Moe!

Vermoeide moeders

De meest gehoorde klacht van moeders is toch wel vermoeidheid. Moeders zijn moe, niet alleen de moeders met kinderen van 0 tot 4, maar zeker ook moeders met al wat oudere kinderen die naar school gaan. Wat maakt moeders zo uitgeput? En als we hier een antwoord op kunnen vinden, wat kunnen we er vervolgens dan aan doen? Ik vind dit belangrijke vragen, want wat zou het heerlijk zijn als moeders fitter en daardoor vrolijker door het leven zouden kunnen gaan.

We willen zoveel……oud nieuws!

Het is oud nieuws als ik begin over de vele rollen die moeders tegenwoordig moeten vervullen. Alle columns staan er tegenwoordig bol van en we willen het eigenlijk niet meer horen; we willen teveel, we zijn te druk. Het is de tol die wij vrouwen betalen voor de verworven emancipatie. Huishouding, werk, sociaal leven, opvoeding, relatie en seksualiteit, persoonlijke ontwikkeling. We willen het allemaal en het liefst ook nog perfect.

Het tegenstrijdige is echter, dat vrouwen juist door dit streven naar perfectie hun doel voorbij streven. Zij raken dusdanig uitgeput dat ze op een bepaald moment aan geen van deze rollen nog een goede invulling kunnen geven. Dit resulteert in opvoedproblemen, relatieproblemen, lichamelijke problemen, seksuele problemen en ga zo maar even door. Maar dit weten de meeste vrouwen eigenlijk wel. Daarom  wil ik vrouwen niet vervelen met de zoveelste uiteenzetting van de manier waarop zij de balans weer kunt vinden in het hooghouden van alle ‘ballen’.

Ik wil een veel belangrijkere energievreter aan het licht stellen…

Tijd voor onderzoek: het ‘energiedagboek’

Als jij jezelf niet meer wilt uitputten is het nodig dat je gaat voelen wat energie van je neemt en wanneer je energie (onnodig) uitgeeft.

Ik vraag vrouwen daarom wel eens om een ‘energiedagboek’ bij te houden. Dit betekent dat je 1 of 2 weken een dagboek bijhoudt waarin je alle activiteiten benoemt. Niet alleen de grote zaken maar ook het kopje thee dat je neemt of het telefoontje dat je pleegt. Schrijf ook op met wie je iets hebt gedaan. Neem vervolgens uit de etui van je kind een groene en een rode stift en markeer alles wat jou op een dag energie heeft gegeven met groen en alles wat energie van je heeft gevraagd maak je rood. Het geeft je inzicht in je energiehuishouding; het drukt je met de neus op de feiten. Heb je veel rood in beeld, dan is er werk aan de winkel. Meer ‘groene’ dingen ondernemen is natuurlijk het eerste dat je kunt doen. Maar minstens zo belangrijk is het omvormen van rood naar groen!

Wat gebeurt er precies?

Het wordt pas echt interessant als je te weten komt waarom iets zoveel energie van je heeft genomen. Is het de activiteit zelf geweest of is er energie uitgestroomd in het contact met de ander? Wie zijn die anderen dan en wat gebeurde daar precies? Vaak kom je er achter dat het de houding is die je hebt aangenomen of het beeld dat je probeerde te schetsen van jezelf. Het zou ook kunnen zijn dat je enorm hebt lopen piekeren terwijl je iets deed. Uiteindelijk kom je uit op je eigen gedachten. Waar gingen je gedachten naar uit tijdens die ‘rode’ activiteit en wat deed jij met deze gedachten?

Neem als voorbeeld een moeder die haar kinderen naar school brengt. Dit is de activiteit, niets meer en niets minder. Onderweg komt zij een andere moeder van school tegen die aan haar vraagt; “loop jij ook mee met de avond vier daagse”? Ze antwoord “nee, want ik moet tot laat werken die dagen”. De andere moeder knikt en zij fietsen gezamenlijk door. De moeder in kwestie brengt haar kinderen naar hun lokaal en fietst weer terug. Later op die dag is ze gesloopt. Ze laat de huishouding voor wat het is en ploft op de bank met een kop koffie en vraagt zich af waardoor zij zo moe is. Ze heeft tenslotte alleen maar naar school gefietst?

Ons denken is de echte boosdoener!

Als zij er even voor was gaan zitten was zij er misschien achter gekomen dat het  contact met de andere moeder de energievreter is geweest. Zij stelde haar de vraag over de avond vier daagse en ze baalde dat zij er niet bij kon zijn. Eigenlijk heeft ze een schuldgevoel naar haar kinderen toe omdat ze zoveel werkt en weinig tijd met ze heeft. Daarbij is ze ook bang voor het oordeel dat die andere moeder van haar zal hebben. Ze is tenslotte niet zo vaak van de partij als er iets op school gebeurt.

De gedachten die zij over zichzelf had (en vooral de negatieve oordelen) hebben er ongemerkt voor gezorgd dat zij energie niet handig heeft uitgegeven.

Het is misschien een simpel voorbeeld waarin jij jezelf niet direct herkent. Wat ik er alleen maar mee wil zeggen is dat onze gedachten energie kunnen geven maar ook kunnen nemen. We staan er alleen niet vaak bij stil dat ons denken directe invloed heeft op ons lichaam.

De energiefabriek

Mijn gouden tip tegen vermoeidheid is daarom: onderzoek je gedachten en zie wat het met je doet.

En nu we het toch over energie hebben nog even een persoonlijke anekdote:

Ik rijd met onze zoon van 5 langs een energie ‘fabriek’. Hij vraagt aan mij: “mama, wat is dat voor een fabriek, wat wordt daar gemaakt?” Ik vertel hem dat het een energie bedrijf is waarop hij tegen mij zegt: “bedoel je de energie van ons lijf?”

Kijk, zo’n opmerking geeft mij weer energie!