Bericht van een boze thuiswerkmama

door: Anne-Marijn Küthe
Het is ongetwijfeld zonde van mijn energie (of wat daar eh, van over is), maar af en toe maak ik me verschrikkelijk kwaad. Gisteren nog, toen ik in een tijdschrift de ongezouten mening las van een politicus die fel gekant is tegen ‘papadagen’.“Natuurlijk is het belangrijk om tijd en aandacht aan je kinderen te geven, maar dat kan prima in de avonden en weekends” stelde deze onverlaat. PARDON? Dit soort stellige uitspraken brengen mij ver voorbij de stressgrens.

Zo langzamerhand zou ik gewend moeten zijn aan al die ongenuanceerde standpunten. De één vindt dat je geen kinderen moet krijgen als je fulltime wil werken, de ander vindt het zonde als vrouwen kiezen voor thuisblijfouderschap en nu dit weer, iemand die een beetje gaat bepalen hoeveel aandacht genoeg is. Het moet werkelijk niet gekker worden.

Zo was er laatst ook een opdrachtgever die vond dat het de hoogste tijd was dat ik weer meer ging tolken, want mijn zoon was nu echt oud genoeg om zich zonder mij te redden.

Dat vond ik een zeer ongepaste opmerking die me echter wel heeft geleerd om tegen klanten niet meer te reppen over mijn privé-situatie – want het was door mijn openhartigheid destijds, waarin ik aangaf dat ik vanwege het moederschap graag vanuit huis wilde werken, dat zij zich zo’n opmerking kon permitteren.

Mijn boosheid heeft echter een zonnige kant, want het is juist bij het lezen van dit soort idiote stellingen dat ik me dankbaar voel over de keuze voor een kantoor aan huis. Ja, mijn werkdagen zijn versnipperd en inderdaad, het imago van de thuiswerkmama is allesbehalve stoer en nee, ik verdien niet meer zo veel als toen ik buitenshuis werkte maar wat ben ik blij dat ik op een leuke manier mijn geld kan verdienen en tegelijkertijd sterk betrokken kan zijn bij het leven van mijn zoon Thomas. Wat is het verfrissend om na een ochtend stressen aan de computer tijdens de lunch te praten met Thomas over wie er brutaal waren tijdens de gymles. Wat is het prettig dat Thomas niet van hot naar her hoeft te worden gesleept, louter en alleen omdat ik werk. Wat een stok achter de deur om te weten dat ik het gros van mijn werk tijdens schooluren moet verrichten. Ja, het moederschap brengt in zekere zin ‘beperkingen’ met zich mee, in die zin dat het niet vanzelfsprekend is om op professioneel vlak verder te gaan op de weg die je koos vóór er kinderen kwamen. Maar hoe erg is dat? Is het niet juist verrijkend om jezelf opnieuw uit te vinden? Is het niet menselijk om je aan een ander aan te passen? Bovendien heb ik ervaren dat het moederschap mij – en ook tal van moeders om me heen uiteraard!- juist ook veel vaardigheden heeft gebracht die ik ook in mijn werk kan benutten. Ik ben productiever dan vroeger, deel mijn tijd beter in, ben selectiever in de opdrachten die ik aanneem en ik doe meer aan debiteurenbeheer dan voorheen want nu is er nog iemand die van mijn werk moet leven. Omdat ik mijn tijd flexibel kan indelen zitten werk en moederschap elkaar niet in de weg. Het ene gaat niet ten koste van het andere. Nou ja, uiteraard zijn er wel eens uitzonderingen op deze regel, maar dat zijn en blijven uitzonderingen. Ik hoop dat het nog lang zo mag blijven.

Anne-Marijn Küthe