen resultaat. Let wel: een negatief resultaat is niet hetzelfde. Wanneer onze partner constructief luistert maar vervolgens de juiste argumenten geeft om aan ons verzoek geen gehoor te geven, is sprake van zuivere interactie. Zij het met een resultaat dat anders is dan we voor ogen hadden.
Energiemanagement
Wie de waarheid durft te zien over de interactie op een bepaald punt, zal steeds minder tijd en energie verspillen. Ben je allebei feitelijk niet bezig met een vruchtbaar proces van uitwisseling, dan besef je, soms na lange tijd, dat je met een verloren zaak bezig bent. Is de realiteit dat de één pertinent en duurzaam weigert tot interactie te komen terwijl de ander wel bereid is haar of zijn aandeel te nemen in het proces van activeren, innemen en gezamenlijk vrucht baren, dan is verdere interactie nutteloos. Je kunt deze relatie loslaten, ofwel de realiteit te accepteren zoals die zich blijkt voor te doen en waar nodig andere wegen naar vervulling te zoeken. Binnen jezelf, of in relatie tot anderen met wie wel vruchtbare interactie te plegen valt. Al kan de waarheid over een bepaalde vorm van interactie een bittere pil zijn om te slikken, de nieuwe situatie zal vroeg of laat een dosis nieuwe energie opleveren.
Astrid Maria Boshuisen schreef ‘Mijn geluk maak ik zelf wel, psychosurvivalgids voor vrouwen’ (uitgeverij Het Spectrum). Meer over geluk, succes en zelfontplooing vind je op www.mijngelukmaakikzelfwel.nl