Nederlandse vrouwen schaapachtig? & reacties

Heleen Mees in NRC en de reactie van Vivienne Westerhoud.

Hardnekkig blijft het geluid van de feministische econome Heleen Mees (38) klinken: ‘hoogopgeleide vrouwen moeten werken’. En met ‘Nederlandse vrouwen zijn zo schaapachtig’ kopte zij afgelopen donderdag in het NRC. Voelt zij zich alléén over de spreekwoordelijke dam? Volgens het spreekwoord zouden er meer moeten volgen als één schaap over de dam is. Misschien gaat de vergelijking dan toch niet op voor Nederlandse vrouwen, die juist heel goed in staat zijn hun eigen koers te volgen. Zij laten zich niet in het keurslijf van de economie drukken.

De hele toon en argumentatie van econome Mees stuit bij mij op weerstand. Dat zij zo hard oordeelt heeft waarschijnlijk deels te maken met het feit dat zij zelf geen kinderen heeft. Makkelijk praten. Graag belicht ik -als biologe en moeder van twee- de zaak eens van een andere kant. Het stoort Mees dat hoogopgeleide vrouwen ’thuis zitten’. Van ‘zitten’ is echter geen sprake zodra het kind geboren is. Het is de zwaarste baan die je kiezen kunt. Zo zwaar dat veel vrouwen niet weten hoe snel ze weer aan het werk moeten gaan. En dan wel om uit te kunnen rusten. Het is ook een baan waarmee je -als je het goed doet- een belangrijke bijdrage aan de samenleving levert. Kinderen socialiseren namelijk niet vanzelf.
Opvang op de creche is niet voor iedereen eerste keuze. Dat geldt zeker niet alleen voor Nederlandse ouders. Ook de Zweden en de Fransen zouden het graag anders zien, maar zij hebben om economische redenen meestal de keuze niet om zelf te zorgen. Ook houdt de opvang in Nederland op zodra je kind twaalf jaar jong is. Kinderen hebben echter begeleiding nodig totdat zij het ouderlijk huis verlaten. Het feit dat vrouwen vaker zorgen dan mannen is enerzijds biologisch bepaald -zij baren immers- anderzijds een economisch probleem. Mannen verdienen vaak meer dan hun vrouw. Ook als zij beiden fulltime werken. Op gezinsniveau is het dan logischer dat de man carierre maakt en de vrouw het compromis sluit tussen zorg en werk. Ik ben het met Mees wèl eens dat dat jammer is. Ik vind ook dat elke vrouw de kans moet krijgen om economisch onafhankelijk te zijn. En ik vind ook dat vrouwen en mannen gelijk moeten worden beloond. Maar ik denk dat we in deze tijd geemancipeerd genoeg zijn om te verlangen dat dat op een vrouwvriendelijke manier gerealiseerd wordt. Dat vraagt om een innovatieve, creatieve omslag in het bedrijfsleven.

Als voorbeeld haal ik graag de snel groeiende groep van vrouwelijke zelfstandige ondernemers aan. De belangrijkste reden om te kiezen voor het ondernemerschap is dat zij werk en privé beter kunnen combineren. Dat komt simpelweg doordat zij hun eigen tijd kunnen indelen. Ambitie genoeg, maar dan wel met een oogje op de kinderen. Waarom zouden we niet alles op alles zetten om die manier van werken te adopteren in vaste banen binnen het bedrijfsleven. Flexibele werktijden, binnen schooltijden en deels telewerken vanuit huis bijvoorbeeld. Tientallen duizenden moeders, die niet werken zouden dan weer aan de slag gaan. Het bewijs is er al. Op www.9tot3.nl -een vacaturebank voor banen die flexibel kunnen worden vervuld kwa tijd en plaats- komen elke maand 40.000 vrouwen zoeken naar zo’n baan. De weinige bedrijven die hier al voor open staan weten goedopgeleide, ervaren en gemotiveerde medewerkers aan zich te binden. Dat kunnen trouwens ook full-time banen zijn, maar dan met een soepel aanwezigheidsbeleid. Er zal meer resultaatgericht gewerkt kunnen worden en de oeverloze vergadercultuur mag verdwijnen.

We kunnen mensen moeilijk zeggen wat ze ‘moeten’ doen. We kunnen wel de randvoorwaarden scheppen in onze ‘economie’, die als het goed is de mens dient- om ervoor te zorgen dat we onze welvaartsstaat behouden en allemaal gelukkig zijn. Ik denk dat zowel vrouwen, mannen als de economie daar weelderig van zullen opbloeien.

Wat vind jij? Laat het ons weten in dit forum!
Hartelijke groet,
Vivienne Westerhoud

Ik ben het helemaal eens met Vivienne. Met dwang krijg je vrouwen niet aan het werk. Ik ben er blij om dat vrouwen vaak voor een parttimebaan kiezen zodat ze ook veel bij hun kinderen kunnen zijn. Ik denk dat het goed is voor de ontwikkeling van kinderen en daar vaart de economie wel bij. Zonder evenwichtige volwassenen draait de economie zeker niet dus stop ALLE energie in de opvoeding van kinderen daar heeft iedereen baat bij. Ik zelf werk drie dagen en heb geen zin om meer te werken. Waarom zou ik? Voor nog meer geld? Minder tijd bij mijn kinderen? Ik heb er echt geen voordeel aan. En als moeders aanvoelen dat fulltime thuis blijven beter is dan is dat ook goed. Je weet zelf het beste wat bij je past.
groetjes Monique

Prima reactie! Ik wordt ook zo moe van de “intellectuele” kritiek van vrouwen die zelf geen kinderen hebben. Wie is hier nou schaapachtig? De oplossing ligt volgens mij inderdaad in het bedrijfsleven, niet alleen voor de vrouwen maar ook voor de mannen. Ook zij verdienen de keuze om wel/niet minder uren te mogen werken (krijgt de vrouw meer ruimte om meer uren te maken). Door de huidige bedrijfsculturen wordt dat echter niet geaccepteerd. Veelal omdat deze gerund worden door de generatie mannen die op zondag het vlees hebben gesneden voor hun eigen kinderen. Het is gewoon een kwestie van organiseren, niks meer en niks minder. Dit probleem zit gewoon tussen de oren.

Vivienne, je reactie is me uit het hart gegrepen! Emancipatie is volgens mij dat je zelf kunt doen en laten met je leven wat je wilt, dat is je eigen keuze.
Ik word zo moe van die vrouwen die dat kennelijk nog niet hebben begrepen. Dus, laat aan iedereen zelf de keuze: lekker blijven werken of lekker thuis bij je kinderen blijven! Anita, Nootdorp