Afscheid nemen

door: Vivienne Westerhoud, mamas.nl.
Afgelopen week overleed mijn tante Anneke. Niet lang daarvoor mijn oom Harry, haar man. Toen we klein waren, gingen mijn broer en ik vaak met grote tegenzin naar mijn tante Anneke en oom Harry toe. Alles draaide in zo’n weekeind om de ‘grote mensen’ en wij mochten niet rennen en vooral geen lawaai maken. Als ik bewoog zag ik haar al kijken of ik geen glazen omgooide en niet tegen antieke tafeltjes aanstootte. Zij hadden zelf geen kinderen. We waren levendig en jong en vooral heel lastig. Wie had toen gedacht dat zij juist in onze harten voort zouden leven.

Toen ik wat groter werd en gesprekken kon voeren, veranderde er veel. Tante Anneke werd een soort vriendinnetje. Op samenzweerderige toon zei ze dan vaak: ‘Vief, kom eens even, ik moet je even spreken’. Zij vertrouwde mij dan allerlei wijsheden toe, die nog lang niet bij mijn leeftijd pasten. Ik vond dat cool. Vrouwendingen, groot of klein, vaak begreep ik niets van wat ze zei, maar als we uitgesproken waren, dan wierp ze mij een veelbetekenende blik toe. Ons geheimpje was het dan. Dat voelde gewichtig en ik voelde me gezien door haar.

Later deelden we onze liefde voor stofjes en handwerk. We bewonderden elkaars naaisels en breisels. En toen ik op Jazzballet ging rond mijn 15^de, zat zij er ook op. Dat gaf een band. We deden onze pasjes aan elkaar voor en gaven showtjes in de huiskamer. Zij was jong en fit en soepel. En ik vond haar altijd zo mooi. Zij was mijn hippe tante. Ze was een vrolijk portret. En toen ik kinderen kreeg vertrouwde ze mij toe dat de déze toch wel heel schattig vond.

Vlak voor haar dood vroeg ze mij of ik haar Reiki wilde geven. Ze lag al op bed. Ik vond het moeilijk om te accepteren, maar zij was al klaar om te gaan. Ik voelde spanning bij haar en hielp haar dat los te laten. Ik zei: ‘ik hou van jou’. Dat had ik haar nog nooit gezegd. We hadden vooral altijd heel veel lol. Ze keek me aan en zei ‘ik hou ook van jou!’ Ik ben blij dat we dat nog hebben uitgesproken. Ik ga haar missen. Wij gaan binnenkort naar Zandvoort aan zee. Daar kwam zij haar hele leven al graag. We gaan mooie verhalen over haar ophalen. En we hopen haar te horen in de wind.