Boeren & hockey

Mijn dochters zitten op hockey. Ze vinden het leuk. En ze kunnen het ook best goed. Natuurlijk leef je mee als je kind een wedstrijd speelt. Dat was vorige week zaterdag tegen Zeist. De meisjes D uit Zeist traden aan op het veld in sexy hempjes met nonchalant wegzakkende BH bandjes. Elf jaar. Ik word soms een beetje misselijk bij het idee dat kinderen tegenwoordig veel te jong volwassen zijn. En dat hun ouders dat ook nog eens heel normaal vinden. Ik wil er niet over oordelen, maar dat vind ik moeilijk. Ik vind het ordinair.

De eerste woorden die over het veld geschreeuwd werden waren: ‘Jezus! We zijn hier echt in the middle of nowhere beland, wat een boeren hier!’ In the middle of nowhere als je zelf  10 minuten verderop woont? Boeren? In Leusden? Omdat onze meisjes in officieel tenue en niet verkleed als hoeren aantraden? Van verbazing viel mijn mond open. Ook al heb ik niets tegen boeren -de vader van mijn kinderen is boerenzoon én ik studeerde aan de boeren universiteit in Wageningen- de toon waarop deze grietjes hun uitspraak deden beviel me niet. Ik heb in metropolen én in wildparken gewoond, met miljoenen bijeen en op plekken waar je een uur moest rijden voor je andere mensen zag. Maar zo bekrompen en platvloers als de nouveau riche uit Zeist, kwam ik ze nergens tegen.

Onder luid gebrul, gelal en gejoel moedigden de Zeister ouders hun kroost aan. Op zich niets mis mee. Tot ze de scheidsrechter -16 lentes jong- op de huid gingen zitten. Hij floot voor een overtreding. Een meisje van Zeist legde haar stick in haar nek. Er stond iemand achter. ‘What the fuck? Waarom?!!’ schreeuwt het kind brutaal naar de scheids. ‘Omdat het fucking gevaarlijk is’ geeft de jongen adequaat terug. En ook al dienden de ouders een klacht in tegen de scheidsrechter wegens grof taalgebruik -nou vraag ik je!-,de wedstrijd verliep verder goed. Onze meiden bleven cool. En ze hakten Zeist in de pan met een 6-2 overwinning. Het is wel kinderachtig, dat weet ik, maar ik was extra, extra blij met deze winst! Ik heb zelfs op mijn vingers gefloten van plezier en heel hard ‘bravo’ geroepen. Dat doen boeren namelijk.