Mamas Mama's online magazine voor moeder, kind en werk. Werkende moeders, vrije tijd en opvoeden
door: Annette Leddy.
De tijd gaat snel, razendsnel. Veel mensen hebben daar geen moeite mee, ook niet met ouder worden. Ik behoor niet tot deze groep mensen. Ik vind het een ramp.
Als puber werd ik altijd jonger geschat, vreselijk vond ik dat. Niemand die mij serieus nam want ik zag er niet uit als vamp van 20, maar gewoon als meisje van 15
En dat is heel lastig op die leeftijd.
Toen ik begin 20 was, kon ik nog gemakkelijk voor scholier door gaan. Ook dat was niet altijd leuk maar aangezien de zware onzekere puberjaren al weer achter mij lagen kon ik de lol daar ook wel van in zien.
Na je 25e vliegen de jaren wel heel snel voorbij, merkte ik ineens. Toch werd ik in mijn hoofd gewoon niet ouder. Er volgde goede tijden en ook heel wat slechte, maar de spiegel bleef mij gedurende een lange tijd voor liegen.
En dan, op een gewone dag als gisteren begint ineens de ellende. Bij de slager ben ik niet meer Jonge Dame maar Mevrouw. En kinderen en jong volwassenen spreken me aan met U. En dat gaat dan nooit meer over!
Inmiddels ben ik getrouwd, heb ik 2 mooie dochters, een huis, en dus eigenlijk een heus mevrouwenleven. En blijkbaar vindt iedereen het nodig om dat er eens goed bij mij in te wrijven. Ik ben duidelijk vergeten dat ik die 25e verjaardag toch echt al ruim 10 jaren geleden gevierd heb.
Tijd voor de harde realiteit! Mijn tiener- en studentenjaren zijn voorbij. Ik ben de vrouw van én de moeder van, en ik leef een ander leven. Geen slechter of saaier leven, maar wel anders. En ook al geniet ik daar met volle teugen van, soms verlang ik toch even terug naar het ongecompliceerde leven van toen.
Maar de verjaardagen blijven maar komen: ben ik net bijgekomen van de ene leeftijd, dient de volgende zich weer aan. En waarom tekent het zo, daar in mijn gezicht? Waarom doet de zwaartekracht eigenlijk zo goed zijn werk? En dan de praktische zaken. Na een avond goed stappen kost het toch zeker 2 dagen om boven Jan te zijn. Mijn gezicht knapt niet meer op van alleen een nat washandje, ik moet gesmeerd, gepoederd en gekleurd worden. Ook is het uitgerekte lijf na 3 zware zwangerschappen en 2 kinderen niet meer in de plooi te krijgen. Wat ik ook doe, ik hou een gehavend lichaam. En als het leven zo snel gaat, heb ik dan nog wel genoeg tijd om alle leuke dingen te doen die ik wil doen?
Zo kan ik nog wel uren doorgaan. Natuurlijk heeft iedere leeftijd en iedere levensfase zo haar charme. En ouder worden heeft ook voordelen. Ik hoef ook niet meer de mooiste, de jongste en de strakste te zijn want ik heb wel wat anders aan mijn hoofd. En met een hoop levenservaring rijker ben ik misschien wel echt een leuker en verstandiger mens dan vroeger. Het moederschap bevalt mij uitstekend maar geeft mij ook een nieuwe rol in mijn leven. Soms is dat wel confronterend. Gisteren nog werd ik op straat door een brutale kleuter aangesproken. Niet met mijn voornaam, niet met u of mevrouw.
Maar met: hé, Fleur ze moeder! Ik bedacht me dat hij gelijk heeft.
Je wordt ouder Mama!
Toen ik begin 20 was, kon ik nog gemakkelijk voor scholier door gaan. Ook dat was niet altijd leuk maar aangezien de zware onzekere puberjaren al weer achter mij lagen kon ik de lol daar ook wel van in zien.
Na je 25e vliegen de jaren wel heel snel voorbij, merkte ik ineens. Toch werd ik in mijn hoofd gewoon niet ouder. Er volgde goede tijden en ook heel wat slechte, maar de spiegel bleef mij gedurende een lange tijd voor liegen.
En dan, op een gewone dag als gisteren begint ineens de ellende. Bij de slager ben ik niet meer Jonge Dame maar Mevrouw. En kinderen en jong volwassenen spreken me aan met U. En dat gaat dan nooit meer over!
Inmiddels ben ik getrouwd, heb ik 2 mooie dochters, een huis, en dus eigenlijk een heus mevrouwenleven. En blijkbaar vindt iedereen het nodig om dat er eens goed bij mij in te wrijven. Ik ben duidelijk vergeten dat ik die 25e verjaardag toch echt al ruim 10 jaren geleden gevierd heb.
Tijd voor de harde realiteit! Mijn tiener- en studentenjaren zijn voorbij. Ik ben de vrouw van én de moeder van, en ik leef een ander leven. Geen slechter of saaier leven, maar wel anders. En ook al geniet ik daar met volle teugen van, soms verlang ik toch even terug naar het ongecompliceerde leven van toen.
Maar de verjaardagen blijven maar komen: ben ik net bijgekomen van de ene leeftijd, dient de volgende zich weer aan. En waarom tekent het zo, daar in mijn gezicht? Waarom doet de zwaartekracht eigenlijk zo goed zijn werk? En dan de praktische zaken. Na een avond goed stappen kost het toch zeker 2 dagen om boven Jan te zijn. Mijn gezicht knapt niet meer op van alleen een nat washandje, ik moet gesmeerd, gepoederd en gekleurd worden. Ook is het uitgerekte lijf na 3 zware zwangerschappen en 2 kinderen niet meer in de plooi te krijgen. Wat ik ook doe, ik hou een gehavend lichaam. En als het leven zo snel gaat, heb ik dan nog wel genoeg tijd om alle leuke dingen te doen die ik wil doen?
Zo kan ik nog wel uren doorgaan. Natuurlijk heeft iedere leeftijd en iedere levensfase zo haar charme. En ouder worden heeft ook voordelen. Ik hoef ook niet meer de mooiste, de jongste en de strakste te zijn want ik heb wel wat anders aan mijn hoofd. En met een hoop levenservaring rijker ben ik misschien wel echt een leuker en verstandiger mens dan vroeger. Het moederschap bevalt mij uitstekend maar geeft mij ook een nieuwe rol in mijn leven. Soms is dat wel confronterend. Gisteren nog werd ik op straat door een brutale kleuter aangesproken. Niet met mijn voornaam, niet met u of mevrouw.
Maar met: hé, Fleur ze moeder! Ik bedacht me dat hij gelijk heeft.
Je wordt ouder Mama!
Annette Leddy©
22/5/03
