Intieme Zone

Door: Leonie Linssen,
Afgelopen week werd ik geïnterviewd voor een televisieprogramma over liefde. Spannend en leuk! Na drie uur filmen was ik echt moe, maar dat veranderde toen ik een opzienbarend sms-je kreeg van de redacteur die mij geïnterviewd had. Hij vroeg zich af of ik echt zo’n flirt was, of dat hij het zich had verbeeld… Ik dacht ‘huh? Heb ik zitten flirten dan?’ Ik was me van geen kwaad bewust. Gelukkig kwam hij even later zelf met een antwoord: tussen de opnames door stond ik zogezegd in zijn ‘intieme zone’, wat blijkbaar nogal gevoelig lag. Sja, en daar viel bij mij ineens het kwartje.
Ik ben namelijk een warm mens. Ik hou van mensen. Ik vind het ook heerlijk om dicht bij mensen te zijn. Niet bij iedereen overigens, er zijn verschillen. Maar eerlijk is eerlijk: ik heb jarenlang gedacht dat ik in het verkeerde land geboren was, omdat ik de Nederlanders zo koud en afstandelijk vond. In zuidelijke landen bijvoorbeeld gaan de mensen veel intiemer met elkaar om. In de tijd dat ik getrouwd was met mijn Turkse vakantieliefde, voelde ik me daar helemaal thuis. De warmte en intimiteit in het contact met de Turkse vrouwen maakten de onhandige communicatie door mijn gebrekkige Turks meer dan goed. Op die manier ontving ik veel troost en warmte.

De intieme zone, die gemiddeld tussen de 0-50 cm zit, en de sociale zone (50-120 cm) verschillen blijkbaar van mens tot mens en van cultuur tot cultuur. Ik heb de neiging om minder afstand te nemen dan de gemiddelde Nederlander. Zo stond ik ooit op een netwerkbijeenkomst te praten met een onbekende collega, en merkte na een poosje dat we zeker tien meter verder stonden dan waar we begonnen waren. Ik dacht: dat is vreemd. Tot ik het doorhad: ik kwam te dicht bij haar staan. Zij schoof steeds een stukje op, en ik ging met haar mee. Pas toen ik meer afstand nam, wat voor mij onnatuurlijk voelde, bleven we op dezelfde plek staan.

Er kan dus nogal wat gebeuren als je te dicht in iemands zone komt. Wat voor de een normaal is, voelt de ander als te intiem, of als een bedreiging. De nieuwe mannelijke collega die ik over zijn kort geschoren haar wreef met de opmerking: ‘leuk joh, naar de kapper geweest?’ reageerde geschrokken. Een foutje, zo lichamelijk was hij het niet gewend. Terwijl het aanraken van mensen voor mij juist heel gewoon was. Het was immers een vast onderdeel van mijn vorige baan als radiodiagnostisch laborant.

Bij de praktijkdagen van de Academie voor Counselling en Coaching oefen ik met studenten in het zoeken naar de grenzen tussen de sociale en intieme zone. Want op het moment dat je de sociale zone verlaat, en je de intieme zone betreedt, komen er allerlei gevoelens omhoog. Studenten leren in de oefening te voelen wat er gebeurt als zij die grenzen overschrijden. Onrust, buikpijn, klamme handen en zelfs hartkloppingen. Het lichaam geeft allerlei signalen af en het is belangrijk hier naar te luisteren.

Dat het betreden van de intieme zone door de ander ook kan worden opgevat als flirten, was mij tot vorige week niet bekend. Dat weet ik nu dus. Ik heb me nog heel even afgevraagd of ik in het vervolg een meetlat mee moet nemen. Maar eerlijk gezegd lijkt me dat niet echt bevorderlijk voor de spontaniteit en de echtheid in het contact. Ik denk dat ik voorlopig dus nog maar even mezelf blijf. Het is immers lente.

En jij, hoe bewust ben jij in het contact met anderen?