Gun elkaar wat zon

De Lente is begonnen. Een heerlijke tijd, waar ik energie van krijg. Thuis krijg ik de kriebels om de ramen te wassen, vreselijk die strepen die je zo goed ziet door de zon. Ik haal de zolder overhoop om de zomerkleren te voorschijn te halen. Vroeger deden de huisvrouwen de voorjaarschoonmaak. Eigenlijk geen gek idee, een opgeruimd, schoon huis geeft energie. Daar hoef je geen feng shui cursus voor te hebben gedaan. Vroeger waren er veel huisvrouwen, nu zijn het er niet meer veel. Of durven er niet meer voor uit te komen. Wat ik heel goed kan begrijpen, want als je mee wil tellen moet je alles gaan doen behalve toegeven dat je het huishouden doet.

Thuisblijfmoeder klinkt beter, dan ben je in ieder geval bewust thuis als moeder. Alsof de huisvrouwen van vroeger geen kinderen hebben opgevoed. Gelukkig kom ik meestal vrouwen tegen voor wie wat je doet niet belangrijk is, maar soms zijn de vooroordelen nog hardnekkig. Ik wordt er obstinaat van, waarom moet het beestje altijd een naam hebben. En waarom moet daar dan altijd een bepaald commentaar op volgen. Thuisblijfmoeders zijn, werkende moeders zijn, je kunt ze zelf wel bedenken. Ik wil gewoon Astrid zijn, soms moeder, soms thuis het huishouden aan het doen, soms columnist, soms een creatieveling, soms kijk ik mee in iemand zijn spiegel. Ik ben blij met moeders die niet werken en daardoor soms op mijn kinderen kunnen passen. Maar net zo blij met moeders die werken en daardoor andere gesprekstof geven. En voel mee met allemaal, als het gaat over hoe lang de dagen kunnen duren met kleine kinderen thuis en hoe hectisch het zal zijn om naast een drukke baan ook nog het huishouden te doen en mee te helpen op school. Ja, ik heb op dit moment geen betaalde baan, maar dat wil niet zeggen dat ik lui ben of alleen maar met onze kinderen bezig ben. Laat staan dat ik ongeëmancipeerd ben. Ik reis in mijn eentje zonder problemen naar China of India. Heb heel wat weken in mijn eentje met drie kleine kinderen het huishouden draaiende gehouden. Er zijn tijden geweest dat ik al werkte en mijn man nog studeerde. Niemand noemde hem toen financieel afhankelijk. En als de nood aan de man is, begin ik morgen als werkster. Ik ben geen betere moeder omdat ik thuis ben. En ik kan ook nog echt wel op kantoor werken of mensen aan een baan helpen zoals ik een aantal jaren geleden deed. Maar ik ga niet achter een receptie staan, of achter een kassa zitten omdat ik zo graag een grotere auto wil of omdat ik me verveel. Ook al heb ik geen bedrijf, toch heb ik wel een persoonlijke mission statement. En zolang ik me daar aan blijf houden komt het helemaal goed. Ook ik vind het niet eerlijk dat mannen qua werk bijna niets inleveren als er kinderen komen. Maar om daarvoor als een Dolle Mina op de barricade te springen is niet mijn stijl. Toch is het wel eens lekker om mijn ergernis omtrent het commentaar van bepaalde vrouwen te uiten. Dus ben jij aan het werk, gewoon omdat je dat energie geeft, de kost moet verdienen of het zo leuk vindt om te doen, ga lekker door. Mijn zegen heb je. Maar ben jij zo’n type dat commentaar op anderen heeft en zelf werkt omdat je graag net zoveel geld wil hebben als de buren, je je anders niet gelijkwaardig voelt of het je eigenwaarde geeft, blijf het vooral doen als je niet onder ogen wil zien dat werken daarvoor niet de oplossing hoeft te zijn. Stop met commentaar te geven op vrouwen die andere keuzes maken. Kortom laat leven en richt je op je eigen persoonlijke groei. Weet je niet hoe, ga dan zeker eens naar mijn site. Je hebt alle tijd, want de zomer komt eraan, dat betekent meer zonuren. Meer tijd om lekker bezig te zijn, thuis of buitenhuis. Denk daar eens goed over na en gun elkaar wat meer zon, wat meer warmte, wat meer hart. Precies dat wat ik onze drie jongens probeer bij te brengen, waarom ik bij hun thuis wil zijn. Hun te leren hun hart te volgen, of dat nu thuis ligt, ergens tussen in of bij een full-time baan. Zodat zij later iets bewuster en in nog meer overleg de keuze tussen werk en zorg maken. Kortom elkaar oprecht wat meer zon gunnen.