Leven in je lijf!

Ben je blij met je lichaam? Voel je je lekker in je lichaam? Zo niet, is dat niet zo gek. Het huidige schoonheidsideaal roept op tot sleutelen, niet tot het tellen van lichamelijke zegeningen. Om over de medische wetenschap maar te zwijgen: het lichaam geldt als wekker die onder constante verdenking staat stuk te gaan! Liever (weer) leven in je lijf? Zo moeilijk is dat niet.

Heb je er weleens bij stilgestaan hoe veel geluk je put uit je lichaam? Als je constateert dat je daar eigenlijk niet zo veel oog voor hebt, is dat niet gek. Ten eerste moedigt het heersende schoonheidsideaal aan om niet naarbinnen te kijken maar van buitenaf, en met een kritisch oog: een pukkel, een putje, een rimpel? Wát een lichaam… Zucht… Maar het gebrek aan aandacht voor de bron van vreugde en geluk die ons lichaam is, gaat veel verder. In onze maakbaarheidsmaatschappij is het een gebruik geworden om het menselijk lichaam te zien als een wekker die constant onder de verdenking staat te gaan haperen, en dan een stevige mokerslag verdient om weer op gang te komen. Wanneer we een klacht hebben, is dat geen waardevolle boodschap van binnenuit om onze leefwijze nader onder de loep te nemen, maar een reden om dat ene niet-functionerende deel van ons lichaam stevig op de korrel te nemen. Wat doe jij als je been slaapt? Wensen je dat je je geld kon terugkrijgen voor dat rotbeen, roepen dat je wenste dat je een ander been had? Nee. Je gaat verzitten. Je been heeft namelijk zojuist het signaal afgegeven dat je te lang in één houding hebt gezeten en dat het dus beter voor zowel been als eigenaar is om een andere pose aan te nemen.

Héél verdacht, Watson

Heel anders gaan we met ons lichaam om wanneer we het signaal niet meteen begrijpen of erger vrezen. Dat kun je jezelf allerminst kwalijk nemen. Eigenlijk is ‘kwalijk nemen’ zelfs geen issue tegenover de maatschappij die ons heeft meegegeven dat ons lijf een verdachte wekker met kuren is, die maar moet doen wat we willen, of anders…. De mens heeft een verstand meegekregen, en sinds de Verlichting hebben we gretig de mogelijkheden van zelfredzaamheid onderzocht, de Middeleeuwen met hun gevoel van menselijke beperking achterlatend. Alleen zijn we doorgeschoten, en dat is zonde. Gelukkig is er iets aan te doen als je minder geniet van je lichaam dan zou kunnen, en lijdt onder de verantwoordelijkheid om die ‘wekker’ met argusogen in de gaten te houden. Dankzij spirituele inzichten kun je het accent vrij eenvoudig verleggen.

Plezier vanuit de Tao

Oude Oosterse inzichten als vanuit het Taoisme, kunnen ons op een prettige manier bewuster maken van onze innerlijke levensenergie. Rondom die Tao is namelijk iets spannends aan de gang. Door een nieuwe generatie vrouwen, onder wie de Hawaiaanse schrijver Saida Desilets, zijn de inzichten uit de Tao vertaald naar huidige tijden. De zogenaamde Helende Tao laat de illusie van het verraderlijke lichaam waar alleen medici iets mee aankunnen, links liggen en reikt verrassend concrete manieren aan om je lijf te waarderen, er genieting uit te putten én er helende energie in op te nemen. Wie meer wil weten, kan bijvoorbeeld terecht op Saida’s website www.thedesiletsmethod.com, of bij een van de (wel door de overkoepelende organisatie erkende!) Helende Tao-instructeurs in Nederland. Zie bijvoorbeeld ook www.pilgrimheart.nl Wie liever eerst een teen in het water steekt, kan beginnen met onderstaande oefening,die héél losjes geinspireerd is op het Taoisme. Neem er een kwartier voor en zorg dat je ongestoord blijft. Ga heerlijk makkelijk zitten of liggen, bijvoorbeeld met een print van de komende tekst, of neem die tekst als audio-file op om af te spelen. Laat je kritische hersens op het nachtkastje liggen en onderneem deze reis naarbinnen!

Oefening

Schud even zachtjes alles los aan je lijf. Probeer je bewust te worden van alles dat aan je lijf ademt, beweegt, klopt of vibreert. Richt je aandacht op je voeten. Besef hoeveel kilometers ze voor je hebben afgelegd, hoe betrouwbaar ze zijn, hoe sterk. Richt je nu op je benen. Bedenk hoe vaak je met ze hebt mogen dansen. Ervaar nu je bekken. Misschien wil je het danken voor het, indien van toepassing, vervullen van je kinderwens. Vanuit spirituele inzichten, is dit je centrum van scheppende kracht. Wellicht wil je dus danken voor alle schoonheid die je tot leven hebt laten komen. Ervaar hoe heerlijk het is dat je longen voor jou teug na teug lucht tot levenselixer maken. En van hoeveel lekkere maaltijden heb je al genoten dankzij je maag? Ga naar je seksuele organen, in de oosterse taal zo mooi ‘yoni’ genoemd. Dank haar voor al het seksuele plezier dat je hebt mogen hebben. Probeer de meest verborgen kanten van jezelf, de ‘afvalverwerkingsorganen’ ofwel darmen, je liefdevolle aandacht te zenden voor hun bereidheid overtollige ballast te verwijderen. Maak zo een hele reis door je eigen lichaam. Eindig met je hersens. Besef hoe vaak die je in staat hebben gesteld tot handelen, creëren, begrijpen. Ervaar als afsluiting nog even je hele lijf. Geniet van de harmonie, de vrede en acceptatie en wellicht zelfs de plezierige kriebel die je lijf, zeker op den duur, zal gaan afgeven in reactie op de positieve aandacht. Prettige ervaring? Wat houdt je tegen, doe het vaker.

Tot slot

Praktisch iedereen heeft een of andere lichamelijke klacht, of iets dat we als tekortkoming zien. De uitdaging is, ook die delen van onszelf te accepteren en misschien zelfs te danken. Alle delen van ons lichaam proberen ons te dienen, en hun werk is ook signalen af te geven over dingen die beter kunnen of zelfs echt anders moeten om ons welbevinden ook later te waarborgen. Een voorbeeld. Ik heb ooit RSI gekregen. Lichamelijk was dat niet ideaal, maar het heeft me gewezen op mijn geestelijke verkramping, het perfectionisme dat zich vertaalde in mijn lichaam. Dit signaal vroeg me hieraan te werken, en op lijfelijk niveau mijn lichaam meer ontspanning te gunnen, ook om voor later erger te voorkomen. Moeilijk om het zo te bekijken? Wellicht. Maar vele malen prettiger dan wrok koesteren tegenover een deel van jezelf is het, om je lichaam te gaan zien als welwillende partner. Een partner die aan de noodrem trekt wanneer nodig, maar verder altijd bereid en in staat is aan je levensvreugde bij te dragen!

Astrid Maria Boshuisen schreef ‘Mijn geluk maak ik zelf wel, psychosurvivalgids voor vrouwen’ (uitgeverij Het Spectrum). Meer over geluk, succes en zelfontplooing vind je op  www.mijngelukmaakikzelfwel.nl