Zelfreflectie

Door: Leonie Linssen,
Zelfreflectie vereist nogal wat van jezelf. Het is in de spiegel kijken, in het volle licht. Au, dat kan nogal eens pijn doen. Want daarbij kom je ook je pijnpunten tegen, je valkuilen, je blinde vlekken: kortom, je onvolmaaktheid als mens. En dat valt niet mee voor een perfectionist als ik!
De afgelopen periode was hectisch en druk. Mijn werkzaamheden als coach en trainer en tussendoor de surpiseparty organiseren voor mijn lief die 50 werd, wat natuurlijk een geweldig feest moest worden. Eigenlijk zat mijn agenda veel te vol. Maar Murphy komt nooit alleen. Ik kreeg een conflict met iemand die ik feedback gaf en die dit niet kon waarderen. Noch het moment waarop ik het gaf, noch de inhoud van mijn feedback werd aanvaard.

Feedback ontvangen heeft eigenlijk ook te maken met zelfreflectie. Iemand zegt iets over jouw manier van handelen en hoe iemand jou ervaart. Daarvoor moet je wel bereid zijn te luisteren naar wat iemand zegt, in de spiegel durven kijken en bereid zijn naar binnen te gaan. Degene die mijn feedback ontving was daar niet toe in staat. De bal werd teruggespeeld en er werden mij en anderen verwijten gemaakt op een manier die totaal tegen mijn gevoel voor fatsoen in druiste. Het raakte me enorm, ondanks dat ik wist: dit hoort niet bij mij. Maar was dat wel zo?

De reactie van die persoon bleef mij bezighouden. Ik onderzocht bij mezelf: wat raakt dit nu in mij? Welke oude pijn herken ik? Ik besprak het met collega’s: Hoe heb ik het gedaan? Waar ligt mijn aandeel in dit conflict? Wat had ik anders kunnen doen? Hoe nu verder? Ik besprak het in mijn intervisiegroep. Intervisie is een geweldige manier om jezelf en je manier van handelen onder de loep te nemen. Zo werd duidelijk dat ik niet altijd vanuit mijn mens zijn kan reageren, maar ook hoor te handelen vanuit bepaalde rollen. Mijn rol als trainer bijvoorbeeld is een andere rol dan mijn rol als coach. Of mijn rol als vriendin. Daarbij heb ik ook verschillende verantwoordelijkheden. En daarbij kan ik wel eens in conflict komen met mijzelf als mens, of met mijn persoonlijke waarden en normen.

Het mooiste cadeau bij de intervisie was het maken van een kernkwadrant. Hierbij onderzoek je de allergie die de ander bij je oproept, omdat deze lijnrecht tegenover jouw kwaliteit staat. De allergie die ik ervoer in het conflict was de stelligheid en ongenuanceerdheid. Mijn positief tegenovergestelde kwaliteit hierbij, is aftasten, zorgvuldigheid, fijngevoeligheid. Ik hou er van om mensen ruimte te geven en dingen van veel kanten te bekijken. Als ik dit echter teveel doe, kom ik echter in mijn valkuil: structuurloos en besluiteloos zijn. Mijn uitdaging die hierbij hoort en die ik heb te ontwikkelen is richting kiezen, keuzes maken, stelling innemen.

Die uitdaging ging ik aan. Ik vond het ontzettend moeilijk om te doen, maar het luchtte ook op omdat alles hierdoor duidelijk werd en ik weer verder kon.

De mensen die ons het meeste raken, vertellen ons het meest over onszelf en wat we kunnen leren.

En jij, durf jij in de spiegel te kijken? Wat zegt jouw allergie over jou? Wat kun jij leren van een ander?