Moeten vrouwen of de werkgevers zich aanpassen? & reacties

Opiniestuk Dagblad Trouw 12 okt 2007 door Vivienne Westerhoud.
Moeten vrouwen of de werkgevers zich aanpassen?
De vraag wordt al snel gesteld na de nieuwste adviezen van de Raad voor Werk en Inkomen (RWI). Moeten bedrijven zich aanpassen aan vrouwen of moeten de vrouwen zich aanpassen aan de bedrijven? Na twee jaar ruime aandacht in de media voor iedereen die vindt dat vrouwen niet moeten zeuren en gewoon méér moeten werken, komt nu het RWI met een verfrissend nieuw advies. Er zullen meer oplossingen moeten komen om flexibel parttime werken en werken vanuit huis mogelijk te maken.

Ik pleit er al een paar jaar voor. Waarom? Omdat het de moeite waard lijkt te zijn nu een half miljoen ‘vergeten’ vrouwen is herontdekt. Zij kunnen het probleem van de krappe arbeidsmarkt helpen oplossen. Een groep goedopgeleide vrouwen zonder werk, die geen uitkering ontvangt. Zij zouden best willen werken, blijkt nu. Zij hoeven niet perse te werken voor het geld, want dat brengt hun partner voldoende binnen. Als zij gaan werken doen zij dat omdat zij het leuk vinden. Als wij deze vrouwen terug willen halen naar het arbeidsproces, moeten we het dus niet alleen ‘makkelijker’, maar ook ‘leuker’ maken. 

Zij willen dat werk doen waarvoor zij zijn opgeleid, want dat is leuker. Bovendien willen zij hun werktijd zelf in kunnen delen omdat dat makkelijker is in combinatie met het gezinsleven. Die werktijden kunnen zijn binnen schooltijden, enkele lange dagen op kantoor en de rest van de week vanuit huis. Of een combinatie van deze opties. Werktijden op maat dus. En dat hoeven geen kleine deeltijdbanen te zijn. Binnen schooltijd kun je bijvoorbeeld ongeveer 24 uur werken. Als je dan nog wat werk mee naar huis neemt voor de avonduren zit je voordat je het weet op een 32- of 36 urige werkweek.
In de jaren 80 werd deeltijd werken in Nederland geintroduceerd, omdat bleek dat daar veel behoefte aan was onder -vooral vrouwelijke- werknemers. De parttime oplossingen van toen voldoen blijkbaar niet meer. Terwijl Nederland daar, in vergelijking met de rest van de wereldwijd al zo uniek in is. Deze vrouwen hebben eigenlijk alles al. Waarom zouden bedrijven zich nog verder aan moeten passen? Allereerst `moeten` bedrijven natuurlijk helemaal niets. Net zo goed als dat vrouwen niets `moeten´. Maar misschien willen werkgevers wel graag goedopgeleide, gemotiveerde, flexibele werknemers. En misschien willen vrouwen wel graag een werkgever die ze een carrière èn een leven gunt.
Aanpassen betekent niet hetzelfde als inleveren. Als bedrijven flexibiliseren in werktijden, krijgen zij daar meer dan genoeg voor terug. Werknemers die flexibele uren werken en/of deels hun werkzaamheden thuis verrichten. Dat vraagt om een andere inrichting van de werkprocessen. Ik denk dat het meer dan de moeite waard zal zijn, juist ook voor de werkgever. Bedrijven kunnen de omslag maken naar een vorm van werken, waarbij de werknemer op resultaat kan worden afgerekend in plaats van het aantal uren dat hij of zij op kantoor doorbrengt. Want wie houdt dagelijks in de gaten wat men daar uitvoert? De productiviteit zal stijgen en de werknemer die de kans krijgt om werk en privé stressloos op elkaar aan te laten sluiten zal loyaal zijn aan de baas. Loyaler dan de werknemer die telkens klem zit door standaard werktijden en een aanwezigheidsverplichting op kantoor. Het kantoor waar hij of zij zich dagelijks door files tergend langzaam naartoe begeeft. Wat een tijdverspilling. We lijken zowiezo wel gek dat wij dat met z’n allen al jarenlang zo doen! De nieuwe wens van vrouwen om het anders te gaan doen is misschien wel onze redding. Nooit meer in de file, wie verlangt daar niet naar? Moeten bedrijven zich aanpassen? De negatieve lading van `aanpassen` valt weg als je ziet welke nieuwe kansen het brengt. Nieuwe kansen voor iedereen.
Het zal een tijdperk in kunnen luiden waarbij zowel mannen als vrouwen efficient en stressloos het werk kunnen doen waar zij goed in zijn. Zij kunnen (gelijk!) beloond worden naar resultaat. En naast hun werk kunnen zij leven, opvoeden en aandacht geven aan familie en vrienden. In plaats van massaal en milieuvervuilend in de file te gaan staan. Niet alleen deze groep vrouwen, maar iedereen. Wat een ideale arbeidsmarkt zouden we zo kunnen scheppen. Als eersten in de wereld. En waarom niet? We zijn altijd al een innovatief volkje geweest. Laten we die traditie voortzetten. En laten we er trots op zijn.
Ir Vivienne Westerhoud, oprichtster van de 9tot3-vacaturebank (www.9tot3.nl)

REACTIES
Werkegevers moeten echt met de tijd mee gaan! 21 oktober 2009, 22:15

Het valt me nog steeds vies tegen hoe werkgevers met werknemers omgaan die kinderen hebben. Zeker als het gaat om parttimers. Ik heb zelf een dochtertje van 2 en ervaar het werk in combinatie met een kind als een grote puzzel die ik voortdurend moet aanpassen. Dit omdat mijn werkgever eist dat er op mijn vrije dagen ook gewerkt moet worden. Ik moet elke maand een keer op komen draven voor een vergadering van een uurtje! ik moet dan mijn hele vrije dag opgeven omdat ik met het openbaar vervoer naar mijn werk moet en in totaal 4 uur moet reizen incl kind naar opvang brengen! Dit is van de zotte! Maar ja, de baas eist he. Allemaal een lijn.
Ook als de kleine ziek is wordt er moeilijk gedaan. 1 dag is calamiteitenverlof maar daarna wordt er gewoon verwacht dat je er weer bent, maak niet uit of je je zieke kind naar de opvang moet brengen. Ik heb zelf in een heel vervelende situatie gezeten omdat mijn dochtertje met 9 maanden geopereerd moest worden. Dit was heel ingrijpend. Van te voren moest het verlof al worden bepaald en nu komt het, de verwerking van het hele proces kwam voor mij pas toen ik na 4 weken weer aan het werk was! het was aan alle kanten duidelijk dat ik er helemaal niet aan toe was om te werken. Ik lier hierdoor veel werk liggen omdat ik er psychisch niet in staat toe was!
Mijn baas had beter een vervanger in kunnen zetten zodat het werk gewoon werd voortgezet en had me toen serieus moeten nemen. Had een hoop tijd en geld gescheeld want daarna heb ik nog een tijdje thuis gezeten.
Ook met vergaderingen en cursussen na werktijd zijn mij een doorn in het oog! hoe moet je in godsnaam maar altijd voor elkaar weten te krijgen dat je schoolkindje oppas heeft als mama of papa door moet werken…
Ook zou het naar mijn idee mogelijk moeten zijn dat er langer zwangerschapsverlof wordt verleend en moet het mogelijk worden om van bijvoorbeeld van 9 tot 3 te werken en daarvoor en daarna thuiswerken. Kun je gewoon je kindertjes naar school brengen. We verplichten onze kinderen tegenwoordig om om 6 uur a half 7 op te staan terwijl de school pas bij half 9 begint!

Ik ben manager bij een groot bedrijf, en dat bedrijf zegt heel erg flexibel te zijn. Bijna iedereen (mannen en vrouwen) werken 4 dagen (4*9=36). Ik zelf werk er 34 en kan daarmee normaal gesproken prima de combinatie van werk en zorg aan.
Een aantal keer per jaar wordt de vraag gesteld om op mijn vrije dag toch naar een bijeenkomst te komen. Natuurlijk zijn die bijeenkomsten zinvol en interressant, maar soms niet goed te combineren met een gezin. Dat wordt wel verwacht (mogelijk de tegenhanger van de flexibiliteit om vrij te nemen als je kind ziek is).
Ik loop nu tegen het probleem aan dat het toevallig? 2 keer op mijn vrije dag is gevallen en ik dus me moet aanpassen, maar het bedrijf blijkbaar niet?
Organisaties en/of de kinderopvang zijn denk ik nog niet flexibel naar elkaar toe en de moeder is de dupe?
Wat is er overigens mis met het feit dat mijn mamadag redelijk “heilig”is? 

Volgens mij zijn we er nog niet in Nederland, zeker niet op de weg naar de top, daar wordt meer verwacht van aanwezigheid en flexibiliteit dan veel vrouwen misschien wel willen geven!

Ik, werkende moeder met een peuter van 2, ben erg teleurgesteld in de flexibiliteit van mijn werkgever. Toen mijn dochtertje bijna 1 was ben ik op zoek gegaan naar een parttime baan, omdat het moederschap voor mij niet te combineren viel met een fulltime job. Leuke, uitdagende parttime banen voor hoogopgeleide moeders liggen niet voor het oprapen, maar ik had geluk en vond toch een geschikte functie, op fietsafstand van huis nog wel. Bij de sollicitatiegesprekken bleek men mij geschikter te vinden voor een hogere functie, maar die was voor minimaal 4 dagen per week ipv de 3 dagen die ik aangaf te willen werken. De hogere functie trok me meer en we kwamen tot een compromis. Ik zou eerst een tijdje 4 dagen per week werken en later zou er over een oplossing nagedacht worden om mij tegemoet te komen. Ruim een half jaar later kwam die oplossing, ik mocht 1 dag vanuit huis gaan werken, mits ik een oppas aan huis zou regelen (omdat een peuter veel aandacht oppeist). Ik was tevreden, dit scheelde mij namelijk een ochtend en een middag heen en weer rennen van huis, naar creche, naar werk en andersom. Daarnaast kon ik zelf mijn kind in bed leggen voor haar middagslaapje, goed voor moeder en kind. Het thuis werken ging prima. Ik werkte zelfs harder dan op kantoor, want ik werd niet continu gestoord en ook wilde ik extra bewijzen dat het een goede beslissing was geweest om mij die mogelijkheid te bieden. De reacties waren gelukkig zeer goed. Helaas hoorde ik 3 maanden later dat ik per direct weer op kantoor moest gaan werken. De reden die werd aangegeven was dat voor elke werknemer dezelfde regels moeten gelden en dat men voor mij geen uitzondering kon maken. Meerdere van mijn directe (kinderloze) collega’s hadden gevraagd of zij ook van huis uit mochten werken en dit werd niet toegestaan. Om klachten te voorkomen werd er 1 lijn getrokken, helaas voor mij dus. Ik heb dit ‘per direct’ nog kunnen rekken t/m eind 2007, maar heb hier binnenkort nog een gesprek over ingepland met mijn leidinggevende. Ik vind dit terugdraaien van afspraken niet kunnen. Vooral niet omdat ik nu een creche-dag minder heb (1 dag had ik opgezegd, omdat ik van huis uit kon werken), de creche-wachtlijst weer ellenlang is en ik het contract met de oppas moet ontbinden (die kon alleen als ze tussen de middag 2 uur weg kon)…… Bedankt voor het terugdraaien van je flexibiliteit (semi-overheid) werkgever!

Helemaal mee eens. Als iedereen werkt vanuit haar eigen kracht, met haar eigen talenten, levert dit enorm veel op voor bedrijven, het gezin en de samenleving. Het is belangrijk voor vrouwen dat ze goed wéten waar hun kracht ligt en dat ze goed met hun eigen dilemma’s om kunnen gaan. Want het blijft continu balanceren met je werk en gezin. Weet goed waar je kwaliteiten liggen en ook goed wat je eigen wensen en grenzen zijn. Ik organiseer een workshop voor vrouwen die aanlopen tegen dilemma’s in hun werk of in hun zoektocht naar werk. Kijk voor meer info bij workshops op www.vrouwenwerken.nl. Wenda Verhoog-Flier

Na 10 jaar in Zweden gewoond te hebben, waar het totale leven met kinderen zoveel gemakkelijker is, viel het me op bepaalde punten zwaar tegen om weer in Nederland te zijn. De kwaliteit van het leven ligt welliswaar stukken hoger hier, maar zodra je als moeder wilt gaan werken, wordt het je bijna onmogelijk gemaakt. Zeker als je nog kleine kinderen thuis hebt. Als je al niet te maken hebt met een wachttijd van 8 – 10 maanden voor de kinderopvang, dan wordt het qua verdiensten (lees: wat je overhoudt na aftrek van belasting en kinderopvang) ook niet zo interessant meer om je elke dag door de steeds terugkerende stress te worstelen. In Zweden betaalden wij 350,00 gulden(!) p.mnd. voor fulltime kinderopvang voor 2 kinderen, waarbij alles (luiers, ontbijt indien nodig, snack, lunch en fruit) inbegrepen was. Indien je je kinderen niet zo lang achter wilde laten, kon je ze halverwege de middag ophalen en vanuit huis verder werken. Alle werkgevers gaan daar mee accoord. Het is een onderdeel van de moderne tijd. Waarom kunnen wij als land niet om ons heen kijken en leren van andere landen. Het wiel hoeft toch geen tweede keer uitgevonden te worden. Als de scholen hier maar eens zouden beginnen met een continu rooster, kunnen de vrouwen ook eens iets voor zichzelf doen zonder zichzelf in allerlei bochten te hoeven te wringen. Zelf ben ik nu bezig om een eigen bedrijfje op te zetten, zodat ik inderdaad van huis uit kan gaan werken. Want met 4 kinderen tussen de 11 en 2 jaar met al hun clubjes hier en daar, kan het wat moeilijker zijn om een enigszins flexibele instelling richting de werkgever te kunnen aanbieden.

Ik ben 6 jaar fulltime moeder geweest. Nu de jongste naar school is, ben ik op zoek gegaan naar een baan. De eerste (open) sollicitatie was meteen raak. Een leuke baan, op mijn eigen niveau (WO), 24 uur in de week, verdeeld over 4 dagen. Op die manier hoeven mijn kinderen maar 2 keer over te blijven en gaan ze 1 middag naar de naschoolse opvang. De rest van de week kunnen ze tussen de middag en na schooltijd lekker naar huis of bij een vriendje spelen. Ze zijn er dus wel, die flexibele werkgevers!