Voedsel voor de geest

Ik gaf gisteren Reiki aan een moeder die moeite had met loslaten. Vooral tijdens het eten. Zo herkenbaar. Het lijkt wel alsof er niets zo lastig is bij het opvoeden van kinderen als het avondeten.
Mijn streven is om het vooral gezellig te houden en ze ook nog gezond te laten eten. Maar eerlijkheidshalve moet ik ook toegeven dat ik vaker denk “ze eten niet alles” dan “wat heerlijk dat ze zonder mopperen hun bord leeg eten”. Wat verwacht ik eigenlijk.

Stel je voor dat iemand elke avond roept dat ik aan tafel moet (!) komen, terwijl ik nog lekker aan het spelen ben. En honger? Nou, niet zo, ik heb vanmiddag nog een paar lekkere koekjes gehad. En moet ik dat eten wat daar op dat bord ligt? Dat ziet er vies en vreemd uit. Prompt krijg ik ook nog te horen dat ik geen toetje krijg als ik dit niet opeet. Dan toch niet! Oh ja en ik moet ook nog aan alles tegelijk denken. Recht zitten, mes goed, vork goed, niet smakken, dooreten!!! Klinkt gezellig, hé.
Ik heb van alles al geprobeerd. Boos zijn, dreigen, op de gang zetten, belonen. Soms hielp het, vaker niet. Ik weet ook wel dat ik eigenlijk de hele middag niets moet geven, dan hebben ze wel honger en gaan ze wel eten. Zo’n moeder kan ik niet zijn, ik wil het zelfs niet proberen. Stiekem vind ik het veel te lekker om zelf een koekje te eten tussendoor en nog een lekker nootje voor het eten.

En wie niet. Wie doet zich niet graag eens te goed aan een lekkere zak chips of een pak koekjes. Wie drinkt er nooit een glas wijn te veel? Of nog een lekker patatje na een avondje uit. Een zak drop in de auto of een mars bij het boodschappen doen.

En toch kom ik weer terug bij het gevoel dat ik ze gezond wil leren eten. Omdat jong geleerd toch oud gedaan is. Maar soms betrap ik me erop dat ik doorsla. Te perfectionistisch ben. Er te veel mee bezig ben. Wil ik het te goed doen? Ja. Dus laat ik het iets los. En realiseer me goed dat er aan het andere eind van de wereld moeders zijn die hele andere zorgen hebben. Daar gaat het niet om wat er op tafel staat, maar of er überhaupt iets op tafel komt. Als ik zie hoe weinig mijn kinderen snoepen en hoe vaak ze gezonde dingen eten. Waar maak ik me dan eigenlijk zorgen om.

Daarom heb ik het gisteravond anders gedaan. Pasta, broccoli, boontjes, geraspte kaas, spekjes. Alles los op tafel. Ze mochten zelf bepalen wat ze wilden. Ook dat ze met hun handen mochten eten. Heerlijk gegeten hebben ze, ook van de groente en het was nog gezellig ook.