Mamas Mama's online magazine voor moeder, kind en werk. Werkende moeders, vrije tijd en opvoeden
Vivienne Westerhoud van Mama’s schreef dit opiniestuk voor dagblad Trouw.
Naar aanleiding van de treurige resultaten van de emancipatiemonitor 2006, stelt de Geus voor zowel vaders als moeders 26 weken ouderschapsverlof te geven. Op zich geen slecht idee, maar lang niet toereikend. Hoe staat het bijvoorbeeld met de carrière kansen? Het is bekend dat een carrière-onderbreking voor vrouwen hen belemmert werkelijk door te stoten naar de top. Elke vader die hiervoor kiest zal tegen hetzelfde glazen plafond aanlopen. Dat is denk ik ook de reden dat de hele campagne Wie doet wat waarin mannen worden gestimuleerd om meer te gaan strijken- nauwelijks zoden aan de dijk heeft gezet. En heeft een kind alleen zijn ouders nodig in het eerste levensjaar? Naar mijn idee begeleid je je kind totdat het met 18 jaar het ouderlijk huis verlaat. Voor kinderen tussen de 12 en 18 jaar is in Nederland geen enkele opvangmogelijkheid. Ik pleit daarom voor een bredere innovatieve aanpak. Een werkmodel waarbij alle mensen prive en werk beter kunnen combineren. Niet alleen ouders, maar ook mensen met een andersoortige missie, zoals onze ruim één miljoen mantelzorgers, die samen 350.000 full-time banen in de zorg onbetaald- op zich nemen.
De emancipatie-campagne voor de komende jaren zal er anders uit moeten zien. In plaats van wie doet wat in het huishouden, zou de overheid een nieuwe manier van flexibel werken kunnen introduceren. Deeltijd werken, de mogelijkheid om vanuit huis te werken, werken binnen schooltijden of een combinatie van deze drie. Werken op maat, voor iedereen. Maar dan wél met behoud van carrière! Want kwaliteit laat zich niet meten aan de uren die iemand op kantoor aanwezig is. Alle technieken zijn er klaar voor om werk een geintegreerd onderdeel van ons leven te laten zijn. In spoedgevallen zijn we overal en altijd bereikbaar en inloggen op het systeem van de baas kan ook vanuit huis 24 uur per dag en 7 dagen in de week. Laat werknemers doen waar ze goed in zijn, ook als de uren afwijken van ons zelfbedachte negen tot vijf keurslijf. Vervang de aanwezigheidsverplichting door een flexibele, resultaatgerichte manier van werken.
En hoe halen we het bedrijfsleven hiertoe over? Ik heb het beste argument al gehoord: geld. Een paar grote bedrijven heeft het ontdekt en voert er actief beleid op. IBM biedt flexibiliteit -in plaats en tijd- aan haar werknemers. Zij hebben simpelweg hun werknemers gevraagd waar zij behoefte aan hebben. Het antwoord was: flexibiliteit. Het bedrijf streeft naar een grote diversiteit in haar teams en krijgt het op deze manier voor elkaar om ook vrouwen voor de organisatie te behouden. Grotere diversiteit brengt de teams op een hoger niveau van creativiteit en geeft een betere aansluiting bij hun diverse klantenpopulatie. En dat levert geld op! Teams met een hoge diversiteit behalen betere resultaten dan teams die hoofdzakelijk uit een homogene groep van blanke mannen bestaat. Dus het is economisch verstandig hieraan aandacht te besteden. Hetzelfde effect ontdekte Price Waterhouse Coopers, die er alles aan doet de werknemers die drie of vier dagen werken -vaak zijn dat vrouwen- dezelfde carrière-kansen te bieden als full-timers. Zo kunnen meer vrouwen naar de top van het bedrijf doorgroeien en daarmee zal het bedrijf een hoger rendement behalen. Goed nieuws! Mooie taak voor de overheid om te zorgen dat deze goede voorbeelden de norm worden. Natuurlijk moet onderzocht worden of ook bij kleinere bedrijven hetzelfde voordeel behaald kan worden. Het is zeer de moeite waard om in dergelijk onderzoek overheidsgeld te steken. Want de arbeidsparticipatie van vrouwen zal toenemen en de economie is erbij gebaat. Ook de oneerlijke verdeling van zorg tussen mannen en vrouwen zal verbeteren. Want wat voor vrouwen geldt, geldt ook voor mannen. Als zij de kans krijgen wat minder te gaan werken en meer te zorgen zonder dat het de carrière schaadt, zullen ook mannen die kans vaker aangrijpen. Of je ze dan moet stimuleren om te gaan strijken vraag ik me af. Ga liever voetballen met je zonen én dochters en leer ze dat het niet erg is af en toe een potje te verliezen. Niet iedereen is tenslotte een geboren voetballer. Stimuleer je kinderen uit te zoeken waar ze wèl goed in zijn, en vertel ze: stel je doelen helder en geef nooit op. Dan bereik je vanzelf de top. Ook in deeltijd.
Ir Vivienne Westerhoud
www.mamas.nl
Heel graag horen wij jouw mening over dit onderwerp. Alle reacties zijn welkom in het forum hier op Mama’s. Alvast bedankt!
